Mevrouw Sartoris
Elke Schmitter
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : SCHM |
31/12/2003
Na Schmitters indrukwekkende debuut Mevrouw Sartoris, het relaas van een vrouw in midlifecrisis die gedwongen wordt haar lethargie te doorbreken, was het met spanning uitkijken naar een waardige opvolger. Die opvolger is er nu, hij heet Lichte dwalingen. Waardig is hij niet. Nochtans stellen de eerste zinnen een veelbelovende maatschappijfresco in het vooruitzicht: "Selma Craiss was een vrouw van in de veertig. Ze droeg haar haar op een geraffineerde manier eenvoudig, haar kleren waren zo onopvallend als je voor veel geld maar kon kopen, en sieraden droeg ze weinig: ze was een volmaakt lid van haar maatschappelijke klasse."
Enkele vrouwen van rond de veertig vormen het middelpunt van het verhaal. Of liever, hun nooit aflatende gesprekken over stuklopende relaties, over Derrida, over theater, over het leven in Berlijn, vormen de substantie van deze roman. De vrouwelijke hoofdpersonages treffen elkaar op recepties, lezingen, theatervoorstellingen of in hun gerenoveerde appartementen in het Berlijn van na de Muur. Centraal staat dus Selma Craiss, of beter: haar gezeur over haar verliefdheid op een man - en dat terwijl ze al een vaste partner heeft (!). Ook het leventje van haar vriendinnen vertoont barstjes en scheuren, na een langere periode van relatieve stabiliteit. Waar Schmitter in Mevrouw Sartoris nog een verrassende wending ensceneert, gebeurt er hier verder niets. Behalve dan dat de dames maar wat praten over hun zielenroerselen, over hun onderbuikse, over hun intellectuele uitdagingen. Dat ze thuis zijn in het culturele wereldje hoeft niet te betekenen dat ze daarom spitante dialogen voeren, wel integendeel. Neen, de discussies blijven op small talk-niveau, zijn niet boeiender dan de gemiddelde receptiepraatjes. "Puur tijdverdrijf", heet het ergens, "alsof er niets belangrijkers bestond op de wereld dan bij elkaar te zitten, koffie te drinken, te roken [...]". De zin kan gelden voor het hele boek.
Wat een beeld van een maatschappelijke klasse had kunnen worden, verzandt zo in de landerigheid van inspiratieloze gesprekken van een eeuwige zondag. En als je al geïrriteerd bent dan moet je je bedwingen om geen vuige boekenschender te worden bij stomme vergissingen als Lyotard schrijven met een i. [Kris Lauwerys]
E. Rombout-de Jager
Maatschappelijke roman die zich in Berlijn afspeelt over een groep ontwikkelde, gestudeerde vriendinnen van rond de veertig, waarin Selma Craiss de hoofdpersoon is. Mannen spelen in hun leven een belangrijke rol, de relaties vlotten echter niet erg. Selma "wordt op een morgen wakker - verliefd, maar niet op de man, met wie ze al jaren haar leven deelt". Deze relatie brengt haar niet wat ze zoekt. Bij alle vrouwen staat echter niet zozeer de handeling centraal als wel hun gevoelswereld. De vele lange filosofische, sociologische en literatuurhistorische gesprekken tussen de vriendinnen zetten aan tot nadenken en nemen een opvallende plaats in het boek in (de schrijfster studeerde filosofie). Als de lezer zich niet daadwerkelijk in deze gesprekken verdiept, verliest het boek veel van zijn waarde. De Duitse schrijfster (1961) schreef eerder het internationaal bejubelde 'Mevrouw Sartoris'*, dat ook door literatuurpaus Reich-Ranicki ten zeerste werd aanbevolen. Paperback; vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.