Ik hou van je maar ik kies het duister : roman
Claire Vaye Watkins
Claire Vaye Watkins (Auteur), Thijs van Nimwegen (Vertaler), Arjaan van Nimwegen (Vertaler), Gerda Baardman (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Arbeiderspers, cop. 2015 |
VOLWASSENEN : ROMANS : WATK |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Arbeiderspers, cop. 2015 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 11451 |
Hans Bouman
ua/an/20 j
De roman begint in LA. In een verlaten villa die ooit toebehoorde aan een B-actrice hangen twintigers Luz en Ray rond. Ray is een gedeserteerde militair die getraumatiseerd uit de 'Eeuwige Oorlog' is gekomen. Luz is een voormalig model. Jarenlang was zij onder de naam 'Baby Dunn' het gezicht van het Bureau van Milieubehoud, dat zich inspande om Californië te blijven voorzien van voldoende water.
Al op de eerste bladzijden wordt duidelijk dat dat project jammerlijk heeft gefaald. Een groot deel van de westelijke Verenigde Staten is opgeslokt door wat de Amargoza Duinenzee wordt genoemd. De meeste bewoners zijn geëvacueerd naar het oosten, Los Angeles en andere steden zijn spooksteden geworden, Phoenix is afgebrand en Las Vegas is verzwolgen door een witheet superduin.
Gevluchte Californiërs worden laatdunkend 'Mojavs' genoemd: opportunisten die ooit westwaarts trokken, op zoek naar goodies als 'goud, roem, citrus', en die, nu ze dat westen hebben uitgewoond, nieuwe jachtvelden zoeken.
De mensen die zijn achtergebleven zijn outlaws en outcasts - de klassieke bewoners ten westen van de frontier - plus wat mensen die te beschadigd of lethargisch zijn om hun leven in eigen hand te nemen. Liz en Ray zou je tot de laatste categorie kunnen rekenen.
De plot komt in beweging wanneer het tweetal een regendans bezoekt die door een groepje achterblijvers wordt georganiseerd. In dat ongeregelde, onder invloed van drugs verkerende gezelschap treffen ze een ongeveer tweejarig kind aan, dat kennelijk bij niemand hoort. Liz en Ray besluiten zich te ontfermen over het meisje, dat ze Ig noemen, naar een geluid dat het kind maakt, en realiseren zich dat ze weg moeten uit deze stad zonder toekomst.
Als Ray tijdens hun vluchtpoging hulp gaat zoeken en niet terugkeert, vinden Liz en Ig aansluiting bij een nomadisch, sekteachtig gezelschap onder leiding van een wichelaar genaamd Levi, die als goeroe zowel bescherming biedt als gehoorzaamheid eist. Levi huldigt de opvatting dat de duinenzee sommige mensen accepteert - hij en de zijnen, dus - en andere vernietigt. Gaandeweg wordt duidelijk dat dit niet de enige mythe is die het gezelschap bijeenhoudt.
Charles Manson
Watkins is op haar sterkst in de passages die deze groep overlevers beschrijven, en de wijze waarop leider Levi de leden ervan naar zijn hand zet. Het is verleidelijk haar inzicht in groepsmanipulatie te verklaren uit het feit dat Watkins' vader voor de Tate-moorden de rechterhand was van Amerika's beruchtste sekteleider: Charles Manson.
Watkins zoekt met haar zinnelijke proza de grenzen van de overdaad op, maar overschrijdt ze zelden.
HANS BOUMAN ■
Kathy Mathys
rt/aa/11 m
De Golden State heeft vele gezichten: er is een wereld van verschil tussen het noorden met zijn houthakkers, zijn donkere bossen en het zuiden met zijn witte, helle zonlicht, zijn haast Mexicaanse vibe. Sinds goudzoekers er hun geluk gingen beproeven, is het de staat van de belofte, van het nieuwe begin. De titel van Claire Vaye Watkins' eerste roman verwijst naar die trektocht. Mensen verkasten naar Californië voor het goud, om er citrusbomen te planten of om beroemd te worden in Hollywood.
De hoogdagen van de staat zijn lang voorbij wanneer het verhaal opent. Wie het zich kan veroorloven, is verhuisd naar het oosten van de Verenigde Staten want het westen wordt geteisterd door droogtes. Fikse winden hebben Californië getransformeerd tot een woestenij. Watkins heeft het over een duinenzee die zich verplaatst in de richting van Los Angeles en die onderweg huizen, bergen, wat ze maar tegenkomt, opslokt. Enkel de armen, de criminelen en de tegendraadsen houden zich nog op in dit landschap.
Twee van hen zijn Luz en Ray, haar naam verwijst naar het licht, de zijne naar zonnestralen en dat is geen toeval in een roman over de moordende kracht van de zon. Vóór de Apocalyps werkte Luz als model, in haar kindertijd stond haar kop op een postercampagne ter bescherming van de Californische bodem. Net als Ray, die niet kwistig is met details over zijn tijd als soldaat, heeft ze een getroebleerde jeugd gekend. Zij is degene die hun koers bepaalt, hij is praktisch, probeert haar tegen zichzelf te beschermen.
Neo-fauna
De roman opent in de verlaten villa van een Hollywoodactrice. Luz past kleren en schoenen aan van de diva. Dan verzeilt het koppel op een rave waarvan het helse karakter doet denken aan de sfeer uit Mad Max: Fury Road. Ze vinden er een peuter, ouderloos, een vreemd kind met een bolle schedel en een laag voorhoofd. Ze ontfermen zich over haar. Geruchten over een kolonie bij de duinenzee sturen hen in de richting van de zich verplaatsende zandberg.
Paul Watkins, de vader van de schrijfster, was lid van de Charles Manson- family. Hij stierf toen ze zes was maar zijn geest spookt in haar werk. Eerder publiceerde ze de verhalenbundel Battleborn. Nevada-verhalen, over de woestijn waar ze opgroeide, over de loners en outcasts die zich daar ophielden. Nu voert ze met Levi Zabriskie een Manson-achtige figuur op. Hij is de leider van de kolonie, een wichelaar die 's nachts erop uittrekt om water te vinden onder de dorre bodem. Luz laat zich meevoeren door de breedsprakige Zabriskie.
De verwikkelingen zijn niet eens zo origineel - dat krijg je met verhalen over charismatische sekteleiders na de Apocalyps. Toch boeit deze roman van begin tot eind door Watkins' ietwat stoere, opgeschroefde taal. Ook op vormelijk vlak verrast de Amerikaanse. Zo zoomt ze uit voor het verhaal van een zakenman die vanuit het vliegtuig de duinenzee observeert en zich aangetrokken voelt tot de magische kracht die ervan uitgaat. Sommige passages lezen als een scenariotekst waarbij de verschillende sekteleden de gang van zaken becommentariëren. In het midden zit een geïllustreerde, door Zabriskie geschreven faunagids. Hij beschrijft de dombowoestijnhaas van wie de reuzenoren voor verkoeling zorgen of de gloeivleermuis die zich nestelt in rottende yucca's. Het gaat dus om neo-fauna, om dieren die zich aanpasten aan een veranderende wereld.
Wildwortelvisioenen
Net als Margaret Atwood die in haar dystopische romans enkel dingen laat gebeuren die volgens de huidige wetenschap mogelijk zijn, gaat Watkins uit van wetenschappelijke scenario's. Ze deed een hoop onderzoek naar zowel het woestijnleven, als naar homeopathie en wildwortelvisioenen. Toch voel je in alles dat ze een kind is van de woestijn. Haar beschrijvingen van gemummificeerde kikkers en coyotekarkassen, van zoutvelden en maanschaduwen maken het landschap tot het hoofdpersonage. Watkins heeft het over 'hagedissen die sliepen in de schaduw van opgerolde prikkeldraad', over 'de afgezakte huid van de Sierra'.
Dit landschap is dodelijk - het zonlicht krijst op elke bladzijde, het bloed raakt verhit in het witte licht, maar toch is dit boek een liefdesverklaring aan het Amerikaanse westen met zijn pioniers, heethoofden en showbeesten. De impact van landschap op de menselijke psyche: dat is Watkins' grote thema, dat liet ze al zien in haar debuut. In het zinderende Goud roem citrus komt daar haar maatschappelijk engagement bij.
CLAIRE VAYE WATKINS
Goud roem citrus.
Vertaald door Gerda Baardman, Arjaan en Thijs van Nimwegen, De Arbeiderspers, 383 blz.,Oorspronkelijke titel: 'Gold fame citrus'.
De auteur: Amerikaanse schrijfster (1984), dochter van de rechterhand van sekteleider Charles Manson.
Het boek: Mad Max, de Amerikaanse versie.
ONS OORDEEL: Een zinderende ode aan het landschap.
Jacqueline Wouda
In een volledig uitgedroogd Californisch landschap ontfermen voormalig model Luz en gedeserteerde soldaat Ray zich over een verwaarloosd peutermeisje, Ig. Op zoek naar een beter leven trekken ze naar het oosten. Nadat ze stranden met hun auto gaat Ray op zoek naar hulp en verdwijnt in de zandduinen. Op de rand van de uitdrogingsdood worden Liz en Ig dagen later gered en meegenomen naar een soort commune, geleid door een charismatische ‘helderziende’ die water zou kunnen vinden. Overtuigende, mooi geschreven schets van een dystopische toekomst, die ingaat op het beeld dat we van onszelf en anderen hebben, op hoop voor toekomst en op de machtsverhoudingen en onverschilligheid binnen relaties. Dit is het tweede boek van de Amerikaanse schrijfster (1984) die debuteerde met de veelgeprezen en meermaals bekroonde verhalenbundel 'Battleborn : Nevada-verhalen'*. Ze wordt beschouwd als een van de grootste literaire talenten van Amerika, waar ook dit romandebuut zeer goed is ontvangen. Geschikt voor een breed lezerspubliek. Voor iedereen die geïnteresseerd in hedendaagse Amerikaanse literatuur.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.