Duizend dagen in Toscane : met vele authentieke recepten
Marlena De Blasi
Marlena De Blasi (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Sirene, 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 1130 |
31/12/2003
Is de naam Venetië afgeleid van het Latijnse Veni etiam, 'kom terug'? Het was de bedoeling van Marlena om er zelfs niet één keer naar toe te reizen, maar ze kreeg van haar uitgever de opdracht om enkele culinaire artikelen te schrijven over de stad. Dan dus maar naar Venetië. Maar wat doe je dan als je er smoorverliefd wordt op een man met blauwe ogen, een Venetiaan?
De schrijfster is geen jong meisje meer, ze is gescheiden, haar kinderen zijn de deur uit. Daarom kan ze zich vrij bewegen: gedurende een deel van het jaar leeft ze in Saint-Louis, USA, waar ze een eethuisje openhoudt en de rest van het jaar zwerft ze door Italië als freelance-journalist. Zij spreekt weinig Italiaans en hij weinig Engels, maar de taal der liefde kent iedereen. Het gaat snel, na een eerste vluchtige ontmoeting zijn Marlena en Fernando als pubers verliefd en ze besluiten samen te gaan wonen. Uiteindelijk trouwen ze. Het koppel gaat in de flat wonen van Fernando, de "Venetiaan": zo wordt hij het hele boek door aangeduid. Marlena moet er haar mooie woning in de USA voor opgeven. Toch is er wat ontgoocheling als ze beseft dat Fernando niet in een historisch palazzo woont op het Canal Grande, maar in een modern betonnen blok op het Lido. Er zijn natuurlijk de kleine wrijvingen die elk koppel kent, maar de liefde en de romantiek van Venetië lossen alles op. Venetië wordt in dit boek geïdealiseerd, zoals Toscane in de boeken van Frances Mayes. Marlena is een ondernemende vrouw: ze renoveert het oude appartement, ze slaagt er zelfs in Fernando over te halen zijn job bij de bank te verlaten en een nieuw, meer avontuurlijk leven te beginnen: nu organiseren Marlena en Fernando gastronomische rondreizen voor Amerikaanse groepen door Umbrië en Toscane, zo lezen we op de cover.
Op het einde van het boek heeft de Blasi enkele recepten opgenomen. Duizend dagen in Venetië bevat, zoals de meeste werken door niet-Italianen over Italië geschreven, nogal wat culinaire bladzijden, maar wanneer ik lees dat op de markt aan de Rialtobrug een marktkraam staat met "een tafel, alsof Caravaggio wordt verwacht", gaat mij dat net wat te ver. [Bernard Huyvaert]
E. Raeven-Dee
Ondanks de wat sentimentele toevoeging aan de titel ('Een recept voor romantiek') toch een heel plezierig leesbaar boek. De ik-verteller is een Amerikaanse journaliste, niet meer zó jong: ze heeft al volwassen kinderen, is bovendien ook kok (vandaar ook het recept in de titel). Ze bezoekt voor de zoveelste keer Venetië en verliest daar stante pede haar hart aan een Venetiaan, voor wie zij ook een liefde op het eerste gezicht blijkt te zijn geweest. Haar duizend dagen zijn met vaart, humor en fantasie, maar ook met kennis van zaken beschreven, zij het soms ook wel met veel gebabbel. Wie Venetië kent en van de stad houdt, zal veel vertrouwde en dierbare plekjes tegen komen. Het verhaal speelt zich voor een groot deel af op het Lido, maar ook op wat minder bekende plaatsen. De Venetiaanse keuken, de folklore en de typische humor van de gewone man en vrouw komen rijkelijk aan bod. Uiteraard krijgt de lezer heel lekker te eten en ook nog enkele recepten toe. Gebonden uitgave op breed pocketformaat; kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.