Nooit meer regen
Carla De Jong
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Archipel, 2010 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 4496 |
31/12/2009
Het debuut van de Nederlandse Carla de Jong In retraite is ijzersterk en psychologisch goed gestoffeerd. De auteur studeerde behalve Nederlands dan ook sociale wetenschappen en verdiende haar sporen in het beroepsleven niet toevallig in het bedrijfsleven en de psychiatrie. Ze schetst in dit boek een bijzonder raak beeld van een tiendaagse therapie en waartoe die leiden kan onder de vleugels van een begeleidster met goeroe-allures, Catherine (Cathy) Richards. We maken kennis met haar en de groepsleden vlak voordat de retraite van start gaat.
De deelnemers hebben allemaal een degelijke baan in de gezondheidszorg, het bedrijfsleven of aan de universiteit, wat hen in staat stelt de forse deelnemingskosten te betalen. Ze komen vanuit alle windstreken afgezakt naar een luxueus kasteeltje in Friesland. Zo is er de Britse Dee Morrison, directeur van een ziekenhuis, de Parijzenaar Luc Aubertin, beginnend assistent aan de Sorbonne, faculteit sociale wetenschappen en de Amerikaan Brad Stevens, werkzaam in de verkoopafdeling van een farmaceutische multinational. De Poolse Ola Parys is consultant in een adviesbureau in Warschau en de vijfde deelnemer is de in Amsterdam wonende Zuid-Afrikaanse Sonja Cronje, zelf ook therapeut. Alle vijf zijn ze door iemand uit hun omgeving voorgedragen bij Cathy. Verder is er nog Leilah die al voor de vierde keer deelneemt en nu trainee is. Op die manier hoort ze niet echt bij de groep en ook niet helemaal bij de begeleiding.
Dat buitenbeentje-zijn vertaalt zich mooi in het enige vertelstandpunt in de ik-vorm van het boek. De vijf groepsleden zijn elk om beurt verteller, in hoofdstukken die eenvoudigweg hun naam meekregen. De psychische problemen die ze elk meedragen zit zo nog dichter op de huid. Het enige hoofdstuk van Catherine is het laatste van het boek, een zeer korte epiloog niet te na gesproken.
In haar therapie peutert, schudt en stampt Cathy tot het psychische probleem blootligt. Gelukkig groeit er in de tien dagen een hechte groep die aan elke deelnemer de veiligheid biedt zo'n catharsis door te maken. Door elkaar na de retraite nog te mailen, proberen de groepsleden de banden vast te houden, maar al gauw vertonen hun levens en hun band met elkaar de eerste barstjes.
Bij de titel op de kaft schreef De Jong nog in kleine lettertjes: "Over tien dagen zou het leven voor geen van hen nog hetzelfde zijn". En zoals dat met kleine lettertjes gaat: dat kan niets goeds betekenen. Die niet-geruststellende alwetendheid blijft het hele boek doorzinderen in een onderhuidse trilling. Ook wanneer de groepsleden in eerste instantie wijzer en evenwichtiger weer naar huis gaan, blijft dat onuitgesproken onheilspellende gevoel aanwezig. En toeslaan doet het noodlot! Onherroepelijk.
Qua thematiek biedt In retraite een unieke insiderskijk op groepstherapie en de emotionele ontwikkeling die mensen daarbij doormaken. Vooral groepsdynamiek komt sterk naar voren: de kracht die uitgaat van groepsdruk, de rol van de leider daarbij en het belang van de integriteit van de therapeut. Een nadrukkelijk aanwezig motief, zowel bij de groepssessies als bij de omvangrijke Catherine, is voedsel. Haar obsessief eetgedrag staat symbool voor een onmogelijk te vullen diepe leegte.
Door de meerdere hoofdpersonages krijg je ook nog een veelheid aan personages in hun werk- of thuissituaties. Maar door het ingenieuze verleggen van de focus werkt dat wel. Het boek doet daardoor zelfs heel filmisch aan. De karakters zijn haarscherp getekend, zonder daarom archetypisch te zijn. Zowel de mannen als de vrouwen zijn ontroerend echt. En hoewel het om mensen met psychische problemen gaat, is dit geen huilboek of een verhaal van zwakkelingen. De Jong laat haar personages in hun waardigheid.
In retraite is een psychologische roman van de zuiverste soort, door zijn onderwerp natuurlijk maar ook door de beleving ervan bij de lezer. Stevig papier, aangename bladspiegel met vlot lettertype. Een dikke driehonderd pagina's om je vingers bij af te likken! [Bieke Verlinden]
Alice Grob
Vijf mensen uit de hele wereld komen naar een peperdure groepstherapie op een kasteeltje in Nederland. De personen hebben elk hun eigen motief voor deelname. Ze gaan met nieuwe inzichten naar huis, maar wat is het effect op langere termijn? Het venijn van het verhaal zit in de staart. Elk hoofdstuk wordt verteld door een deelnemer aan de psychotherapie. Centrale vraag: Wanneer gaat therapie over in manipulatie? Intelligent geschreven, maar stijlpuristen zullen zich ergeren. Voor wie op het verhaal afgaat: herkenbare groepsprocessen. De schrijfster studeerde Nederlands en sociale wetenschappen en was zelf werkzaam als groepstherapeute. Boeiend voor lezers van bladen als 'Happinez' en 'Psychologie'. Paperback; vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.