Verstandelijke handicap en seksueel misbruik
J. Douma
J. Douma (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Kok, cop. 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 738.1 DOUM |
31/12/2001
De auteur -- ere-hoogleraar christelijke ethiek (Theologische Universiteit der Gereformeerde Kerken te Kampen) -- onderzoekt de houding van protestants-christelijke kringen tegenover kunst. Wat heeft kunst met geloof en ethiek te maken? Waarom stond/staat de gereformeerde gelovige zo kritisch tegenover kunst? En is dat terecht? Kan er nog van een eigen kerkelijke kunststijl sprake zijn? Verdient kunst überhaupt (nog) een plaats binnen kerkelijk verband? Dit zijn enkele vragen gesteld door een ethicus, zelf geen specialist, maar wel geïnteresseerd in oudere en moderne (schilder)kunst. Douma bekijkt de gestelde problematiek vanuit orthodox-protestantse principes, maar zelf neemt hij terzake een gematigd en positief standpunt in. Zijn didactisch betoog is rustig afgewogen en helder geformuleerd, de conclusies zijn voorzichtig en genuanceerd. De literatuurverwijzingen zijn uitsluitend in de voetnoten te vinden. Er is een namenregister. Een middencahier op matte kunstdruk bevat 15 kleurenafbeeldingen van schilderijen (van Grünewald tot Picasso en Mondriaan). Hoewel Douma's kunstbeschouwingen heel zinnig zijn (o.m. over het beoordelen van moderne kunst), zal zijn betoog minder de kunsthistoricus dan wel de ethisch-religieus ingestelde lezer kunnen boeien. Waarbij het wel de vraag is of het toch voor de moderne lezer niet om een enge, wat achterhaalde probleemstelling gaat. Nog dit: in een boek met dit niveau ogen spellingen als "een nederlaag leiden" en "ik wordt" wel een beetje ongewoon. [Paul Huys]
Drs. J. Kleisen
Het gaat Douma, Vrijgemaakt-Gereformeerd ethicus, om het oordeel over moderne schilderkunst vanuit christelijk standpunt, een hachelijke onderneming waar hij zelf al zegt van kunst weinig af te weten. Met oordelen is hij dan ook heel voorzichtig, anders dan indertijd zijn kerkgenoot Rookmaaker, wiens ongenuanceerdheid hij terecht laakt. Deze loffelijke voorzichtigheid verliest hij uit het oog als het om Picasso's, op het voorplat gereproduceerde, 'Bloedbad in Korea' gaat, dan speelt zijn politieke preoccupatie hem parten. Het boek geeft zijn kerkgenoten een redelijk beeld van hoe zij tegen kunst kunnen aankijken, maar aan wie zowel van geloof als van kunst iets afweet, biedt hij geen nieuws. Hij geeft een bruikbaar overzicht van de kunstrichtingen vanaf ca. 1800, maar gaat te oppervlakkig in op de grensverleggende en hierin actuele kant van kunst en gaat geheel voorbij aan essentiële vormaspecten als compositie, penseelvoering en materiaalgebruik. Een wel heel opvallend manco is, dat hij niet rept van moderne christelijke schilders die in hun werk van hun geloof getuigen en soms zelfs zijn geloofsvisie delen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.