Leven en dood in het paradijs : Pitcairn en de muiters van de Bounty
Trevor Lummis (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Atlas, 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 658.2 LUMM |
Besprekingen
31/12/2001
De muiters van H.M.S. Bounty vonden op hun vlucht voor de Britse vloot in 1789 een onderkomen op Pitcairn, een onbewoond eiland in het zuiden van de Stille Oceaan. Wat begon als een paradijselijk leven op aarde, eindigde analoog een bijbelse vertelling met de zondeval en uitdrijving. Vrouwen lagen als vanouds aan de basis van de chaos, hoewel uit deze historische reconstructie van Trevor Lummis blijkt dat veeleer het ongebreidelde seksuele verlangen van mannen naar vrouwen de oorzaak van alle ellende was.
De muiterij op 'HMS Bounty', een brik belast met een wetenschappelijk missie (het transporteren van broodboomplanten uit Tahiti naar West-Indië) een obscuur fait divers in de Britse maritieme annalen op het einde van de 18e eeuw, raakte pas in 1932 wereldwijd bekend dankzij de bestseller trilogie De muiterij, Mannen tegen wind en water en Pitcairn van het schrijversduo Nordhoff & Hall. De romanversie (het boek werd in de loop van de 20e eeuw minstens twee keer verfilmd) wijkt echter hier en daar af van de historische feiten. Trevor Lummis' bevindingen en historische reconstructie van de gebeurtenissen op Pitcarn zijn zowel schokkend als ontluisterend.
De auteur brengt op nauwgezette en briljante wijze de schaarse informatie betrokken uit mondelinge overleveringen en dagboekfragmenten samen tot een sluitend historisch overzicht en confronteert de lezer met psychologische en sociologische inzichten en gevolgtrekkingen die ook voor onze huidige samenleving nog van belang zijn. De geschiedenis van dit eiland leverde immers boeiend studiemateriaal op, aan de hand waarvan we meer vernemen over de verhoudingen binnen een microkosmos, zeker waar het gaat om de botsingen tussen waarden, de mentaliteit die de aanleiding vormde tot conflicten en de problemen waarvoor het milieu de eilandbewoners stelde. Niemand van deze leefgemeenschap kon zich beroepen op enige vorm van burgerlijk gezag of gemeenschappelijke normen om zijn denkbeelden over de inrichting van de samenleving aan de anderen op te leggen. Door onderlinge conflicten kwam de groep aan de rand van de totale ondergang; maar als bij wonder kwam een samenleving uit dat explosieve mengsel tevoorschijn en wist deze zich te vernieuwen. Het resultaat leidde dan ook tot de huidige egalitaire gemeenschap van de bewoners van Pitcairn.
Sinds de Tweede Wereldoorlog kent het afgelegen eiland de voordelen van de technologie (elektriciteit, telegraaf en telefoon), verbeteringen die evenwel de emigratie van jonge mensen niet kon tegenhouden. Pitcairn telt nu nog steeds een bevolking die fluctueert tussen de veertig en de zestig mensen. De plek zelf is uitgegroeid tot een vaste halte op de route van cruiseschepen en staat voortdurend in contact met de buitenwereld.
In het verleden hebben bezoekers de Pitcairners even vaak lof toegezwaaid als hen verguisd en in zijn epiloog haalt de auteur de hierop toepasselijke woorden aan van een nazaat van de oorspronkelijke kolonisten, Amelia Young, die in 1894 schreef: "De menselijke natuur is over de hele wereld de menselijke natuur, en zondig daarbij, daarom is het beslist een vergissing te denken dat geen ondeugd of zonde van welke soort dan ook het karakter tekent of de reputatie bezoedelt van degenen die zo afgescheiden van de wereld leven, louter omdat ze apart leven van de rest van de wereld."
Leven en dood in het paradijs biedt daarenboven een bonte mozaïek van 18e-eeuwse scheepvaartgeschiedenis en zeemansgebruiken. [Staf Schoeters]
D.A.P. van Duuren
In 1808 werd bij toeval op het kleine Polynesische eiland Pitcairn een kleine Engelstalige gemeenschap ontdekt door een passerend Amerikaans schip. Het bleken de afstammelingen te zijn van de muiters van de HMS Bounty, die ca. twintig jaar eerder spoorloos verdwenen was. De muiters, die kapitein Bligh met zijn getrouwen op volle zee hadden achtergelaten, hadden zich na enige zwerftochten met hun Tahitiaanse vrouwen op Pitcairn gevestigd. De Bounty was verbrand om opsporing te voorkomen. Dit boek beschrijft vnl. de periode op Pitcairn, de wording en groei van de kleine samenleving die - ondanks de beginjaren vol conflicten, geweld en cultuurbotsingen - uitgroeide tot een rustige, vreedzame coëxistentie. De auteur is de eerste die deze twintig jaar geschiedenis en de nasleep van de ontdekking in 1808, tot op de bodem heeft uitgezocht. Een historische studie die leest als een spannende roman. Kleine druk.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.