In extremis
Tim Parks
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : PARK |
31/12/2002
Tim Parks is een Engelse journalist die in Verona woont. Hij schreef al een tweetal boeken over de Italiaanse cultuur, Italiaanse buren en Italiaanse opvoeding. Ditmaal gaat zijn boek over het Italiaanse voetbal. Hij besluit de plaatselijke ploeg, Hellas Verona, van dichtbij te volgen. Hij gaat deel uitmaken van de tifosi, de supporters. Hij bezoekt niet alleen de thuiswedstrijden van de club, maar ook de uitwedstrijden: dit betekent vele uren doorbrengen in treinen, bussen en zelfs vliegtuigen. We bezoeken samen met de auteur de steden waar een ploeg uit de 'serie A' (eerste nationale afdeling) speelt. Voor een voetbalminnende Italiaan staat de 'serie A' gelijk met il Paradiso en de 'serie B' met il Purgatorio, de woorden van Dante parafraserend. De supporters die in curva Nord plaatsnemen, vormen de harde kern. Hellas Verona, vinci per noi! is de kreet die weerklinkt, afgewisseld met scheldwoorden aan de bezoekende ploeg: Napoli, Napoli (of een andere ploeg), vaffanculo. Rivaliteit tussen supporterskernen vind je overal ter wereld, maar in Italië is dit nog meer geaccentueerd, omdat het land slechts laat, in de 19e eeuw, een eengemaakte staat is geworden. Vroeger behoorde je als Italiaan niet tot een natie, maar tot een stadstaat. Deze middeleeuwse rivaliteit leeft verder in de hedendaagse Italiaanse voetballerij.
In onze moderne tijd spelen religie en politieke idealen een steeds mindere rol. Ze zijn in Italië minder belangrijk dan het calcio. Het behoren tot een supporterskern kan je een groepsgevoel geven waarbij je je goed voelt. Het al of niet erbij horen is trouwens een bewustzijn dat in Italië enorm belangrijk is. Als je op stap gaat met de andere tifosi, ben je in feite een parttime fundamentalist, een weekend-Taliban. De auteur voelt zich soms schuldig als hij deelneemt aan de "activiteiten" van de brigate (de groepen die de harde supporterskern uitmaken), maar hij geeft ook toe dat hij er zich ergens goed bij voelt. Het boek van Parks toont ons een andere zijde van Italië. Je vindt er niet de gastronomische of idyllische benaderingswijze van Frances Mayes, maar de rauwe, zwarte kant, die ook deel uitmaakt van de Italiaanse realiteit. De Veneto, waartoe Verona behoort, is traditioneel racistisch ingesteld (de Lega Nord staat er sterk) en dit uit zich ook in het voetbal. Wanneer een zwarte speler van de tegenpartij de bal heeft, schreeuwen ze apengeluiden. Hellas Verona biedt ons een frisse, soms ontluisterende kijk op het Italië van vandaag. [Bernard Huyvaert]
Prof. dr. L. Turksma
Tim Parks, de in Verona wonende Engelse schrijver, van wie in het Nederlands al 'Italiaanse buren'* en 'Italiaanse opvoeding'** zijn vertaald geeft in dit boek in 34 stukken (variërend van 7 tot 60 pagina's) een verslag van zijn belevenissen en gevoelens toen hij een jaar lang met de fans van Hellas Verona meereisde. Hij beschrijft wat er gebeurde, hoe de fans zich gedroegen, hoe hij zelf meer en meer met hen meeleefde en wat er zich zoal rond de competitie afspeelde. Het is een bijzonder knap boek, zeer vlot geschreven en heel goed vertaald. Het telt bijkans 500 pagina's en is 4½ cm dik. De diepgang zal de gemiddelde fan misschien afschrikken, maar voor vele anderen zal het gedrag van de fans duidelijker worden. De uitslagen en de stand in de competitie worden week voor week vermeld.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.