Overspel
Bob Mendes
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Manteau, 1998 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 5202 |
Fred Braeckman
us/ug/07 a
De Vlaamse misdaadroman bloeit. Kort na elkaar zijn drie thrillers geschreven. Een ervan is goed, een andere matig, een derde ronduit slecht. Een redelijke score. Maar opvallend is dat de kwaliteit van een debutant komt, Patrick De Bruyn. File, het debuut van De Bruyn (42), begint als een getuigenis. De schrijver daarvan wil door een aantal zaken op papier te zetten een poging doen om zijn leven te redden. Hij is tot de conclusie gekomen dat enkele vreemde ongevallen op de weg geen toeval kunnen zijn en komt stukje bij beetje te weten hoe de vork precies in de steel zit.
Zonder het zelf te willen is hij als headhunter bij een reusachtige fraudezaak betrokken geraakt. De bron daarvan bevindt zich in Rusland, waar de maffia de touwtjes van sommige banken stevig in handen heeft. Een uitloper zit in Brussel, waar een schaduwbedrijf is opgericht om software te kopen die uiteindelijk één man schatrijk moet maken. De plot van File zit ingenieus in elkaar en klinkt opvallend waarachtig. Zo doet De Bruyn mooi gedocumenteerd uit de doeken hoe de maffia zich in Rusland in liefdadigheidsinstellingen genesteld heeft. En er is een raakvlak met het verhaal van de bende van Nijvel.
Authentieke details kunnen nooit een zwakke plot redden, maar zoals gezegd, File staat stevig op zijn poten. Het recept van Frederick Forsyth is niet ver weg, dat is intussen duidelijk. Dat recept heeft echter ook enkele zwakke punten. Het spannende verhaal is bijvoorbeeld belangrijker dan de personages. Maar De Bruyn houdt het allemaal mooi in de hand, net als de techneutenpraat die er blijkbaar bijhoort als in een misdaadverhaal een computer opduikt. Ook krijgen we enige toelichting bij de wereld van de headhunters, zijn er enkele aardige plaatsbeschrijvingen en zit er nu en dan een tikje ironie in.
File is een opvallend gaaf debuut. Dat De Bruyn kan schrijven bewijst hij mooi in kleinere fragmenten waarin angst en leed op de autoweg aan bod komen. Wie van een thriller met een onweerstaanbaar begin houdt, zal niettemin wat teleurgesteld zijn. Het boek komt traag op gang (- maar hoe kon het ook anders met zo'n titel).
Volgens het achterplat van Beau Crime schreef John Vermeulen (59) zijn eerste verhaal toen hij veertien was. Nog volgens dat achterplat is hij een fervent zeiler en belandde hij in de watersprotjournalistiek (sic). Als je in de blurb al zulke leuke zetfouten vindt, tja, wat wordt het dan in de roman zelf? Maar ik heb me te vroeg verheugd. Beau Crime is een vrij aardige misdaadroman van een auteur die er in het thrillergenre enkele jaren het zwijgen toe heeft gedaan. Vermeulen heeft eigenlijk nooit pure misdaadromans geschreven. Meestal zaten er wel misdaadelementen in zijn romans, maar vaak kwam zijn oude science-fictionliefde naar boven en waren zijn verhalen gekruid met elementen uit de Gothic novel.
Beau Crime is een beetje een uitzondering en heeft nog het meest van een whodunit. Het hoofdpersonage is een mooie jonge vrouw, Kathy Dufour. Ze is fotomodel voor een cosmeticamerk dat Beau Crime heet, maar voor de rest wordt daar in het verhaal weinig mee gedaan. Dufour is vooral bekend van een razend populaire avondshow op de radio, waar ze het heeft over liefde, vooral over seks eigenlijk. Het is dan ook heet nieuws als de presentatrice in haar slaapkamer gewurgd wordt aangetroffen. Er is geen gebrek aan verdachten en John Vermeulen zet ze allemaal mooi op een rijtje: een voyeuristische archivaris bij het radiostation, een kinderverkrachter met penitentiair verlof, een vrachtwagenchauffeur die geilt op de radiopresentatrice, de ex-verloofde van Dufour, een gefrustreerde technicus, een vrouw die in een peepshow speelt.
Echte helden zijn er niet in Beau Crime en de biseksuele neigingen van onderzoeksrechter Patricia Caril zijn er met de haren bijgesleept. John Vermeulen houdt het redelijk spannend, brengt de sfeer van een nachtelijke radiostudio keurig over en schrijft behoorlijk Nederlands. Voor stijloefeningen en personages van vlees en bloed heeft hij echter weinig belangstelling. Ook de dialogen zijn niet altijd erg overtuigend. "Patricia grijnsde. 'Het wordt wel moeilijk om equaliste te blijven als je keer op keer moet ondervinden dat vrouwen in zoveel dingen superieur zijn. Staat er wat in de krant?'" Of even verder: "De misdaad kent geen vrije weekends, Tom."
"Zijn staartmotor of zijn voetenstuur is stuk. Als hij nu de motor niet direct ontkoppelt, gaat hij in vortex. Dan is hij gevangen in zijn eigen luchtwerveling. Door het torque-effect gaat hij dan tollen, in tegengestelde zin van zijn hoofdrotor." Een stukje dialoog uit De kracht van het ijs, de jongste thriller van Bob Mendes. Wat het allemaal betekent weet ik ook niet. Het is in ieder geval iets dat je zegt als je eigen Beechcraft het moet opnemen tegen een gevechtshelikopter die jou met een raket wil neerhalen. De held van het verhaal zit in de Beechcraft en kan zich alleen verdedigen met - een paar ski's.
In de thriller komt een aantal personages voor die we al kennen uit De kracht van het vuur, maar het verhaal kan zonder voorkennis gelezen worden. Alleen, het is een bijzonder zwak verhaal. Mendes heeft het moeilijk om de krakende plot aan de gaan te houden. De kracht van het ijs speelt zich af in Alaska. Carter is president van de VS en in Alaska wordt een lange en erg dure pijpleiding aangelegd. Daar blijkt van alles mee aan de hand te zijn. Zo zijn de lasnaden hier en daar van slechte kwaliteit. Twee personeelsleden die de naden moeten controleren worden vermoord. Een deel van de pijplijn wordt zelfs opgeblazen. Zowel een louche vakbondsleider als een machtsgeile Iraniër zit achter de zaak.
De kracht van het ijs is meer een heel matig avonturenverhaal dan een indringende thriller en haalt het bijlange niet bij De kracht van het vuur. Het exotisme van Alaska komt nauwelijks uit de verf en voor de zoveelste keer horen we dat gasten eskimomeisjes vroeger niet mochten weigeren, hoewel die verschrikkelijk stonken. Het beetje couleur locale komt van de paar woorden Inuit die Mendes laat vallen, en van zijn technologische luchtvaarttaal. Sterk zijn de personages niet en het verhaal komt al helemaal lachwekkend over als de held denkt zich te kunnen vermommen door zijn baard te laten groeien. Wat de mensen die in Alaska en in De kracht van het ijs rondlopen drijft, blijft een raadsel. Het is dan ook zeer de vraag of het wel iemand - Mendes in de eerste plaats - interesseert. Of is de samenvatting echt 'Olie is geld, geld is macht'?
Patrick De Bruyn, File, Van Halewijck, Leuven, 232 p., 595 frank.
John Vermeulen, Beau Crime, CP Literair, Antwerpen, 270 p., 795 frank.
Bob Mendes, De kracht van het ijs, Manteau, Antwerpen, 235 p., 650 frank.
G.P. Schuring
Tijdens de aanleg van de oliepijpleiding dwars door Alaska worden een paar controleurs gedood. De schatrijke Iraniër Darius Razdi (bekend uit 'De kracht van het vuur' *) bezit veel economische macht in Alaska, o.a. een groot deel van het luchttransport. De halfbroer van Darius, Jahan Faradi heeft hier de leiding samen met zijn vriend Corbo. Faradi komt in een web van intriges terecht. Bij het ontwarren van het web wordt hij gesteund door Samantha Blake van het Bureau of Indian Affairs, maar tegengewerkt door politie en vakbondsleider Cast, die een ijzeren greep wil op de 18.000 arbeiders aan de pijpleiding. Mendes heeft wederom een thriller geschreven die staat als een huis. De lezer raakt overtuigd van zijn kennis van Alaska en van de problemen bij de aanleg van een pijpleiding in zo'n barre omgeving. Mendes wordt wel vergeleken met Ludlum en Clancy. Dit doet Mendes onrecht. Hij is beter, want hij heeft menselijke hoofdpersonen met allerlei zwakheden. Zijn romans zijn daardoor authentieker. Duidelijke druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.