Los : roman
Tom Naegels
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Manteau, 1997 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : NAEG |
Karl van den Broeck
te/ep/08 s
Vlaamse roman
Uitgeverij Manteau
240 pagina's * 695 frank (17,22 euro)
Over identiteit en vadsige sossen
Het prozadebuut van Tom Naegels - de verhalenbundel Het heelal in! - was een beetje richtingloos, maar Naegels is een volhouder wiens beroepsernst schril afsteekt tegen die van sommige van zijn leeftijdsgenoten die vaak meer op promotalk dan op talent teren. Uit zijn columns voor Teek! en een korte tijd ook voor De Morgen bleek al snel dat Naegels worstelde met Grote Vragen. Die draaiden rond Identiteit, Nationalisme, Vlaams Blok vs. Socialistische Partij, Progressief/Conservatief, Political Correctness, Engagement. Dure woorden die schier obsoleet waren geworden in de Vlaamse letteren, maar die - met het tot wasdom komen van een nieuwe generatie neo-idealisten - gelukkig weer van onder het stof worden gehaald. Daar waar hij in zijn columns vaak véél te hoog in de bocht ging hangen, heeft Naegels in dit romandebuut Meneer Kader de rust en vooral de vorm gevonden die de lezer verleidt om samen met hem zijn speurtocht naar de wortels van het nationalisme voort te zetten. Het verhaal is intrigerend: op zaterdag 17 mei '97 valt Kinshasa in handen van Kabila, verliest de meubelmaker Rachid Constandt zijn grootvader Henri, zijn beste vriend Jonathan én zijn vriendin Tessa. Rachid gaat op onderzoek uit en het immense archief van zijn grootvader leidt hem van de Antwerpse dierentuin naar de vervuilde Congostroom. En dan botst hij op meester Kader, een waarzegger die zich voorbereidt op de toespraak van zijn leven.
Karel Segers
i /un/21 j
«Hét probleem is dat er problemen zijn als je maar één bepaald standpunt inneemt. Ik denk in perspectieven. Je kan toch alleen maar verschillende dingen denken? Kijk: als ik een progressief iemand tegenover me heb, is er veel kans dat ik me reactionair opstel. En als zo'n rechtse 'zak' me irriteert, ja dan... Het zal wel aan mij liggen: ik ga altijd graag in oppositie. Het tegendeel is vaak immers ook waar. Dus.»
De jonge schrijver maakte hiervan het motto van zijn boek: 'Voor Greet, omdat alles écht altijd omgekeerd is'. Naegels: «Vaak zie ik mezelf bezig en val dan stil. My God, what am I doing, denk ik dan. Dat verdomde zelfbewustzijn teistert ook een aantal van mijn personages.» Zijn kortverhalen wemelen van leeftijdsgenoten die vechten tegen het niets en vluchtpogingen bedenken. «Het is allemaal zo gecompliceerd dat je er niet meer uit geraakt. Het postmodernisme is geen stijl, het is realiteit. Alles is nu eenmaal postmodern geworden.»
Zelfmoord
Toch willen zijn personages 'het heelal' beheersen. Naegels: «Ik geloof sterk in de eerste zin van mijn laatste verhaal: 'Het verschil tussen positief en negatief is de richting waarin je agressie vloeit.' Altijd opnieuw word ik sterk aangegrepen door de zelfmoorden die ik rond mij zie. Er zijn mensen die zichzelf vernietigen en anderen die alles plat willen slaan. Vaak is het of het één of het ander. Ik ben het type platslager. Ik zou een bom willen gooien, iedereen uitmoorden en opnieuw beginnen. Maar ik zie ook wel dat dat niet helpt. Dus leven we maar door...» De weggelopen zusjes Saskia en Kim maken wel de een na de ander dood in Amsterdam, waar ze in een krakerspand wonen. Als de politie komt, bereiden ze hen een bijzonder nat onthaal voor, maar is die kerstman die bij hen is nu werkelijk papa die hen komt halen?
Naegels' verhalen zijn niet zo makkelijk te pruimen voor lezers boven de veertig, merkt hij op. «Ouderen willen voor alles een uitleg. Dan moeten ze bij Connie Palmen zijn, die bij het minste een afgekookt filosofietje heeft. Geef mij dan maar Hugo Claus. Daar mag je toch ook van alles zelf invullen? Ik ben al een paar keer blij verrast geweest door de 'oplossingen' die lezers bedachten bij de gebeurtenissen in mijn verhalen. Ik ben tegelijk geërgerd door en jaloers op mensen die zich geen vragen lijken te stellen.»
Tom Naegels hoopt dat zijn verhalen niet cynisch zijn, zoals 'Trainspotting' of de romans van Paul Mennes. Zijn personages hebben vaak het gevoel in een bel te zitten en langzaam op te stijgen. Daarin voelen ze zich relatief veilig. Ze dromen er van het absolute, het extatische. Maar tegelijk is er de angst - en het verlangen?- om heel hoog uiteen te spatten, het heelal in. Omdat alles écht ook altijd omgekeerd is...
Tom Naegels: 'Het heelal in!', Manteau, 128 blz., 498 fr.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.