Getuigen over slavernij van het geweten
Laurens De Keyzer
Laurens De Keyzer (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 2003 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 4574 |
31/12/2003
Vlak na de bevrijding, in 1944, werkte Elza in het Krijgsauditoraat te Kortrijk. Zij ontmoette er Roger. Hij kwam zijn broer Raymond bezoeken, die er omwille van zijn Oostfrontverleden opgesloten zat. Elza werd op slag verliefd op Roger. Maar Roger reageerde terughoudend en er gebeurde niets. Elza gaf echter niet op en bleef na zijn gevangenisstraf contact houden met Raymond: hij was haar alibi om Roger te zien. En toen Roger eindelijk besefte wie het echte doel was van haar bezoekjes, sloeg ook bij hem de vonk over. Ondanks de felle anti-Duitse gevoelens in haar omgeving, trouwde ze met hem en meer dan vijftig jaar later is er nog altijd "geen spatje sleet op de liefde". Het verhaal van Roger en Elza is één van de vijftien stukjes in dit leuke boekje. Liefde is in allemaal het centrale onderwerp, maar de invalshoek is elke keer anders. Één gaat over de cryptische taal van liefdesannonces in kranten, een ander over de flinke seksuele appetijt van bonobo's en weer een ander over de loerende medemens die het bedrijven van de liefde in een hooiveld tot een hachelijke onderneming maakt. De hoofdtoon is weemoedig, maar een flinke scheut ironie voorkomt dat de verhaaltjes klef worden. Elk stukje heeft een (al dan niet dunne) band met een geografische plek: zo worden zij de "kleine atlas van de liefde" uit de titel. Laurens de Keyzer put uit eigen herinneringen: de angst nadat pater André op boosaardige wijze had verteld dat "zelfbevlekking in veel gevallen tot gedeeltelijke of volledige blindheid leidt" of de nachtmerrie toen een romantisch boottochtje in een Noors fjord bijna tot de verdrinkingsdood leidde. Als bekwaam journalist weet hij trefzeker gevoelens en personen te verbeelden. Hij is trouwens op zijn best in columns en cursiefjesachtige stukken.
Dit boekje lijkt als twee druppels water op een andere publicatie van hem: Kleine atlas van de stilte (Lannoo, 2002). Dezelfde toon, hetzelfde concept. Ook de vormgeving is identiek: beide boekjes passen in de palm van je hand en je raakt ze probleemloos kwijt in een jas- of broekzak. Ze zijn niet echt bedoeld om in één ruk uitgelezen te worden, maar eerder om op een verloren moment stil te staan bij één verhaaltje. Op het achterplat worden ze 'koesterboekjes' genoemd: een juiste typering. [Jan Vermeiren]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.