Overspel
Bob Mendes
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, 1994 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MEND |
Stefaan Huysentruyt
te/ep/10 s
Neem een doodgewoon Belgisch bedrijf waarvan er, althans op het eerste gezicht, dertien in een dozijn bestaan, te weten: de NV Foodpack Industries, fabrikant van verpakkingsmateriaal voor de voedingsnijverheid. Geef de leiding ervan evenwel aan een echtpaar, waarvan de mannelijke en de vrouwelijke helft er een fundamenteel andere visie op ondernemen op nahouden; stuur er voorts de belastinginspektie op af en laat er ook nog computerkriminelen en de maffia op los. Meteen heb je zowat alle ingrediënten van Link, het jongste boek van Bod Mendes. Link is een faction-thriller over computerkriminaliteit, maar ook over de mate waarin de Italiaanse maffia in de Belgische ekonomische en politieke samenleving is geïnfiltreerd. Zijn stijl trouw, liggen fiktie en facts ook in het jongste boek van Mendes opnieuw dicht bij mekaar. Wat niet belet dat het in de eerste plaats een spannende thriller is.
Of zoals Mendes het vorig jaar in een gesprek met deze krant uitdrukte: Morele verontwaardiging is bij het schrijven wel mijn voornaamste drijfveer.} Maar die maatschappijkritiek formuleert hij niet in slogans, hij verschuilt ze achter snelle akties en een visie over reële gebeurtenissen onder de vorm van een moderne parabel.
In zijn vorig leven was Mendes accountant. Hierover ondervraagd, stelt hij: Ik was altijd al een ekonomisch detektive. De accountant en de thriller-auteur gaan perfekt samen. Accountant is alles behalve een saai beroep. Je bent de vertrouwensman van de ondernemer. Je licht voortdurend de dekseltjes van potjes. Je komt dingen te weten die niemand anders weet. Ook in Link verraden tal van passages het vorig leven van Mendes. Ze lijken zo uit het bedrijfsleven gegrepen. De relatie tussen het bedrijfsleven en de overheid (de fiskale inbegrepen) is daarbij uiteraard een onuitputtelijke bron van inspiratie.
p. 88: Paperassen, zei ze hoofdschuddend. Soms lijkt het erop dat we meer formulieren voor de Nationale Dienst voor de Statistiek invullen, dan dat we plastic potten fabriceren.
Hij grinnikte. Daarom vond Mozes de sabbat uit. Om het ambtenarenkorps te verplichten zijn moordend werktempo in te perken.
Sorry, zei ze. Ik was even vergeten dat jij ook voor de overheid werkt.
Link vertoont wel een verschilpunt met de vorige boeken van Mendes. Tot dusver rekonstrueerde Mendes in elk boek een belangrijke (aktuele) gebeurtenis. In het Chunnel syndroom was dit de ondergang van de Herald of Free Enterprise. In Vergelding (waarvoor Mendes de Gouden Strop 1993 kreeg voor het beste Nederlandstalig misdaadboek) was dit de verkoop van het reuzenkanon aan Saddam Hoessein; in Rassen/Rellen waren dit de intriges rondom het proces tegen de vier blanke politieagenten die de zwarte snelheidsovertreder Rodney King op barbaarse wijze aftuigden.
In Link ontbreekt die rekonstruktie van een aktuele gebeurtenis. Maar wie de berichtgeving over de Agusta-affaire heeft gevolgd, zal meer dan één raaklijn vinden met de aktualiteit: smeergelden, politieke moorden, intimidatie van getuigen...
p. 235: Nu praat je alsof in dat deel van het land iedereen korrupt is.
Integendeel. Ik ben bezig je aan je verstand te brengen dat de meeste burgers en politici er te goeder trouw zijn, maar dat de maffia hen in de greep heeft. Beschouw het als een waarschuwing.
Een waarschuwing waarvoor?
Er is daar een oorlog aan de gang. Wie in de vuurlinie terecht komt, moet eraan geloven. Niet alleen Le Parrain werd naar zijn grootje gestuurd. Eerder werd zijn zwager al uit de weg geruimd. De wagen van zijn ex-kabinetschef vloog in brand toen hij 160 reed. Een al te nieuwsgierige journalist schoot er ook het leven bij in. Je wilde konkrete gevallen, nietwaar? Hij zweeg en drukte met een gebaar van afkeer zijn sigaret uit. Bah.
Tegelijk is Link dus het verhaal over computerkriminelen en hun link met de maffia. Hun hoogste doel, aldus Mendes, is, liefst snel, onnoemelijk rijk worden en dat doel trachten ze te bereiken met de hulp en/of de medewerking van prominenten, voor wie smeergeld en korruptie geen taboes zijn als ze daarmee hun persoonlijke macht en het overwicht van hun partij kunnen bestendigen.
Computerfreaks zijn ideale werktuigen in handen van de georganizeerde misdaad, zo stelt Mendes. Meestal zijn ze als jonge kinderen reeds zo intensief bezig met computers, computerspelletjes, databanken en modems dat de bij uitstek ontvankelijke geesten onder hen opgroeien tot een nieuwe generatie computerverslaafden: de hackers of computerkrakers, soms superslimme, ontoerekeningsvatbare jongens die in hun drang de grenzen van de informatika te verleggen, tot alles bereid zijn.
p. 77: Nee. High-tech-crime begint bij studenten informatika of jeugdige computerfreaks die de elektronische administratie van hun school kraken om hun studieresultaten te ien, maar voor je het weet, heb je te maken met professionele computerkriminelen die tegen betaling crashes in de computers van konkurrerende bedrijven veroorzaken. Sinds kort kennen we het fenomeen van de elektronische huurdoders, die vanop afstand een bedrijf vernietigen.
Huiveringwekkend, zei ze. Dus iedere schoolknaap met een PC kan hier ongehinderd binnendringen en bij wijze van spreken de boel kort en klein slaan?
Hij lachte. Zo eenvoudig is het nu ook weer niet. Laten we stellen dat ze op zijn minst elektronische magiërs moeten zijn.
p. 76: Hacken begon als een onschuldig tijdverdrijf van hobbyisten en bollebozen. Maar sommigen raakten eraan verslaafd en die hebben nu nog één doel: in een belangrijk systeem doordringen, de beveiliging kraken en zo elektronisch meeliften, van het ene systeem in het andere, de hele wereld rond. Een vreemde verslaving. Inderdaad. Het is ook een uitdaging: zwakke plekken vinden in een door professoren en andere hooggeleerde experts beveiligde computers. Een intellektueel steekspel dus. Precies. Het geeft hun een kick. Jammer genoeg is het een kleine stap van ongeoorloofd argeloos vermaak naar elektronisch frauderen. Daarna ligt de weg naar computerkriminaliteit wijd open.
Het hoeft niet verteld dat talrijke computerspecialisten (en -freaks) de auteur bij het schrijven van zijn boek advies gaven. Maar Mendes ging ook bij geneesheren ten rade voor de ziekenhuisscènes en bij vrienden in de termoplastische kunststofindustrie voor het algemeen kader waarin het boek zich situeert.
Hieronder drukken we twee langere passages uit Link af. Maar eerst nog dit: Bob Mendes legt momenteel de laatste hand aan een toneelbewerking van zijn jongste telg. Wie om een of andere reden het boek niet gelezen krijgt, kan over een seizoen of twee nog steeds naar het teaterstuk gaan kijken. En wie het boek wel gelezen heeft, moet uiteraard gaan kijken om te zien hoe nauw de link is tussen het geschreven en het gespeelde woord.
Redactie
Een onderzoeker van de Belgische Fiscale Inlichtingen- en Opsporingsdienst moet de boeken van een familiebedrijf onderzoeken. Vrijwel vanaf het begin weet de lezer dat de directeur, die banden met de mafia heeft, zijn vrouw (de eigenaresse van het bedrijf) wil oplichten. Ook de FIOD-man ontdekt dit onmiddellijk, want hij is een soort superman: hij heeft een feilloze intuïtie, de vrouw raakt meteen verliefd op hem, hij kan in elke computer doordringen, lokt iedere tegenstander moeiteloos uit zijn tent en wint woeste achtervolgingsraces met de auto. Niet het beste verhaal van de nu succesvolle auteur. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.