En toen waren er nog maar ...
Agatha Christie
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Luitingh-Sijthoff, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : CHRI |
Magazijn |
Luitingh-Sijthoff, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 10767 |
31/12/2002
In 1930 bezocht Agatha Christie een bevriend echtpaar in Syrië. Die deden daar opgravingen op een archeologische site. Christie maakte er kennis met Max Mallowan, de assistent van het echtpaar. Ze trouwden nog in hetzelfde jaar. Daarna vergezelde Agatha meerdere malen haar echtgenoot op archeologische reizen naar Syrië en Irak. Op vraag van vrienden schreef ze dit boek (1946) over hun belevenissen tijdens de opgravingen en over hun contacten met de bevolking.
Het verhaal begint met de voorbereiding van de expeditie naar Syrië. Daar komt heel wat bij kijken. De aankopen worden gewikt en gewogen met het oog op een langdurig verblijf in een vreemd land. Maar de echte problemen beginnen pas ter plaatse, zoals het trotseren van onberijdbare wegen met een chauffeur die brokken maakt, terechtkomen in een zogenaamd eerste klasse hotel zonder enig comfort, of hemel en aarde moeten bewegen om een cheque te kunnen verzilveren. Christie vertelt sappig over de eigenaardigheden van de arbeiders. Zo is Michel -- die voor de bevoorrading instaat -- eerlijk, punctueel en gewetensvol maar uiterst verbaasd dat zijn 'economische' aankopen van rottende bananen en uitgedroogde sinaasappelen niet gewaardeerd worden. De Armeense werklui zijn meestal intelligent maar zo arrogant dat ze de Koerden en Arabieren tegen zich in het harnas jagen. Deze laatsten hebben eenzelfde levenswijze en belijden dezelfde godsdienst maar hun vrouwen hebben een totaal verschillende houding. Arabische vrouwen zijn onderdanig en bescheiden, Koerdische vrouwen daarentegen voelen zich de gelijke van de man, houden hem onder de duim en choqueren op die manier in hoge mate de Arabieren. Bij geen van beide gemeenschappen is de waarde van een mensenleven belangrijk. Ze verkiezen zelfs de dood boven oneer en 'de wil van God' verklaart alles. Christie vertelt het allemaal op een prettige manier met een grote dosis humor zonder de chaotische toestanden te verdoezelen die bestendig ontstaan en die Max dan maar als expeditieleider, diplomaat, vader en rechter moet oplossen. [Maria Sys]
G.P. Schuring
Herdruk van het eind jaren dertig geschreven, maar vanwege oorlogsomstandigheden pas in 1946 gepubliceerde boek van Agatha Christie waarin zij verslag doet van de reizen die zij samen met haar echtgenoot, de archeoloog Max Mallowan maakte naar opgravingen in Syrië en Mesopotamië. Ze was al een bekend schrijfster en wilde haar lezers informeren over de manier waarop zij leefden. Het boek geeft een goed en vaak humoristisch beeld van de ontmoeting tussen culturen, is soms enigszins denigrerend maar geeft daardoor wel een juist tijdsbeeld. Christie is ook niet zonder zelfspot en geeft een goed beeld van de persoon die zij zelf is. Ze heeft veel aandacht voor details en zet in weinig woorden haar typetjes neer. Behalve dat krijgt de lezer veel informatie over de politieke situatie in die tijd, zoals de haat tegen de Turken die twintig jaar na het einde van de Ottomaanse overheersing nog bestaat. Het verschaft de achtergrond voor enkele van haar misdaadromans die in deze streken spelen. Daarom is dit boek nog steeds relevant. Met zwartwitfoto's.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.