Meneer Kandinsky was een schilder
Daan Remmerts de Vries
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Prometheus, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : REMM |
31/12/2003
Daan Remmerts de Vries schreef al verscheidene verhalen voor jonge kinderen. Met de jeugdroman Godje haalde hij dit jaar de shortlist voor de Gouden Uil kinder- en jeugdliteratuur, het boek werd bekroond met een Gouden Griffel. Godje was Robbie Nathan, een hevig puberende jongen die de grenzen van zijn bestaan aftastte en tegelijkertijd zijn leiderspositie binnen een groepje jongens bewaakte. Robbie was arrogant genoeg om zichzelf te tonen zoals hij is: enerzijds een branieschopper, een gozertje dat ongegeneerd anderen afbekt of laat slaven, anderzijds een dromer die muziek in de wind en de regen hoort. Het was dat ambigue beeld van het hoofdpersonage waaraan Godje zijn kracht ontleende, dat gaat ook op voor de personages in Remmerts de Vries nieuwste boek IJspaleis. Het wordt gepresenteerd als een volwassenenroman, en al lezend kan je niet anders dan vaststellen hoe artificieel die opdeling adolescentenroman volwassenenroman toch is. Het verhaal vangt aan waar de doorsnee adolescentroman aanvangt, op het einde van de middelbare school en bevat ook de geijkte thema's: verliefdheid, afzetten tegen ouderlijk en ander gezag, aftasten wat je met je eigen leven aan wil. Maar waar adolescentenromans meestal op een korte periode uit het leven van de protagonisten focussen, worden in dit boek verschillende jaren overbrugd. Dat maakt dat het verhaal verscheidene mooie, tedere momenten kent, waarop een veilig afscheid van de lezer mogelijk was, maar het leven gaat door en deze roman toont keer op keer dat geluk een moment is dat door vele invloeden van binnenin en buitenuit verstoord kan worden.
Max is een verwende jongen, zijn ouders hebben gestudeerd en komen materieel niks te kort. Max wordt vrij gelaten in zijn denken en doen. Dit is niet te wijten aan de wijsheid van zijn omgeving maar aan de focus op het eigen kleine ikje en de daaruit vloeiende onverschilligheid voor alles wat daar niet meteen betrekking op heeft. Lena is uit heel andere grond opgetrokken. Zij komt uit een gezin waar de pater familias zijn denken en doen de maatstaf is voor alles en iedereen. Wat goed is en wat slecht wordt als concreet en meetbaar gepresenteerd. Resultaat zijn twee jongeren die op verschillende wijze ontworteld zijn. Ze zijn verliefd maar weten zich geen raad met de liefde. Er is geen sprake van een bevlekte ontvangenis. Ze kunnen zich geen van beiden ontworstelen aan een opvoeding die nauwelijks basis voor een open, vrij en ontvankelijk bestaan biedt. Max is het grootste deel van het boek bezig met Lena te redden. Want het is voor hem en voor de lezer glashelder waar het in de geschiedenis van Lena is fout gelopen. Maar Max moet net zo goed gered worden, alleen is het veel onzekerder waar en hoe hij zijn kwetsuren heeft opgelopen. De relatie tussen de twee heeft van in den beginne sadomasochistische trekjes en die komen op een bepaald moment tot een hoogtepunt. De auteur tekent er de stank en het duister bij waar deze momenten van intense fysieke en mentale pijn zich afspelen.
Dit is een verhaal van heftige emoties, van grote kwellingen, van twijfels en keuzes. De taal blijft daarbij merkwaardig vlak, zoals je dat wel eens hebt als iemand zo nauwgezet een mop vertelt dat je de zin om te lachen je halverwege vergaat. De personages zijn koud, maar bij momenten breekt Remmerts de Vries door tot hun warme kern, het is jammer dat hij dat innerlijke vuur niet sterker voelbaar kan maken, het zou hun strijd nog rijker hebben gemaakt. De nevenpersonages krijgen weinig profiel. Dat is vooral jammer waar het de vader van Lena betreft, die toch een sleutelpositie in het gebeuren heeft. De dreiging die van de man uitgaat, wordt bij momenten treffend aangegeven, maar hij wordt overigens zo eendimensionaal gepresenteerd dat zijn motieven en de impact op zijn gezin je al te vreemd voorkomen. De auteur toont een heel verhaal door hoe mensen vanaf hun geboorte door allerlei mensen en gebeurtenissen worden bepaald Vor wie het dan nog niet begrepen heeft, legt hij het op het einde nog eens expliciet uit: "Laag over laag werd er, vanaf je geboorte, over je heen gelegd, door de gebeurtenissen, door je ouders, je vrienden en je omgeving. En het patroon dat door die lagen werd gevormd, dat was hetgene dat later je keuzes bepaalde -- die dus eigenlijk geen werkelijke keuzes waren. Maar gevolgen..." [Marita Vermeulen]
J.H. Corts
Tijdens het laatste jaar van de middelbare school komt Max onder de indruk van zijn klasgenote Lena. Bij het groeien van hun vriendschap krijgt hij te maken met haar gezinsleden, van wie met name Lena's vader, die ook Max' gymnastiekdocent is, een merkwaardige rol in de ontluikende vriendschap speelt. In hun studententijd maken beiden turbulente tijden door. Hun liefdesverhouding wordt voor Max bij tijd en wijle een obsessie, terwijl Lena zich volgens Max te veel gelegen laat liggen aan haar vader en broers. Pas na jaren dringt bij Max het inzicht door dat hij Lena moet proberen te vergeten, maar voorlopig beheerst zij nog zijn dromen en gedachten. Indrukwekkende debuutroman voor volwassenen van deze schrijver (1962) die voor zijn laatste jeugdroman de Gouden Griffel 2003 won. Paperback; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.