Om de eeuwige nacht
Cecilia Thornton
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Luitingh-Sijthoff, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9435 |
31/12/2002
<4>In De vreemde vondeling van Cecilia Dart Thornton vindt de lezer de ideale hoofdpersoon om zo'n onbekende wereld binnen te treden. Samen met die naamloze vondeling vindt hij zichzelf terug in een grote toren, waar hij vanuit de schaduwen van de verschoppeling die wereld stapje voor stapje leert kennen. En alleen die toren is al een wereld op zich, vol onbekende verdiepingen, onbegrepen intriges en bizarre verhalen. Na verloop van tijd is hij zover dat hij naar buiten kan kijken, eerst door ramen en vanaf balkons, later vanaf het terrein vlak buiten de toren, waar de stallen en oefenterreinen liggen. Hij ziet de Stormrijders, die op hun gevleugelde paarden door de lucht komen aanstormen, de luchtschepen die, dankzij het sildron, een metaal met een soort tegengestelde zwaartekracht, op de hogere verdiepingen van de toren aanleggen.
Samen met deze naamloze verschoppeling trekt de lezer die vreemde wereld in, een wildernis vol met goed- en kwaadaardige spookwezens, die voortdurend uit de begroeiing, de rotsen, meren en rivieren opduiken. Zijn nieuwsgierigheid wordt meegesleurd op de weg die de hoofdpersoon gaat om haar identiteit te achterhalen en hij raakt betrokken bij dier wederwaardigheden en bij de gebeurtenissen die zich in de steeds vertrouwdere wereld aan het voltrekken zijn.
Wordt het verhaal aanvankelijk overheerst door de kleurrijke vervreemding die de lezer doet denken aan de trilogie 'Gormenghast' van Mervyn Peake, geleidelijk krijgt het meer van de heldhaftige queestes uit de heroïsche fantasy en sword & sorcery, zonder de sfeer van de schaduwen te verliezen. Dat komt omdat Cecilia Thornton van haar wereld geen pseudo-middeleeuwse maakt, zoals in die subgenres gewoon is, maar het geheel onderdompelt in de Keltische mythen en legenden. In de bijlage geeft ze tal van bronnen, van The Lake Cow uit een publicatie uit 1868 tot The Duergar uit 1944. Aanvullend geeft ze een opsomming van wezens uit de Keltische mythologie -- Blauwkap en de Botergeest, Dunters en Trows, de Each Uisge en vele anderen -- die allen, in variërende gedaanten, in haar verhaal terugkomen. Het verschil met andere Keltische fantasy, zoals die van Katharine Kerr, zit vooral in de beeldende overdaad, net als bij die andere nieuweling in het genre, Steven Erikson, zij het op een heel andere, meer sprookjesachtige wijze. Een wijze waarin, volgens het vooraanstaande sciencefiction- en fantasytijdschrift 'Locus', "grand Irish blarney, Boschian surrealisme [...] and tropical exoticisme all play a part".
De vreemde vondeling is dus een geslaagd boek, dat volop de aandacht trekt en nieuwsgierig maakt naar het vervolg. Want het is het eerste deel, 'De Bitterbynde trilogie', waarvan het tweede deel, The lady of the sorrows inmiddels in het Engels is verschenen en het derde deel, The battle of evernight, gepland is voor eind 2002, begin 2003. Een bitterbynde is "een dwang die iemand buiten zijn eigen wil werd opgelegd", en dat geldt zowel voor de hoofdpersoon als voor de fantasyliefhebber die De vreemde vondeling heeft gelezen. Ook die is de dwang opgelegd het verhaal verder te volgen.
Dat het een debuut is, deze bestseller van de Australische Cecilia Dart Thornton, heeft het enthousiasme in de pers echter verder opgejaagd dan gerechtvaardigd is. Eigenlijk zou het niet van belang moeten zijn of een boek al dan niet een debuut is, zou het alleen maar om de kwaliteit van het boek zelf moeten gaan, de mate waarin het bij de lezers in de smaak valt. Toch blijkt het steeds weer effectief bij het trekken van de commerciële aandacht, zó effectief dat een gelouterd schrijfster als Megan Lindholm enige jaren geleden haar schrijversnaam in Robin Hobb veranderde om meer aandacht te trekken voor haar nieuwe fantasytrilogie. Ook in het geval van De vreemde vondeling is het weer een thema dat de recensent nadrukkelijk wordt opgedrongen. 'Locus' bestempelde het als een van de "Best First Novels" van 2001, 'Kirkus' noemde het "a stunning, dazzling debut" en ook de Nederlandse uitgever benadrukt het feit dat het om een eersteling gaat. En vervolgens kookt het oordeel bruisend over. De fantasyschrijfster Elizabeth Hand oppert nogal voorbarig dat het "heel goed een klassieker van de eenentwintigste eeuw kan worden" en Andre Norton, "grand master of science fiction", schrijft: "Not since The Fellowship of the Ring fell into my hands have I been so impressed by a beautifully spun fantasy".
De vergelijking met Tolkien bij een veelbelovend debuut is inmiddels zo obligaat, dat ze ook in het geval van De vreemde vondeling overal is terug te vinden ('The London Times', 'The Magazine of Fantasy & Science Fiction', 'The Sunday Age', 'The Herald Sun'). Het lijkt mij echter een onjuiste, een gemakzuchtige vergelijking. Ruwweg gezien markeerde Tolkien het begin van een nieuw genre, en dat doet De vreemde vondeling niet.
Laten we de hedendaagse fantasyboeken, en zeker de debuten, in hun eigen waarde laten! Laten we ze beschouwen vanuit het grote aantal boeken dat in de laatste twintig, dertig jaar in dat genre is gepubliceerd en waarin ze mede hun inspiratie hebben gevonden. Cecilia Thornton geeft dat zelf aan, wanneer ze de schrijvers noemt die haar beïnvloed en geïnspireerd hebben. Naast Tolkien noemt ze namelijk ook Tanith Lee, Nicholas Stuart Gray, Andre Norton, George McDonald, Isaac Asimov, Arthur C. Clarke, Ray Bradbury, William Shakespeare en nog vele anderen.
Tegen de achtergrond van de hedendaagse fantasy is De vreemde vondeling een opwindend boek dat veel lezers zal aanspreken, met daarin echo's van veel andere fantasyboeken, ook van Raymond Feist, Robin Hobb en George Martin. Een debuut dat de eerste boeken van bv. David B. Coe en John Marco ver overtreft maar dat op sommige punten -- de diepgang van de personages soms, de reis door het oerwoud die iets te langdradig is -- het vakmanschap van de ervaring nog mist.
Een kennismaking met een fantasyauteur die, getuige ook de reacties op het vervolg, The lady of the sorrows, alleen maar beter kan worden. [Paul Van Leeuwenkamp]
T. ten Berge
Eerste deel van een trilogie, het debuut van deze auteur. Een jong meisje dat niet alleen stom is en haar geheugen kwijt, maar ook een verminkt gezicht heeft, ontsnapt uit slavernij om genezing te vinden in een wereld vol met monsters en magie. Het verhaal is bloemrijk geschreven, soms té, maar in het algemeen fraai en beeldend. Aantrekkelijke en toepasselijke omslag. Een aardige vertaling. Na een traag begin is het verhaal spannend, niet voorspelbaar en zelfs ontroerend. De monsters zijn geleend uit voornamelijk Keltische mythologie en doen wat gekunsteld aan. Voorzien van bronnenlijst. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.