Het is mooi geweest
Emmanuele Bernheim
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BERN |
31/12/2002
In 1993 maakte Emmanuèle Bernheim furore met Zijn vrouw, een flinterdun maar verrassend pointillistisch boekje waarin de gedachtewereld van een maîtresse centraal stond. Het werd bekroond met de Prix Médicis. Ondertussen is ze bijna tien jaar later pas aan haar vierde roman toe. Haar spaarzaam opgebouwde oeuvre wordt gekenmerkt door een minimalistisch maar gedreven proza. Ook Vrijdagavond telt amper 90 pagina's.
Protagoniste is Laure, een jonge eigentijdse Parisienne die haar leven goed onder controle lijkt te hebben. Alles loopt op wieltjes. Het is een winterse vrijdagavond en ze heeft bijna gedaan met het inpakken van haar spullen. Het is de laatste avond in haar flat, de volgende dag trekt ze immers in bij François, haar geliefde. Als ze haar auto instapt op weg naar een etentje bij vrienden, wenkt een lifter haar. Ze grendelt angstig haar wagen af. Dan hoort ze op de radio van de algemene trein- en metrostaking en ze voelt zich schuldig. De eerstvolgende lifter zal ze oppikken. En zo geschiedt. De auto vult zich met de geur van een vreemde man: een mengeling van leer, tabak en eau de toilette. Een fatale combinatie zal later blijken, want Laure raakt geïntrigeerd en opgewonden door deze vreemdeling. Het leidt tot een bizar amoureus avontuur in een anonieme hotelkamer.
Vrijdagavonden zijn geen ordinaire avonden, ze houden immers de belofte van het weekend in. Emmanuèle Bernheim doet er nog een schepje bovenop, de vrijdagavond die haar protagoniste beleeft, is een soort uniek overgangsritueel, te vergelijken met de traditionele vrijgezellenavond. Ze laat zich leiden door haar wisselende gevoelens van onrust, lust en wantrouwen en schikt zich naar de omstandigheden. Het is alsof ze telkenmale aan een kruispunt staat en twijfelt welke weg ze zal nemen en zich laat leiden door geuren, beelden of herinneringen. Emmanuèle Bernheim die ook filmscenariste is, beschrijft haar verhaal zeer filmisch en in ware detectivestijl; de nachtelijke boulevards van Parijs, de rit in de taxi, alle objecten en ruimtes worden uitermate koel beschreven. De spaarzaamheid van woorden zorgt er voor dat de spanning nog toeneemt. Het voorspelbare onvoorspelbaar maken, dat is de opzet van Bernheim en door zintuiglijke waarnemingen op rationele overwegingen te laten primeren, slaagt ze daar ook in. Het maakt van Vrijdagavond een bevreemdende en fascinerende miniatuurvertelling over lust en ontrouw. [Laurent Meese]
Matthieu Kockelkoren
In deze korte roman van de succesvolle Franse schrijfster Emmanuèle Bernheim (1955) geeft een jonge vrouw in het door een metrostaking ontwrichte Parijse verkeer een lift aan een willekeurige man. Niet duidelijk is waar de reis in de file naar toe gaat, maar wel wat de amoureuze meerwaarde van het ritje kan zijn. De hoofdpersoon vraagt zich aanvankelijk af waar ze aan begonnen is, maar laat zich meeslepen als in een dagdroom in het avontuur. Waar een reële situatie in vorige romans van Emmanuèle Bernheim ("Een paar", "Zijn vrouw") geleidelijk geheimzinniger en surrealistischer werd, houdt het verhaal hier een hoog werkelijkheidsgehalte, waarbij vooral het accent valt op sensualiteit en een sterk verlangen zich over te geven aan het moment. In een zeer verfijnde, eenvoudige stijl is deze uitstekend vertaalde roman een mooi voorbeeld van de Baudelairiaanse "invitation au voyage", die een ontsnapping aan de alledaagse verveling mogelijk maakt. Pocket; vrij kleine, ruime druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.