Hond bijt hond
Saxton Freymann
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
CEGO, cop. 2001 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : Kleuter : dagelijks leven
Eten - Drinken |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
CEGO, cop. 2001 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Eten - Drinken |
31/12/2010
GROENTEN EN FRUIT IN DE HOOFDROL
Oog in oogboon, zo staart de lezer naar de lachende, huilende of schreeuwende tomaten, pompoenen, peren en appels van de in New York werkende en wonende beeldende kunstenaar Saxton Freymann en auteur Joost Elffers. Freymann is een eigenzinnige speelgoedontwerper die van het grappige beelden maken met verse groenten en fruit zijn handelsmerk heeft gemaakt. Hij beperkt zich tot het minimaal bewerken van de vruchten met een mes en twee oogbonen (voor de ogen) tot ze een expressievol gezicht krijgen. Hierbij laat hij zich steeds beïnvloeden door de structuur van de vrucht zelf. Met deze bewerkte vruchten creëert hij vervolgens kleine taferelen die hij fotografeert. Eind jaren '90 verscheen zijn eerste boek in de USA en nu verschijnt zijn werk ook in Vlaanderen. Er zijn verhalende boeken en boeken die eerder als een (tuin)wandeling door gevoelens aandoen.
Zo vertelt De neus van dr. Pompeus over een pompoen, dr. Pompeus, die een "ding" vindt en niet precies weet waarvoor het dient. Steeds komt er een pompoenvriend bij die zijn interpretatie van het ding geeft. Daardoor worden verschillende "vormverwante" voorwerpen als een geithoorn, een blaashoorn of een fossiel geïntroduceerd. Tot de pompoen mevrouw Snif ontdekt dat het ding haar vermiste neus (alias steeltje) is. De moraal-van-het-verhaal: "Wat het probleem ook mag zijn, je komt er meestal wel uit. Het antwoord is soms zo simpel als de neus op je snuit." Ook Eén eenzaam zeepaardje draagt een moraal in zich. Het zeepaardje Bé voelt zich eenzaam maar ontdekt op haar tocht onderwater hoeveel vrienden zij eigenlijk heeft. Per pagina ontmoet zij een groep vrienden, die telkens met één meer zijn: van twee paddestoelachtige krabben over drie hoornmeloenachtige egelvissen tot uiteindelijk tien paprika-achtige engelvissen. Hierdoor wordt dit boek ook een plezante kennismaking met het rekenen. Naast de moraal deelt dit boek ook de magere vertaling met het pompoenboek. Een blik in het originele exemplaar leert dat "Over de bodem van de oceaan, heel diep, / dreef een eenzaam zeepaardje, dat riep: / in deze koude en zoute zeeën / ben ik de enige, ben ik zo alleen!" oorspronkelijk veel sterker klonk: "Beneath the ocean, deep and wide, / One lonely, drifting sea horse cried, / In all the cold and salty sea / I'm all alone -- there's only me." Gelukkig doet dit geen afbreuk aan de kracht van Freymanns bijzondere beelden. Het is werkelijk schitterend om te zien met welk een spitsvondigheid Freymann de meest uiteenlopende vruchten kan transformeren tot aandoenlijke wezentjes. De figuurtjes worden telkens gefotografeerd tegen een zorgvuldig gekozen, felgekleurde achtergrond wat hen nog beter accentueert.
Vooral de twee niet-verhalende boeken zijn kijkwandelingen van de bovenste plank. In Hond bijt hond leeft Freymann zich uit in het maken van honden in alle formaten en gemoedstoestanden met de meest uiteenlopende groenten en fruit. Zo vindt een teckel zijn gelijke in een banaan en wordt een poedel perfect geportretteerd door enkele bloemkoolroosjes. In Wat schilt er met je? Voel jij je goed in je pel? trekken Freymann en Elffers terug naar hun roots en gebruiken de vruchten om een rijk palet aan emoties te verbeelden waar het als (piep)jonge én oudere lezer prettig doorheen "wandelen" is. Je ontdekt onder meer wat voor een lieve snoet kiwi's bezitten, dat aardbeien gepassioneerd kussen en hoe woedend paprika's kijken. Enkel dit meest geslaagde, niet-moraliserende exemplaar bezit achteraan een korte portretschets van de makers en hun werkwijze. Het blijft jammer dat de andere hier besproken exemplaren geen dergelijk auteursportret meekregen. Even jammer is het ontbreken van een vruchtenlegende in de boeken die tal van vruchten ten tonele voeren. Enkel Eén eenzaam zeepaardje beschikt hierover omdat daarin het grootste aantal vreemde vruchten wordt gebruikt. Als wandelingen door "een tuin vol gevoelens" geven deze verzorgd vormgegeven boeken een originele blik op de vruchtenwereld. Bovendien vormen ze een kunstzinnige en makkelijke opstap om bepaalde gevoelens klassikaal, of gezellig op schoot, aan te kaarten. [Els Van Steenberghe]
Ton Jansen
Prentenboek waarin een zevental pompoenen de hoofdrol speelt. Dr. Pompeus vindt een vreemd voorwerp waarvan hij vermoedt dat het een neus betreft. Alle andere pompoenen geven hun mening over dat vreemde voorwerp. Uiteindelijk blijkt dat mevrouw Snif haar neus kwijt is geraakt door te ruiken aan een roos. Dr. Pompeus zet de neus eraan maar doet dat verkeerd om. De tekst - 2 tot 4 regels per dubbele bladzijde - is op rijm, maar loopt niet altijd soepel en bevat enkele moeilijke zinsconstructies. Mevr. Snif praat vanwege het ontbreken van haar neus vervormd 'Bist je dat ik mijn neus berloor?'. De illustraties bestaan uit gefotografeerde pompoenen op een eenkleurige achtergrond; hoofdzakelijk blauwtinten. De gezichtsuitdrukkingen van de Halloweenachtige pompoenen spelen een belangrijke rol. Deze zijn niet altijd vrolijk, soms lijken ze een beetje bozig, kwaadaardig. Op de schutbladen kan de lezer kennis maken met alle pompoenfiguren. Het boek heeft een kunstzinnige uitstraling. Of dit aparte 'vreemde' prentenboek veel jonge kinderen vanaf ca. 5 jaar zal weten te boeien is nog maar de vraag. Zie ook 'Wat schilt er met je?'*.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.