Een doodgewone liefdesgeschiedenis
Lucía Etxebarria
Lucía Etxebarria (Auteur), Ilona Van der Werff-Nieuweboer (Vertaler), Felicitas Van Wijk-Gertenaar (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Arena, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ETXE |
31/12/2003
Lucía Etxebarria, het enfant terrible van de Spaanse literatuur, begon haar carrière met een biografie van Courtney Love, en combineert in haar werk uitgesproken feminisme met een brutaal woordgebruik. Haar vrouwelijke heldinnen gaan het gevecht aan met typisch hedendaagse problemen zoals stress en depressie, en voeren heuse innerlijke veldslagen, die gepaard gaan met het nemen van allerhande medicijnen en drugs.
Met een beetje moeite kan men al snel een aantal biografische sporen in Etxebarria's werk terugvinden. In De twee gezichten van de liefde bv. is het mannelijke hoofdpersonage Juan net als Etxebarria een maqueto, iemand die niet in Baskenland is geboren, maar er wel is opgegroeid. Het vrouwelijke hoofdpersonage verzamelt dan weer verwoed alles wat met margrieten te maken heeft, terwijl Etxebarria zelf hartengadgets hamstert. Ook algemeen vertoont de leefomgeving van de heldin veel gelijkenissen met Etxebarria's eigen situatie. Ruth is zowel graag gezien als gehaat en dankt haar roem eerder aan de controverse rond haar figuur dan aan haar werk. Ze is echter geen schrijfster, maar filmregisseur.
De achtergrond van het werk is de Spaanse filmwereld. Ruths partner heet bv. erg toepasselijk Pedro en is homoseksueel. Deze verwijzing naar de Spaanse cineast Pedro Almodovar -- die trouwens in het boek ook als echt personage verschijnt -- is trouwens niet uit de lucht gegrepen. Etxebarria's boek en Almodovars films hebben heel wat met elkaar gemeen. Het geheel biedt immers een uitgesproken vrouwelijke invalshoek op de feiten en ook de vervaging tussen de seksen, homo- en heteroseksualiteit zijn belangrijke thema's. De lezer krijgt een uitgekiend verslag van de zielenroerselen van beide hoofdpersonages. De auteur kruipt in hun huid en construeert via de twee perspectieven -- enigszins subjectief -- het verhaal. Langzaam wordt op deze manier de cocktail aan gevoelens tot ontploffen gebracht. Dat de vertelstem meermaals benadrukt dat het hier om fictieve personages gaat, bewerkstelligt een zeker relativisme, maar tegelijkertijd laat dit relativisme het fictieve zijn context overstijgen en krijgt het geheel iets universeels.
Stilistisch speelt Etxebarria de verschillen tussen de personages uit. Het ene karakter krijgt identiteit door zijn contrast met het andere. Ruth is bv. de tegenpool van haar zuster Judith en op een zelfde manier draagt antagonist Juan bij tot de portrettering van zijn minnares. Ook het liefdesverhaal is gebouwd op de verschillen tussen de geliefden. Juan wordt verliefd op wat hijzelf niet bezit in Ruth, en Juan spiegelt Ruth een ideaalbeeld voor van wat zij zelf wil zijn. Een erg Jungeaans gebeuren dus, dat niet anders kan dan verkeerd aflopen. Etxebarria vertelt echter te veel in plaats van te tonen. Zoals in haar vorige werk vervallen de personages vaak in stereotypen. Ook de handleiding psychologie voor beginners is beschamend zichtbaar aanwezig. Etxebarria is niet altijd even subtiel. Gelukkig maakt het ritme van het verhaal veel goed en heeft de auteur in vergelijking met haar vorige werken duidelijk aan vertel- en stijlkracht gewonnen. Als deze tendens zich voortzet, belooft het nog wel goed te komen. Afwachten dus; ondertussen is De twee gezichten van de liefde alvast een aardige roman. [Anke Van Lancker]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.