Grenzen stellen met compassie : leer in acht weken je ik-grens kennen
Nick Blaser
Nick Blaser (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Driehoek, 2021 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GENEESKUNDE : 607.43 BLAS |
31/12/2006
Nick Blaser legt in dit boek aan de hand van praktijkvoorbeelden en illustraties uit wat familieopstellingen inhouden. Bij deze vorm van therapie, gebaseerd op Hellingers systeemtherapie, zal de focus (persoon wiens familie in kaart wordt gebracht) in samenspraak met de begeleider zijn familie opstellen. Dit doet hij door mensen uit de groep als plaatsvervanger voor een familielid aan te duiden en deze een bepaalde plaats te geven in een lokaal. Ook voor zichzelf wordt een plaatsvervanger gekozen en zo wordt hij toeschouwer van zijn eigen familiedrama. Hij moet een belangrijke vraag stellen, waarop de plaatsvervangers door middel van een kort rollenspel een antwoord geven. Het is opmerkelijk dat een willekeurig gekozen persoon plotseling gevoelens of symptomen vertoont die hem voorheen onbekend waren, maar waaraan de persoon wiens rol hij vertolkt, lijdt. Dit heeft te maken met het 'wetend veld', waarvoor geen verklaring kan worden gegeven.
In dit therapie wordt aandacht geschonken aan positieve krachten en het vinden van een oplossing, eerder dan stil te blijven staan bij het probleem. Er wordt een onderscheid gemaakt tussen de familie van afkomst en de gekozen familie en ook de doden krijgen een plaats in de opstelling. Het verleden is daarbij heel belangrijk: zelfs wat vier à vijf generaties geleden gebeurde, kan in het hedendaagse leven nog invloed uitoefenen en het evenwicht in een familie verstoren. De afloop van de opstelling is onvoorspelbaar en brengt vaak heel hevige gevoelens naar boven. Een opstelling mag achteraf niet geanalyseerd worden, daar men door logische verklaringen de kracht van de opstelling reduceert. Het is belangrijk dat een cliënt na de opstelling de tijd krijgt om de nieuwe familieweergave in zich op te nemen en niet meteen aan een volgend rollenspel deelneemt. Reeds na één opstelling zou men al een verbetering van de symptomen kunnen vaststellen, wat zich uit door verandering van houding tegenover de familie, een verbetering van lichamelijke symptomen, of een verandering in de houding van een familielid dat niet aanwezig was. Systeemopstellingen zijn steeds kortdurende therapieën. Een familieopstelling is ook mogelijk in een individuele setting, o.a. door gebruik van poppen, schoenen, vellen of door de imaginatiemethode. Tevens kunnen er organisatieopstellingen gemaakt worden, waarbij men grote verschillen kan opmerken met het familiesysteem, daar men uit een arbeidssituatie kan stappen zonder heel het systeem aan het wankelen te brengen. Een probleemopstelling is ook mogelijk, met o.a. plaatsvervangers voor het probleem, de obstakels, het doel, de hulpbronnen... Op het einde van het boek wordt het leven van Bert Hellinger in het kort geschetst. Blaser geeft in bijlage een lijstje met vragen die nuttig kunnen zijn bij de opstelling van een bepaald systeem.
De auteur haalt vele praktijkvoorbeelden aan, waar m.i. echter niet diep genoeg op wordt ingegaan, het is veeleer een opsomming van settings met veel herhalingen. Het begrip 'wetend veld', dat als een constante naar voor geschoven wordt, zou onverklaarbaar zijn en wordt dan ook als een vast en onveranderlijk gegeven beschouwd. Ik stel mij wel de vraag of de auteur niet te snel oordeelt dat bepaalde dingen onverklaarbaar zijn, en zodoende ook niet meer op zoek gaat naar een eventuele verklaring. De opstelling zelf wordt duidelijk omschreven, maar de resultaten op langere termijn worden buiten beschouwing gelaten. Men kan lezen dat de persoon wiens familie opgesteld wordt zich beter en opgelucht voelt na de opstelling. Blijft nog de vraag hoe lang dit gevoel aanhoudt en of er daadwerkelijk een verandering optreedt in de belevingen en gevoelens van deze persoon. Een vraag waarop men hier geen antwoord vindt.
Het boek is wat betreft stijl en taalkeuze voor iedereen toegankelijk, doch het zal waarschijnlijk niet echt inslaan bij het grote publiek, daar het een heel specifiek domein omvat. De lezers die echt geboeid zijn door systemische familietherapie zullen het oppervlakkig vinden. De auteur kon mij met dit boek niet overtuigen van de kwaliteit van systemische familietherapie. [Hilde Vanderheyden]
Redactie
Iedereen is onderdeel van minstens één familiesysteem (het ouderlijk gezin en eventueel het eigen gezin). Kinderen dragen vaak, uit liefde voor hun ouders, onopgeloste familieproblemen met zich mee. De Duitse gezinstherapeut Hellinger (1925-2019) ontwikkelde een methode om deze verstrengelingen zichtbaar te maken. In zijn systematische therapie worden de structuur en ordening binnen een familie zichtbaar gemaakt door een familieopstelling, waarbij plaatsvervangers de positie van gezinsleden innemen. Op de een of andere wijze (dit principe is niet geheel verklaarbaar) vindt kennisoverdracht plaats tussen plaatsvervangers en familieleden. Hellinger spreekt in dit verband van 'wetende velden'. Hierdoor krijgt de betrokkene direct inzicht in dynamiek en achtergrond van bestaande problemen. Het bijzondere van deze therapievorm is dan ook het snelle resultaat. Een niet eenvoudig boek over een boeiend fenomeen en een bijzondere therapievorm voor een beperkt publiek van serieus geïnteresseerden en vakgenoten. Achtste, herziene druk. Bevat enkele tekeningen en figuren in zwart-wit en een literatuuropgave.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.