De kleine blonde dood
Boudewijn Büch
Boudewijn Büch (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 954.9 BÜCH |
31/12/2001
De hele wereld in een vitrinekast voert de lezer van Leiden naar Tasmanië, de Noordpool, de Cariben, Groenland, de Zuidzee en terug naar huis. Nochtans gaat het niet in de eerste plaats over die plekken. Het gaat over de verhouding die wij, westerlingen, tot die plekken hebben of hadden. Befaamd wereldreiziger Boudewijn Büch schrijft o.m. over kannibalisme, de "Nobele Wilde" en over aboriginals als kermisattracties op wereldtentoonstellingen. Telkens gaat het om testcases voor de relatie tussen de niet-westerse wereld en de westerse museums. En het museum staat dan natuurlijk voor onze kijk op die "exotische" beschavingen, door de eeuwen heen. Hoe maakten wij met deze beschavingen kennis? Hoe betrouwbaar waren de verslagen van de ontdekkingsreizigers? Welke reflectie leverde de literatuur? En zo verder.
Büch doet dat met veel belezenheid: wie dit boek gebruikt als start voor een uitgebreide lectuur, treft hier een weelde aan beargumenteerde bronnen aan. Doorheen de analyses (nooit droog, met veel gevoel voor understatement) weeft Büch persoonlijke reisimpressies, die het boek een kaleidoscopische aanblik geven. Het onderwerp van het boek moet je interesseren, natuurlijk, maar één ding staat vast: Büch schrijft ultra-soepel, charmant proza, dat zich niet laat lezen, maar proeven.
Waarom het boek uit vijf afdelingen bestaat, is me niet geheel duidelijk. De 'Inleiding', over Büchs emotionele band met het Leidse Rijksmuseum van Volkenkunde (en bij uitbreiding met alle aanverwante museums) staat duidelijk op zich. In de rest van het boek kan ik zo snel geen belangrijke verschillen tussen de vijf afdelingen aanwijzen. Iets meer duidelijkheid over opzet en structuur van het boek ware, kortom, nuttig geweest. [Mark Cloostermans]
Redactie
Het Rijksmuseum voor Volkenkunde te Leiden is een van de oudste etnografische musea ter wereld. In de periode 1997 tot 2000 werd het museum, dat sinds 1937 gevestigd is in het voormalig academisch ziekenhuis, verbouwd. Daarna is het volledig nieuw ingericht en sinds 27 april 2001 is het museum weer open. In opdracht van het museum schreef Boudewijn Büch dit boek over 'de wereld die opgeborgen werd in vitrines en boekenkasten'. Büch beschrijft hoe hij als kleine jongen door zijn vader naar een museum werd meegenomen - 'Mijn vader meende dat musea onmisbaar waren voor de opvoeding van een jongen' - en een levenslange passie voor musea zou krijgen. Voor Büch, die als volwassene de wereld afreist op zoek naar rariteiten, vreemde volkeren, buitenissige verhalen en musea, is het Rijksmuseum in Leiden nog steeds zeer belangrijk. Büch brengt verslag uit van zijn vondsten en verhalen die hij tijdens zijn vele tochten langs onder meer volkenkundige musea, verzamelde. Boeiend, deze ode aan het museum als venster op de wereld. Zie ook www.boudewijnbuch.net. Het Rijksmuseum voor Volkenkunde heeft overigens ook een prachtige website: www.rmv.nl.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.