IJsbrood
Owen Donkers
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Thomas Rap, 2018 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : DONK |
Bo Van Houwelingen
ru/eb/24 f
De schrijver is een flegmatisch personage. Het succes van zijn laatste roman laat hem koud. Ideeën voor een nieuw boek heeft hij niet. Met zijn Franse les gaat het oké. Pauline is al vijftien jaar 'de constante'. Donkers beschrijft het onopmerkelijke leven van de schrijver in korte, droge zinnetjes. Over de zomervakanties op een camping in Frankrijk: 'Daar kon je zwemmen. De hele dag.' Over zijn relatie: 'Tussen Pauline en hem hoefde weinig gezegd te worden.' Over zijn laatste boek: 'Voor hem was het klaar, afgesloten.' Over zijn verhuizing naar Frankrijk: 'Het stelde niets voor.' Over zijn woonplaats Metz: 'Over Metz viel weinig te zeggen.' Over het vogelen: 'Er was iets met die vogels. Ze konden vliegen. Ze zongen. Er waren veel verschillende soorten.'
Verder veel gezwijg, emotionele schraalheid, gereserveerde contacten in een provinciestad, dialogen waarin vooral veel niet gezegd wordt ('Wat zeg je?' - 'Niks.'). Het lijkt nondeju wel een Franse arthousefilm. Maar achter al die benauwende niksigheid zit natuurlijk altijd iets dringends. Met de relatie van de schrijver gaat het eigenlijk niet helemaal goed. Er is een dingetje met zijn docente Frans. En o ja, hij ligt alleen en zwaargewond in een verlaten bos.
Ineens krijgt die karige, afstandelijke stijl een betekenis: dit is hoe de schrijver denkt in wat misschien wel zijn laatste uren zijn. Alsof hij er al niet meer is. En dat zet alles in een ander licht. Waar denkt een man in doodsnood aan? Aan de liefde, aan de zomervakanties van vroeger, aan vogels. Meer hoeft het ook niet te zijn.
***
Thomas Rap; 143 pagina's; € 18,99.
Marnix Verplancke
ru/eb/28 f
Dat – zie de eerste zin hierboven – is wat de hoofdpersoon uit Owen Donkers’ Dryocopus denkt. Met een opengereten rug en een verhakkeld been ligt hij in een van de reusachtige bossen rond Metz. Wat er gebeurd is, kom je niet te weten. De enige informatie die je krijgt, is dat hij er de achtjarige Denis op uit gestuurd heeft om hulp te halen. En dat die toch al een hele tijd weg is.
Terwijl hij het steeds kouder krijgt, denkt de man terug aan hoe het zo ver is kunnen komen. Pauline, al vijftien jaar zijn partner, had een onderzoeksbaan aangeboden gekregen in Saarbrücken. Omdat hij wonen in Duitsland niet zag zitten en Frankrijk verkoos, zochten ze een appartement in Metz, vanwaaruit Pauline zou pendelen. De man zou het huishouden doen, en schrijven natuurlijk, want hij moest dringend aan zijn vierde roman beginnen.
Maar zo verloopt het niet echt. Van schrijven komt weinig in huis. Veel meer tijd steekt hij in het verkennen van de bossen rond Metz, op zoek naar zeldzame vogels, en dan meer bepaald spechten, die hij de dorpsgekken onder de vogels noemt. Hij heeft ook nogal wat tijd nodig om zich de gewoontes van het Franse leven eigen te maken en wordt af en toe door zijn hoogbejaarde buurvrouw om hulp, en vooral aandacht, gevraagd. En dan is er nog Céleste, de vrouw die hem Frans leert en met wie het wonderwel lijkt te klikken. Zijn Pauline ziet hij amper nog, aangezien zij van zes uur ’s ochtends tot negen uur ’s avonds van huis is, en Céleste blijkt maar al te gewillig om die leemte in te vullen.
Dryocopus , wat trouwens de Latijnse naam is voor de specht, zou een glad wegleesromannetje over liefde en overspel kunnen zijn, maar dat is dan even zonder Donkers gerekend. Niet alleen weet je vanaf de eerste pagina dat er geen happy end komt, dat hij een sarcastisch doorslaggevende rol geeft aan een zwarte specht is al even ongewoon. Ook wat stijl betreft, is Dryocopus een bijzonder boek. Hele paragrafen zijn in zinnetjes van een woord of drie geschreven, waardoor je als lezer een andere tijdsbeleving krijgt, en het gevoel veel intenser mee te leven met de personages.
***
Thomas Rap, 144 blz., € 18,99.
Mirjam Scholten
Een jong stel gaat in Frankrijk wonen, waar de man zich helemaal zal wijden aan het schrijven, terwijl Pauline elke dag tussen Metz en Saarbrücken forenst. In plaats van aan het schrijven wijdt de man zich echter aan het spotten van vogels. Docente Céleste leert hem de Franse taal. Hij gaat steeds meer met haar om, terwijl Pauline steeds meer vervaagt. Als we dat lezen weten we - al vanaf het begin - dat hij ernstig gewond, bloedend, in een bos ligt. Het is er doodstil, op de vogels na. De achtjarige zoon van Céleste, Denis, moet hulp zien te vinden. De gedachten van de nooit bij naam genoemde hoofdpersoon worden steeds warriger. Hij overdenkt zijn leven. Dat stelde tot nu niet veel voor. Hij heeft het schrijven verwaarloosd en Céleste afgewezen, terwijl hij nu beseft dat het allemaal om Pauline draait. In deze beklemmende, vervreemdende roman valt op dat de weinige mensen met wie de hoofdpersoon een connectie heeft, op zichzelf leven. Terwijl ook zijn eigen wereld wonderlijk klein is. Het boek is uitstekend geschreven en heeft de lezer tot het einde in zijn greep.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.