Onvoltooide liefdesbrieven
Michaïl Sjisjkin
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Em. Querido's Uitgeverij, 2016 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 14486 |
Maria Vlaar
ua/an/06 j
Prachtige voorbeelden van de troost en hoop die literatuur kan bieden, zijn de romans van de Rus Michaïl Sjisjkin, de schrijver die de gave heeft om een personage zo tot leven te wekken dat je als lezer vergeet dat hij dood is. De gebundelde, eerder verspreid gepubliceerde verhalen en autobiografische essays die nu onder de titel De kalligrafieles verschijnen, lijken veel thema's uit Sjisjkins fenomenale romans Onvoltooide liefdesbrieven en Venushaar aan te kondigen. Zoals daar zijn de 'bressen' in ieders leven, scharnierpunten waarop je leven ingrijpend verandert.
Zijn jeugd in Sovjet-Rusland, waar de literatuur (Poesjkin) de 'sleutel tot het behoud van de menselijkheid' en de uitweg uit de realiteit en in de verbeelding betekende. Zijn alcoholische vader, een verbitterde duikbootveteraan. Zijn moeder, een bevlogen lerares maar ook de schrijfster van het meisjesdagboek over haar liefdesverlangen, terwijl om haar heen de goelagkampen en zuiveringsgolven razen - deze passages maken duidelijk hoe 'blindheid' en het brailleschrift als thema's in Sjijskins werk geboren zijn.
Net zoals het idee dat literatuur de tijd kan opheffen blijkt te zijn ontstaan tijdens een epifanie: 'Toen klikte alles voor het eerst met alles, werd één geheel.'
In het titelverhaal wordt schrijven - letterlijk - een overlevingslijn, terwijl het tegelijk een reis door de Russische literatuur is: de hoofdpersoon is in dialoog met een vijftal (tragische) romanheldinnen.
Ook de briefvorm, zo virtuoos toegepast in de roman Onvoltooide liefdesbrieven, blijkt diep verankerd, zoals in het prachtige verhaal 'De blinde muzikant'. Evenals Sjijskins hooggestemdheid, zijn woordverliefdheid, en zijn voorliefde voor adolescenten, voor 'de puisterige bakvis, die zich 's nachts klaarvingert en de romige roosjes van de taart eet'.
Dat een huwelijksleven moeizaam samengaat met politieke idealen of met een schrijversbestaan komt meermaals bovendrijven in De kalligrafieles. 'Gezinsgeluk is niet voor revolutionairen', zegt Lidija in het mooie verhaal 'De campanile van Venetië'. Zij eindigt in verbittering en totale desillusie. Het lijkt een voorafschaduwing van een recent besluit van Sjisjkin om te stoppen met schrijven, omdat hij de hoop in de literatuur verloren zou zijn. Voor zijn lezers is het hopen op een scharnierpunt in zijn leven zodat hij terugkomt op dat onzalige besluit. ()
Vertaald door Gerard Cruys, Querido, 216 blz., 18,99 € (e-boek 11,99 €).
John Koster
Acht bijzondere, boeiende verhalen van deze moderne Russische auteur. De verhalen gaan onder andere over relaties, migratie en andere schrijvers. Vervreemdende en soms absurde omstandigheden en een zekere melancholie doen denken aan de sfeer van de grote negentiende-eeuwse Russische romans. Sommige verhalen spelen in Zwitserland, het tweede vaderland van de auteur. De verhalen zijn niet altijd even toegankelijk, maar de doorzetter wordt beloond met een bijzondere leeservaring.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.