Apologie van de luiheid
Clément Pansaers
Clément Pansaers (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Vantilt, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : FRAN 877 PANS |
31/12/2003
Na Apologie van de luiheid (Vantilt, 2000) vertaalde Rokus Hofstede in de moedige en literair-historisch belangrijke 'Dada'-reeks van uitgeverij Vantilt nu ook Le Pan Pan au Cul du Nu Nègre (1920) en Bal Nicanor (1921) van de een jaar later op 37-jarige leeftijd overleden verfranste Vlaming Clément Pansaers. Als dadaïst was het hem erom te doen de kunst en de literatuur in het bijzonder wakker te schudden na de desastreuze jaren van en rondom de Eerste Wereldoorlog. Hij maakte deel uit van de vele artistieke bewegingen die in die eerste jaren na de wereldbrand de culturele wereld in ons land een geweten wilden schoppen. De expressionistische en futuristische bewegingen in het Antwerpse, de surrealistische in het Brusselse. Ze waren de voedingsbodem voor deze flamboyante man, die na zijn zelfverklaarde wedergeboorte in 1916 Parijs voetstoots zou veroveren. Met deze typisch grootstedelijke teksten wist hij het enthousiasme op te wekken van surrealisten als André Breton en Louis Aragon. Zijn hermetische maar tevens bezwerende proza werkte en werkt nog steeds verwarrend omdat het continu aan de grenzen van het begrip morrelt, het onderbewuste uitdaagt en onze waarnemingen tracht te verstoren. Net zoals bij Magritte is het Pansaers erom te doen alle gangbare verbanden te verbreken tussen de lezer en het werk. Daartoe moet hij om te beginnen alle bruggen opblazen tussen het werk en hemzelf, zodat het werkstuk volledig zelfstandig zijn vervreemdende taak kan aanvatten om de geestesvermogens van de mens te stimuleren en te bevrijden. De creatieve spontaniteit opwekken is het doel van deze kunst, die zich voor de rest van alle dwingende en onderdrukkende maatschappelijke en morele banden wil bevrijden. De revolutie die men nastreeft is in de eerste plaats dan ook spiritueel en exalterend en om dat doel te bereiken zijn alle artistieke middelen goed. [Jan Baes]
Hans Renders
Clément Pansaers (1885-1922) behoort tot het kleine groepje Belgische dadaïsten (Michel Seuphor) en surrealisten (E.T.T. Mesens) die internationaal de aandacht hebben getrokken, onder meer door middel van het tijdschrijft 'Ça Ira!'. Pansaers was misschien de meest spirituele van het stel. Behalve zijn 'Apologie van de luiheid'* en zijn 'Pan Pan voor de Poeper van de Neger Naakt' publiceerde hij in Verhandelingen van de Algemene Katholieke Vlaamse Hogeschooluitbreiding een erudiet essay 'Over miniatuur of de verluchting in de handschriften'. 'Pan Pan..' bestaat uit een verzameling cryptische metaforen die al even moeilijk leesbaar zijn als het tweede gedeelte van dit eigenaardige boek: 'Bar Nicanor'. Het doet daarom nogal wonderlijk aan om in het nawoord van Benjamin Hennot te lezen over Pansaers' 'buitengewoon coherente werkwijze'. Theo van Doesburg sprak zijn bewondering uit voor deze teksten, en het moet gezegd: hoewel onbegrijpelijk zijn ze wel intrigerend.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.