Liefde is een zwaar beroep : persoonlijke kroniek 1997
Rogi Wieg
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : * 877 WIEG |
31/12/2000
In Het boek van de beminnelijkheid bundelde Rogi Wieg gedichten van de afgelopen tien jaar. Dat resulteert in poëzie die vooral op formeel vlak erg uiteenlopende gestalten heeft aangenomen. De titelcyclus waarmee de bundel opent, bestaat bv. uit een reeks programmatische, nogal aforistische uitspraken waarin de dichter zijn visie geeft op de werkelijkheid, de liefde en het dichterschap. Via associatieve brokstukken krijgen wij het beeld van een dichter die hunkert naar liefde en seks, maar die tegelijk beseft dat zijn verlangen fundamenteel onverzadigbaar moet blijven. Dezelfde melancholische ingesteldheid bepaalt ook de andere gedichten in deze lijvige bundel. Telkens weer uit de dichter zich in de ikpersoon, waarbij hij de waargenomen wereld zorgvuldig transponeert naar zijn eigen gevoelens en gedachten. Door die (nogal traditioneel) romantische werkwijze is het voor de lezer niet moeilijk om zich mee betrokken te voelen, zich te identificeren met het dichterlijke ik dat aan het woord is. De keerzijde van dat project is echter dat deze poëzie bijwijlen nogal overjaars aandoet. Het feit dat formele en talige structurering nooit Wiegs sterkste punt zijn geweest, kan die indruk van oppervlakkigheid, ondanks de bijzonder diepzinnige toon, niet echt wegwerken. Rogi Wieg is zijn lezers, althans naar mijn mening, een klinkende revanche verschuldigd. Zich wentelen in eigen leed en droefheid -- een euvel dat ook geregeld opduikt in zijn proza en zijn dagboeken -- volstaat geenszins om overtuigende literatuur te schrijven. [Dirk De Geest]
Hans Groenewegen
De nieuwe bundel van de Nederlandse dichter (1962) bevat werk uit de periode 1984-1999. De diversiteit in vorm is groot: als filosofisch gepresenteerde notities, prozagedichten, sonnetten en vrije anti-lyrische verzen. Zij documenteren een voortgaande ontluistering. 'Het boek van het verlies' zou een adequate titel zijn. Het verlies betreft zowel de geliefde, geliefde illusies, als de veilige beslotenheid van een onberoerbaar zelfbeeld. De dood is een constante: 'het ik verwekt / vele ikken die zwart in elkaar stikken'. De bundel besluit met een afdeling 'Laatste gedichten'. De beschreven afgronden en de anti-muzikaliteit roepen de vraag op wat Wieg hierna schrijven zal, al heet het laatste gedicht 'Eerste gedicht'. Juist omdat hij het onbekommerd egocentrisch lyrische van vroeger bewust kapot gemaakt heeft, maakte Wieg een aantal prachtige gedichten.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.