Lezen achter de woorden : literaire vormen in de bijbel
Gerhard Lohfink
Gerhard Lohfink (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Carmelitana, 2001 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 231 LOHF |
31/12/2001
Het Tweede Vaticaans Concilie heeft vier decennia geleden veel hoop gewekt, vandaag blijven er nog veel onopgeloste vragen en hete hangijzers: de gezagsstructuren binnen de kerk, het priestercelibaat, de toelatingsvoorwaarden tot het ambt. Kerken uit de Reformatie hebben die vragen reeds opgelost: daar ligt het probleem dus niet. De westerse mens, zo stelt Lohfink, mist een project; hij hoopt op vernieuwing, maar is tevens vervreemd geraakt van God en geloof, dus van de diepste intentie van de eigen bijbelse geloofstraditie.
Eerst beantwoordt Lohfink de vraag waartoe God een eigen volk nodig heeft, en beschrijft hij de bijzondere plaats van Israël in de verlossing van de hele wereld. Dan geeft hij de kenmerken van Israël: het wordt bijeengebracht tot volk van God, is volk door geloof, gaat door een exoduservaring, ontvangt de thora als ontwerp voor de samenleving, maar zondigt. Verder trekt Lohfink de rode draad van de heilsgeschiedenis door naar het Nieuwe Testament, en ziet Jezus als centrale figuur. Het Nieuwe Testament brengt ongetwijfeld iets nieuws mee: hij noemt dat het 'overschrijden van de drempel'. Het joodse volk staat aan de grens van het Beloofde Land, maar is nog niet in het land zelf. Jezus overschrijdt de drempel.
In het veelvoud van de roepingen (apostel-leerling-volk) ziet Lohfink de kiemen van de jonge kerk, waarin de heilsgeschiedenis van het oude Israël wordt doorgetrokken op een overtreffende wijze. In Jezus' handelen zit duidelijk een sacramentele grondstructuur; de dood van Jezus betekent een sterven voor het volk van God. In een vierde en laatste deel behandelt hij de kenmerken van de kerk. Daarin ziet hij een vervolg op de exoduservaring van het oude Israël. De herinnering speelt een cruciale rol, tevens heeft de kerk de opdracht om lichaam van Christus te worden. De diepste wonde van de kerk is het verlies van de eenheid. Jezus moest sterven opdat uit zijn leerlingen kerk kon ontstaan. Gemeente is niet te maken, is niet te organiseren, maar wordt door God geschapen. [Frans L. Van den Brande]
John van Wieringen
De auteur is bijbelwetenschapper en heeft zich onder meer met historisch-kritische bijbeluitleg beziggehouden. Daarnaast heeft hij - geheel in de lijn van de richtlijnen van het Vaticaan in het document Dei Verbum (1965) - die bijbelwetenschap altijd in het verlengde geplaatst van de uitleg van de Schrift zoals de kerkelijke traditie (met name de kerkvaders) dit verstaat. Daarmee is hij voortdurend op het randgebied van bijbelwetenschap en dogmatische geloofsverantwoording gekomen en dat is ook het uitgangspunt van het boek dat hier besproken wordt. Het is een boek, waarin het Oude Testament - geheel in de lijn van de kerkvaders - als voorafbeelding van het Nieuwe Testament wordt gezien en waarin specifiek de band centraal staat die God met Zijn volk aangaat; zowel in het Oude als in het Nieuwe Testament. De auteur noemt dit de heilsgeschiedenis van God en de Kerk. Dat geeft dus nadrukkelijk aan, dat het heilshistorische theologie is die hier bedreven wordt, en geen historisch-kritische bijbelwetenschap. Want dan zouden er andere vragen gesteld kunnen worden over de continuïteit tussen het Oude en Nieuwe Testament.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.