De eerste slok bier en andere kleine genoegens
Philippe Delerm
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DELE |
31/12/2000
Het leven heeft hem een zwijgende rol gegeven"; meneer Spitzweg, die na een onopvallende jeugd in de Elzas naar Parijs trok om er een even onopvallend leven te leiden als postbeambte aan het loket nummer drie van het kantoor aan de Rue des Saints-Pères. Dertig jaar nu al woont hij in zijn tweekamerflat vlakbij de Butte Montmartre waar hij graag wandelt.
Meneer Spitzweg -- die Arnold als voornaam heeft, maar die komt zelfs hem vreemd voor -- "zoekt in de plicht graag zijn genoegen" en dat betekent in de eerste plaats dat hij zich gedraagt als een man op wie niets valt aan te merken. "De mensen leven (nu eenmaal) in grote mate in de blik van de ander", weet hij en dat brengt verplichtingen mee onder de vorm van museumbezoek, eerzame ontspanning zoals het lezen van Simenon en fatsoenlijk gedrag op straat en in het leven.
Op een dag raakt hij geïnteresseerd in de lokettiste van nummer vier en ze krijgen na enig aarzelen een verhouding die zelfs fysiek wordt, hoewel "zijn seksuele leven niet triomfantelijk genoeg (was) om hem geheel gerust te stellen". Het valt mee -- "ze volvoerden de liefde waar ze zo tegen opzagen" --, maar niettemin dooft de relatie langzaam uit door de onmogelijkheid nog iets fundamenteels aan zijn levensstijl te veranderen. "Iedere lichtflits wierp een schaduw over een gewoonte, een voorwerp dat hem lief was". En zo deint het leven van meneer Spitzweg verder zonder dat er nog iets van belang te melden valt, op een verrassende maar nogal korte vakantie na, aan de Belgische kust dan nog, die in het licht van zijn saaie bestaan zeker een hoogtepunt kan worden genoemd, gewoon omdat hij het er naar zijn zin had ("Geluk in het Vlaams moet wel Koksijde heten").
Niet "plus est en vous" maar fel doorgedreven werkelijkheidszin beheerst het leven van meneer Spitzweg, die door de kritiek wordt vergeleken met bekende fictieve personages als Monsieur Teste van Paul Valéry of Plume van Henri Michaux. En dat is niet helemaal onterecht, want dit meneertje -- het zou een Sempé-mannetje kunnen zijn -- is een al even karakteristiek als ontwapenend persoontje, dat met veel ironie en, wat nog belangrijker is, in een zeer preciese en incisieve stijl wordt neergezet. [Jan Baes]
J.F. Vogelaar
Philippe Delerm (1950) heeft met zijn hoofdpersoon Arnold Spitzweg een eigenaardige meneer toegevoegd aan het genre Meneer in de literatuur, waarvan Monsieur Teste en Plume zo'n beetje de stamvaders zijn. Spitzweg is een onopvallende postbeambte in Parijs, juist omdat hij uit de provincie komt zo verknocht aan de hoofdstad. Hij is een kijker en 'het leven heeft hem een zwijgende rol gegeven'. In elk hoofdstukje van ongeveer een pagina wordt een van zijn karaktertrekken gedemonstreerd; voor een deel zijn het ook rollen die hij zichzelf toebedeelt. Een romance met een collega doet het boek even op een roman lijken, zoals ook een uitstapje naar Oostende. Spitzweg is een liefhebber van Maigret, waarnaar dan ook de titel van dit boek verwijst. Zoals de hoofdpersoon oogt het bescheiden, maar bij nader inzien is zowel Meneer als zijn boek veel ineen: ongrijpbaar en veelzijdig; en allerminst bescheiden. Van de Franse schrijver verscheen eerder in vertaling o.m. de roman 'Sundborn of de dagen van licht'. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.