Een klein geheim
Agnès Desarthe
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DESA |
31/12/2002
Leven in de luwte is geen probleem zolang je niet intreedt in de wereld van de huiseigenaren, zo zou je de teneur van Goede bedoelingen kunnen samenvatten. In haar vierde roman voert Agnès Desarthe (geb. 1967) haar alter ego Sonia op, een jonge Parisienne die een gelukkig en onbezorgd leven leidt met haar man en twee kinderen. Tot de dag dat ze een appartement in het 20e arrondissement kopen en de zorgeloosheid als sneeuw voor de zon wegsmelt. Er zijn niet alleen de besognes met leningen, belastingen en renovatiewerken, maar vooral de verplichte en ellenlange vergaderingen met de stokoude mede-eigenaars. Sonia, reflectief en beschouwend van natuur, voelt zich "als een bal die van hand tot hand gaat, aangegeven, aangepakt en daarna weer doorgeven". Ze observeert haar nieuwe leefwereld zonder er echt bij te horen. De dood van haar buurvrouw zorgt voor een kentering. De weduwenaar, de oude meneer Dupotier, komt na de dood van zijn vrouw bijna om van de honger en klopt ternauwernood bij Sonia aan voor wat voedsel. Sonia laat haar hart spreken en voedt de man, aanvankelijk met koekjes en restjes chips maar haar milde schenkingen worden steeds uitgebreider en voedzamer. De conciërge, gemachtigd door de schoondochter van de oude man, maakt er op brutale wijze een eind aan: "Het is de bewoners van dit pand verboden om meneer Dupoitier te voederen". Het leidt tot een harde confrontatie met de werkelijkheid en zijn wreedheden. Sonia, vertaalster van beroep, ontwaakt uit haar sprookjesachtige wereld.
Goede bedoelingen is een fijne en pretentieloze kroniek over de lotgevallen van de bewoonster van een flatgebouw. De directe aanspreektoon en de openhartige observaties lijken van de schrijfster zelf te komen, alsof ze de periode in haar leven als 'buitenstaander' bijna achteloos verwoordt. Desarthe werkte als vertaalster voor enkele Franse uitgeverijen en woonde jaren in een appartementsgebouw in Parijs -- het vermoeden van enige autobiografische inslag is dus te rechtvaardigen. Wereldschokkend is haar relaas niet en er zit wars van deze tijdsgeest opmerkelijk weinig vaart in maar juist dat gezapige en amodieuze trekje zorgt er voor dat je het boekje met de glimlach uitleest. Goed beseffende dat de weg naar de hel altijd met goede bedoelingen geplaveid zal zijn. [Laurent Meese]
Menno Gnodde
Als afspiegeling van de boze buitenwereld slaat de mini-maatschappij in een Parijse flat geen slecht figuur. Terwijl man Julien buiten de kost verdient, raakt kindvrouwtje Sonia, als vertaalster aan huis gekluisterd met twee kinderen, verzeild in een slepend conflict met de concierges en zichzelf. Katalysator is de oude, vervuilde heer Dupotier, die herhaaldelijk klagerig haar hulp inroept. Ze kan hem tenslotte wel schieten, als de extreemrechtse broer van de vrouwelijke concierge dat al niet van plan is. Een vettige bruut die haar niet alleen vrouwonvriendelijk bejegent, maar haar ook nog eens haar joodse origine aanwrijft. Puur "lepénisme" (Le Pen). De overige bewoners, lid van de Vereniging van eigenaren, hullen zich in afstandelijk stilzwijgen of roepen dat er wel ergere dingen zijn. Zo verstrijken ettelijke jaren, waarna het gezin het voor gezien houdt. De lezer ook, want het miniatuurtje had al snel zijn spanning verloren. De schrijfster (1966) is zelf vertaalster Engels en heeft enkele kinderboeken op haar naam staan. Gebonden, klein formaat, kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.