Papa-mama lijm
Kes Gray
Kes Gray (Auteur), Mary MacQuillan (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Zirkoon, 2003 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : GRAY |
31/12/2003
In dit prentenboek vertellen Sjoerd, het paard en Mildred, de koe aan Wiebeltje, het konijntje dat ze zijn echte ouders niet zijn. Wiebeltje schrikt van deze mededeling en gelooft ze niet. Om hem te overtuigen, gaan ze met hem naar de waterplas en wijzen hem op de uiterlijke fysieke verschillen. Wiebeltje is erg verdrietig en verdwijnt. Wanneer hij terug verschijnt, heeft hij zijn vacht met modder bruin gemaakt, zijn oren opgerold en met wasknijpers vastgezet en een tak aan zijn staart vastgemaakt. Hij belooft heel erg zijn best te doen op Sjoerd en Mildred te gaan lijken als zij dan zijn echte ouders willen zijn. Sjoerd en Mildred maken Wiebeltje terug schoon en vertellen hem dat ze nooit zijn echte ouders kunnen zijn maar wel voor hem willen zorgen en van hem houden net als een echte papa en mama. Dat vindt Wiebeltje oké.
Uit de korte inhoud wordt al duidelijk dat dit prentenboek probeert in te gaan op de gevoelens die bij kinderen opgeroepen worden wanneer hen op een dag verteld wordt dat ze geadopteerd zijn. Of je hiervoor een prentenboek nodig hebt waarin dieren de hoofdrol spelen en waar de verhaallijn zo mager is, is wel de vraag. Natuurlijk kunnen kinderen zich met de hoofdpersonages van een prentenboek identificeren en vermoedelijk zullen allerlei gevoelens om voorrang strijden wanneer een kind hoort dat het geadopteerd is, maar dat los je niet in 1,2,3 op met een verhaaltje. Zeker niet als het verhaal er niet in slaagt om p de gevoelens van Wiebeltje door te gaan. Waarom loopt Wiebeltje weg? Vormen fysieke verschillen de essentie van een adoptieverhaal? Het einde van het verhaal is té bruusk: Wiebeltje aanvaardt zonder meer en nu opeens wel dat Sjoerd en Mildred zijn echte ouders niet zijn. Sjoerd en Mildred schijnen ook geen problemen meer te zien. Het geheel is oppervlakkig uitgewerkt en raakt de essentie van het probleem niet. Het boek is wel prettig geïllustreerd in frisse kleuren met vele kleine, vrolijke details in de vorm van kriebeldiertjes, bloemen en vogeltjes. Sjoerd en Mildred zijn 'vermenselijkte' dieren, Wiebeltje is een pluizig, grijs konijn. De illustraties zetten de uiterlijke verschillen extra in de verf. Maar waar het in feite over gaat: we zijn je echte ouders niet, maar we houden wel van jou, komt te weinig uit de verf. [Hilde Debacker]
Julienne van den Heuvel
Wanneer konijn Wiebeltje van zijn vader (een paard) en moeder (een koe) te horen krijgt dat zij zijn echte ouders niet zijn, stort zijn wereld in. Hij doet verwoede pogingen om zoveel mogelijk op een paard of een koe te lijken, totdat hij begrijpt dat zijn ouders van hem houden, juist omdat hij is wie hij is. Deze aanpak vol humor bij aandoenlijke, meer dan paginagrote illustraties in warme kleuren en ruwe penseelstreken maakt het onderwerp niet zwaarder dan het al is. Wat dat betreft vormt dit prentenboek een uitzondering op de serieuze (en vaak wat stijve) uitgaven die er voor kleuters over dit thema zijn. De dieren en achtergronddetails zijn niet realistisch getekend; vader paard draagt een halsdoek en moeder koe een lila hoed. Op de voorkant van het aantrekkelijke ogende, vierkante prentenboek prijkt een blauw-grijze Wiebel tegen een oranje achtergrond. Vanaf ca. 4 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.