Ouderen zijn het gelukkigst : en alle andere gedichten van 1971 tot nu
Anton Korteweg
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KORT |
31/12/2003
In Met flinke pas bundelt Anton Korteweg een keuze uit de gedichten die hij eerder publiceerde. Merkwaardig is wel dat deze keuze uit dertig jaar dichterschap, zonder enige toelichting, wordt gepresenteerd als een nieuwe bundel; de gedichten krijgen daarenboven een andere ordening, waardoor de verschillen en de evoluties grotendeels worden uitgevlakt. Het lijkt wel alsof Korteweg altijd al dezelfde dichter is geweest, en in zeker opzicht is dat zo. Van bij zijn debuut kiest de dichter voor een eigen opmerkelijke toon. De thematiek van zijn lyriek is eigenlijk door en door romantisch, maar de daaraan ten grondslag liggende weemoed wordt enigszins tegengehouden door een sterk ironiserende stijl, zonder dat die ironie echter ooit in een niets ontziend cynisme overgaat. Die combinatie van romantiek en zelfreflectie werkt bij Korteweg minstens even overtuigend als bij een dichter als Gerrit Komrij, die nochtans een veel grotere bekendheid geniet. Een groot aantal verzen uit deze verzameling blikt terug naar een vergaan verleden, dat van de kinderjaren die gedomineerd werden door het geloof in de Here Gods en een orde die als het ware van buitenaf aan de mens werd opgedrongen; het ik kan zich daardoor slechts ten koste van grote frustraties en enorme schuldgevoelens als een subject ontplooien. Tegelijk nochtans verschijnt dat landschap als een verloren paradijs, een mythisch oord van harmonie en rust dat contrasteert met de eigen tijd. Vooral in de latere verzen nemen de thema's van de durende liefde en de verzoening met de ouderdom en de dood in belang toe. Hier toont Korteweg nog intenser welk een belangrijk dichter hij is, door de wijze waarop hij diepe wijsheid koppelt aan een groot stijlraffinement. Alles lijkt onopvallend, maar bij nader toezien is het zo doordacht: de keuze van de woorden, de subtiele verbanden tussen zinnen en strofen, de grafische schikking van het vers... Voor de Vlaamse lezer is deze poëzie op het eerste gezicht misschien wat te Hollands (het protestantisme, de fiets en andere clichés), maar onder die anekdotische laag schuilt een intrigerend dichter. [Dirk De Geest]
T. van Deel
Al eerder, in 1988, maakte Anton Korteweg een bloemlezing uit zijn eerste drie bundels uit de jaren zeventig: 'Dierbare tijden'*. De flaptekst deelde toen mee dat door de compositie van de bundel 'een samenhangende levensbeschrijving is ontstaan van een calvinistische romanticus die zich ontwikkelt van knaap tot man'. In 1999 verscheen een tweede bloemlezing, nu uit zijn latere werk: 'Comfortabel ongelukkig'**, een mooie titel die het levensgevoel typeert van de latere Korteweg. De nieuwe bloemlezing bestrijkt zijn hele werk, van 1971-2001, en volgt de 'met flinke pas' afgelegde levensweg, waarop in een latere fase afscheid, weggaan en dood voortdurend meespelen. De negen bundels die Korteweg heeft gepubliceerd, tellen, grove schatting, zeker meer dan 400 gedichten. De nieuwe bloemlezing - die overigens prachtig is en bewijst dat de Korteweg een geheel eigen en onverwisselbare toon heeft - bevat daar maar een kwart gedeelte van. De keuze is door de dichter zelf gemaakt. Zijn poëzie is herkenbaar, authentiek, onaanstellerig en geestig. Wat wil je meer?
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.