Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Het balanseer, © 2024 |
VERDIEPING 3 : NIEUW DUIZENDZINNEN : BUYS |
Besprekingen
Getuigenis van een overlevende
Paul Demets
i /un/08 j
In haar debuutbundel Regels uit 2020 laat Nele Buyst haar fascinatie zien voor datgene wat we nauwelijks opmerken. In een haast dissecterende toon heeft ze het over de mechanismen die de mens bepalen en in zijn vrijheid beperken. Tegelijk zit haar poëzie vol emoties, ze toont de mens terecht als een kwetsbaar wezen. Die toon, de emotionaliteit en het accent op lichamelijkheid herkennen we ook in Buysts nieuwe bundel CORPS, poreus .
Daarin resoneren de opvattingen van Donna Haraway. De Amerikaanse wetenschapsfilosoof bekritiseert de centrale positie die de mens zichzelf toekent als middelpunt van het bestaan. De mens toont zich superieur ten opzichte van de natuur, terwijl zij het heeft over menselijke en niet-menselijke dieren en op die manier aan de grenzen morrelt. Dat doet Buyst op haar manier ook in CORPS, poreus .
In de cyclus 'Mycelium, een polyfonie' lijkt Buyst geïnspireerd door Verweven leven , het boek van bioloog Merlin Sheldrake waarin hij beschrijft hoe essentieel schimmels zijn: ze breken organisch materiaal af en vormen de voedingsbodem waarop iets nieuws kan groeien. Schimmels vormen een netwerk - het mycelium - en ze vertonen menselijke eigenschappen: ze communiceren, kunnen problemen overwinnen en uit hun eerdere ervaringen leren.
In 'Symbiont' staan allerlei mossen centraal, in 'Orchis' verschillende soorten orchideeën. De grote keverorchis “is man nu, vrouw later”. Het lijkt in CORPS, poreus alsof de natuur het van ons overneemt, alsof we opgaan in de natuur. Moeten we ons daardoor bedreigd voelen? “Nieuw leven schuilt / in bloeddode wortels” lezen we. En ook: “Een leven ontvangen / is openscheuren, / blind bloeden, / bindweefsel maken.” Niets nieuws kan ontstaan zonder dat het degenereert en regenereert. Je zou er bijna hoopvol van worden.
Zichzelf heruitvinden
Deze bundel lijkt het getuigenis van een overlevende, iemand die zichzelf moest samenrapen en moest helen. De titel van de laatste cyclus, 'Re: generatie', wijst daarop. Het gaat over “duizenden delingen per seconde / om cellen te vernieuwen.” Het gaat om mutatie en transformatie. Het 'ik' wordt allen en alles: “Je bent continenten op de vlucht / met schommelende heupen / brokkelende ledematen.” Om dan indrukwekkend herop te leven: “Je bent vlam, / chemie, je flakkert / in elke molecule / leven.”
CORPS, poreus gaat niet alleen over zichzelf heruitvinden. De titel suggereert dat dit niet alleen een onderzoek is naar het leven, maar ook naar het schrijven. In typografisch jargon wordt de grootte van de letter aangeduid met de term 'corps'. Wat betekent poëzie in deze tijd? Buyst geeft het gevoel dat het schrijven niet vergeefs is. Het is een manier om te overleven en, meer nog, om tot een ander soort bestaan te komen, dichter bij de natuur.
De vormgeving van CORPS, poreus sluit aan bij wat Buyst met haar poëzie beoogt: grafisch vormgever Thomas Schoofs maakte patronen op basis van algoritmes. Op die manier wordt de bundel een structuur van cellen die visueel tot leven lijken te komen. Benieuwd wat het zou opleveren als je deze bundel in de grond zou stoppen. Zouden de woorden zich uitzaaien en nieuwe netwerken van betekenissen genereren? Wel pas na herhaalde lectuur uitproberen, want deze gedichten verdienen het om gelezen en herlezen te worden.
Het balanseer, 64 blz., € 22.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.