Gebalsemd lichaam
Giorgio Todde
Giorgio Todde (Auteur)
31/12/2003
Een vergeten dorp, Abinei, gebouwd tegen de helling van een berg, bij een eikenbos. Wij zijn in het Sardinië van de 19e eeuw, toen het toerisme nog niet doorgedrongen was, een tijd van hitte, geslotenheid en verdriet. Niets verandert en als vanuit het vasteland mensen komen (de vroedvrouw, de kapitein van de carabinieri) die 'Italiaans' spreken, worden ze met de grootste argwaan bekeken.
De titel verwijst naar 'de som der zielen', het register van de parochie. In Abinei is er een vast aantal bewoners, 808. Wanneer iemand sterft, komt een baby in de plaats. Volgens de parochiepriester, don Càvili, is dit de wil van God, die zijn plan laat verlopen volgens de wetten van de wiskunde. Omdat Piccosa in de negende maand is en de geboorte nakend, zal iemand moeten verdwijnen. Dit gebeurt ook effectief: Donna Milena, de vrouw van de al lang geleden overleden notaris Demuro, sterft. Maar stierf ze wel een natuurlijke dood? De dorpsdokter twijfelt. Hij nodigt een collega uit Cagliari, Efisio Marini, uit om hem bij het onderzoek bij te staan. Dit personage heeft echt bestaan. Hij leefde van 1835 en 1900 en was de eerste om lijken te mummificeren volgens een nieuwe techniek die hij zelf had ontworpen. De autopsie wijst uit dat Milena vergiftigd werd door psammitisch vuur. Het gif was verborgen in een hostie. Milena ging altijd als eerste naar de communie, dat is bekend. Graziana, de onwettige dochter van notaris Demuro, wordt verdacht van de moord. Mooi als zij is, hoort zij niet echt thuis in de gesloten gemeenschap van Abinei. Tussen de twee vrouwen bestond niet alleen jaloersheid en haat, maar er is ook betwisting over de erfenis van de notaris. De situatie wordt complexer als Piccosa onverwacht bevalt van een tweeling. Nu moet weer iemand sterven! Graziana is het volgende slachtoffer.
We worden een paar keer op het verkeerde been gezet, maar uiteindelijk zal Efisio als een echte Italiaanse Sherlock Holmes de oplossing vinden. Deze sympathieke thriller is niet alleen spannend, maar schildert ons ook op boeiende wijze het Sardinië van het einde van de 19e eeuw. De som der zielen is de eerste roman in een vierluik dat aan de figuur van Efisio Marini is gewijd. [Bernard Huyvaert]
G.P. Schuring
Een klein gehucht op Sardinië wordt kort voor 1900 plotseling opgeschrikt door de moord op een bejaarde vrouw. Terwijl arts en lijkschouwer Efisio Marini het lijk onderzoekt, vindt er nog een moord plaats en later nog een. Het onderzoek brengt een ingewikkeld web van dorpse intriges en affaires aan het licht. Marini heeft al zijn scherpzinnigheid nodig om te achterhalen wat er zich precies heeft afgespeeld en wie de sterkste motieven had om ervoor te moorden. Dit eerste deel van wat een vierluik moet worden met Efisio Marini in de hoofdrol, is spits, vermakelijk en boeiend. De plaatselijke samenleving wordt vlijmscherp ontleed en de schrijver laat zien over een diep psychologisch inzicht te beschikken. Het ontrafelen van beweegredenen en handelen is meer van belang dan het ontrafelen van de misdaad; dit geeft het boekje zijn charme. Kleine druk.