Arno en de sterrenwens
Angela Nanetti
Angela Nanetti (Auteur), Yvonne Jagtenberg (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Holland, cop. 2002 |
THEMACOLLECTIE ENKEL VOOR ONDERWIJS EN DIENST ROUW : GEEL : NANE |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Holland, cop. 2002 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : NANE |
31/12/2003
Dit verhaal wil ontroeren en slaagt daar gedeeltelijk in door een dubieus flirten met de inhoudelijke voorspelbaarheid. Het thema klinkt weinig verrassend. Antonio (of Tonino) wordt geconfronteerd met de dood van zijn lievelingsgrootouders, opa Ottaviano en oma Teodolinda. Ondertussen kampen zijn ouders met huwelijksproblemen. Uiteindelijk herenigt het gezin zich onder de takken van de kersenboom Felice (die opa Ottaviano plantte na de geboorte van zijn dochter, Tonino's moeder Félicità) en onder de goedkeurende blikken van de ganzen Alfonsina en Orestes. Weinig nieuws onder de zon?
De vorm ontsluiert een veel diepere kracht van dit werk. Nanetti schrijft vanuit het vertelperspectief van de tienjarige, terugblikkende, Antonio. De alertheid waarmee Tonino zichzelf en de anderen observeert, zijn herinneringen neerpent, intrigeert. Tonino beschrijft onrechtstreeks, in iets te helder chronologisch en strategisch opgebouwde hoofdstukken, de vereenzaming, de psychische verschrompeling van mensen die ten prooi vallen aan een groot liefdesverlies, aan vernietigend liefdesverdriet en eenzaamheid. Door dit perspectief te kiezen schetst de auteur in een sobere maar poëtische taal een treffend portret van de verstilling van (oudere) mensen. Ze raakt hun gevoel van onbelangrijkheid aan, van overbodigheid en onbegrip om nog langer te moeten leven zonder hun (overleden) levenspartner. Ze zoomt in op hun moedeloosheid, hun kwijtgeraakte levenslust. Inzoomen, zonder te duiden weliswaar. Door Tonino's beschrijvingen van gebeurtenissen, zijn onmacht in bepaalde situaties, kan de lezer dieper in de gekraakte ziel van die volwassenen binnenkijken.
De sterkte maar tegelijkertijd de pijnplek van dit boek is net dit perspectief dat een erg traditioneel en begrensd kindbeeld reflecteert: het kind als naïef, spontaan, vrij onschuldig en fantasievol wezen. Dit blijkt tevens uit het, onbedachtzaam, gebruik van uitdrukkingen als "kleutergedrag" en "kinderlijk gelukkig". Hoewel. Doordat Tonino meegaat in fantasievolle verzinsels (doodgaan is op reis vertrekken, bv.) maar tegelijkertijd aangeeft dat hij die fantasie zelf gebruikt om met gevoelens, zoals verdriet, om te gaan (hij bedenkt, bijvoorbeeld, dat opa is weggevlogen, als een ganzenveer, uit het steriel witte verpleeghuis waar hij niet meer was dan een doorzichtige schaduw van zijn vroegere zelf), wordt tussen de regels door een minder naïef kindbeeld geschetst. Minder naïef maar even "verheerlijkend". Het kind wordt hier overtuigend opgevoerd als verstandig, warm individu dat de volwassen drukte afstandelijk ondergaat, nuchter noteert en ingrijpt op een ontwapenende manier.
Een kinderboek bleek de noodzakelijke vorm om het over verlies, vereenzaming te hebben. Nanetti werd niet gedreven door de behoefte om een kinderboek over verlies te maken. Jammer genoeg had de vertaler blijkbaar moeite om de Italiaanse kleinoden even rijk en bondig om te zetten. Dit verhaal over rijke herinnering, herinnert hierdoor eerder aan het Italiaanse origineel. Toch blijft het, ondanks de zwakke kanten, een bijzonder fijnbesnaarde herinnering, in woord én beeld. Bovendien zijn herinneringen nooit perfecte afspiegelingen, ze zijn vooral echt. [Els Van Steenberghe]
Herman Kakebeeke
Als hij aan zijn opa denkt, moet Tonino -hij is dan een jaar of tien- 'terugdenken aan de dag waarop hij mij leerde het ademen van de bomen te horen'. Nog veel meer heeft hij van zijn opa geleerd die als tuinman dicht bij de planten en dieren stond. Een vrolijk en ook droevig verhaal. Vrolijk vanwege het onconventionele optreden van opa, vaak samen met zijn kleinzoon; droevig omdat al in het begin van het boek oma overlijdt. En naarmate het verhaal vordert, gaat opa lichamelijk en geestelijk steeds verder achteruit tot ook hij overlijdt. Maar dan kan Tonino terugzien op een schat aan warme en wijze herinneringen. De kersenboom die opa geplant heeft bij de geboorte van zijn dochtertje, Tonino's moeder, staat er nog, symbool van leven dat zich steeds vernieuwt. Als die boom dreigt omgehakt te worden om plaats te maken voor een weg, komt Tonino op voor de erfenis van zijn opa en weet hij het onheil af te wenden. Dat Tonino's overpeinzingen soms wat volwassen klinken, doet niets af aan de kracht van het verhaal. Poëtisch, gevoelig, met een weemoedige ondertoon maar met veel herkenbare situaties zal het vooral kinderen aanspreken die wat beschouwelijk van aard zijn. Elk hoofdstuk begint met een kleine tekening van een boom. Vanaf ca. 6 jaar.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.