Min of meer per ongeluk
Tine Mortier
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Eenhoorn, 2020 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : Kleuter : mens - lichaam
Jezelf zijn |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Eenhoorn, 2020 |
Kleuter : mens - lichaam
Jezelf zijn |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Eenhoorn, 2020 |
Thema: diversiteit 3.5.DIV.KO |
Ria Scholten-Boswerger
De jonge jaguar Lulu woont met haar twee papa’s Ino en Jorge en andere jaguarvriendjes in de jungle. Lulu (altijd vergezeld door een kip) is de enige die niet van vlees houdt. Ze houdt van groenten, die ze zelf kweekt. Papa Ino maakt zich daar boos over. Hij vindt het niet passend bij een jaguar. Op een dag ontdekt Lulu toevallig, dat het leven van haar vrienden en haar papa’s gevaar loopt. Ze weet hen op tijd te redden. Daarmee toont ze wel degelijk de kracht en moed van een jaguar. Lulu’s vegetarische voorkeur wordt hierna volledig geaccepteerd. Grote kleurrijke prenten over telkens een dubbele pagina, met grappige details, vullen de korte voorleestekst prima aan. Vaak komen figuren vanaf de rand van de pagina, en zijn dus maar gedeeltelijk zichtbaar. Dit geeft veel dynamiek. De spread waarop Lulu de jager aanvalt kan wat angstaanjagend zijn voor jonge kinderen. De jaguars zijn afgebeeld met menselijke eigenschappen, zoals een gedekte tafel met vleesproducten. Derde prentenboek van Vlaams duo in de reeks 'Verhalen uit het wilde woud', met het thema anders zijn, na 'Sssjt! Oogjes dicht' en 'Vlieg!'*. Vanaf ca. 4 jaar.
Karen Simaeys
em/ec/21 d
Ondanks het feit dat Lulu een jaguar is, eet ze geen vlees. Ze houdt niet van vlees en vis, en al helemaal niet van het jagen en het bloed dat daarmee gepaard gaat. De ene papa vindt het lastig dat Lulu lastig doet over het eten. Haar andere papa denkt dat het wel zal overgaan. Maar overgaan doet het niet. Uiteindelijk (en vrij plots) beschermt Lulu de dieren van het bos door de jagers aan te vallen. De heren zullen hun strooptocht niet kunnen navertellen want ze eindigen als hapjes op de feesttafel in het woud. Iedereen kan smullen … Iedereen? Nee toch niet …
De auteur gebruikt veel opsommingen, die dan ook nog in de illustraties gebruikt worden. Dat is wat van het goede teveel. Op deze manier wordt er geen ruimte gelaten om te fantaseren. Wat verder in het boek krijgen de illustraties wel een eigen verhaal, zonder dat er iets in de tekst over vermeld wordt. Uit het niks lijkt de haan aangevallen te worden, maar op de volgende pagina is het duidelijk dat hij op een aantal pluimen na, gered kon worden door Lulu.
Of de familie van Lulu uiteindelijk ook vegetarisch zal worden, wordt wat in het midden gelaten. De vegetariërs onder ons zullen wel blij zijn dat het niet-eten van vlees het onderwerp is in een prentenboek. Tussendoor wordt aangehaald dat Lulu twee papa’s heeft. Er wordt geen extra aandacht aan besteed, wat natuurlijk al lang niet meer hoeft in 2020.
De illustraties zijn voor mij echt te vlak. Er worden felle, vrolijke kleuren gebruikt, waardoor ze een hoog “kindertekeningengehalte” krijgen. Ondanks het originele thema, kon dit prentenboek me niet overtuigen en miste ik vooral de samenhang.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.