Yemma : stilleven van een Marokkaanse moeder
Mohammed Benzakour
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2015 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 11570 |
Maria Vlaar
il/pr/08 a
Mensen zijn niet te vertrouwen; je kunt het maar beter bij de dieren zoeken. De Nederlands-Marokkaanse Moebdi is al jong teleurgesteld in de mensen en in de liefde. Gelukkig wemelt het van de dieren rondom het leegstaande en half afgebouwde familiehuis, 'onze piso, ons roze-groene schuimblok' op het Marokkaanse platteland vanwaaruit hij zijn zoektocht naar een geschikte bruid onderneemt.
Terwijl hij de lezer vertelt over zijn avontuurtjes met Arabische kamermeisjes en andere eendagsvlinders, laat hij ons weten wat zijn ideale bruid, zijn 'bloem om te plukken', allemaal moet bezitten. Ze moet mooi zijn, van eenvoudige afkomst, geschoold, sexy en zedig, maagd natuurlijk en tegelijk bedreven in verleiding en amoureuze contacten. 'Een goede vrouw, geen slettenbak.' Kortom: Moebdi zoekt een vrouw die niet bestaat. Moebdi intussen is zelf een slimme, intellectuele maar naïeve jongeman die zich laat leiden door zijn lul. En die brengt hem natuurlijk niet naar zijn ideale bruid, maar naar hoertjes en andere promiscue vrouwen. Dat die eigenlijk zijn evenbeeld zijn, komt nooit bij hem op.
De koning komt van Mohammed Benzakour levert hilarische taferelen op van achtervolgingen door straatjes, glimpen van verleidelijke Berbermeisjes vanonder hun hoofddoek, vergeefse bemoeienissen door familie, vrienden en buren. Iedereen weet van Moebdi's zoektocht, maar Moebdi is veel te eigenwijs om hun hulp te aanvaarden. Stel je voor dat het lukt; dat is toch eigenlijk niet de bedoeling. Zoeken is mooier dan vinden.
Een ezel met bildung
Moebdi's leventje in Marokko is aantrekkelijk beschreven door Benzakour; vooral de scènes in het familiehuis, waar hij eerst de vogels, motten, sprinkhanen en vliegen moet verjagen die zolang de leegstaande villa hebben ingenomen, zijn innemend. Ook in de dialogen is er veel te genieten. Zo kletst zijn oom over zijn nieuwe handelsplannen: 'Paarden zijn goudstaven op vier poten!'
Moebdi wordt overvallen door zijn herinneringen aan het traditionele huis met patio waar hij geboren is en beseft dat hij 'drie decennia later nog steeds dat kind is dat zich veilig laat wiegen onder moeders warme vleugels'. Teleurgesteld door zijn eerste strooptochten naar een bruid zoekt hij opnieuw de moederlijke warmte: bij Gadoezj, de ezel van zijn buurvrouw. Niet zomaar een ezel: ze kan praten en heeft Goethe en Robinson Crusoë gelezen. Terwijl zelfs de stokoude buurvrouw wordt beoordeeld op haar wiebelende kont, maakt Moebdi met Gadoezj wel echt contact. Zij is uiteindelijk de enige 'vrouw' voor wie hij warm kan lopen en bij wie hij zich thuis voelt. Steeds meer zoekt hij genegenheid bij dieren, die immers niets van je vragen: zo beschrijft hij een 'wespachtig insect' met een 'dunne, messlanke taille, gracieus als van een koningsdochter' die desalniettemin genadeloos haar lancet in een rups steekt en haar verlamde prooi naar haar hol sleept. Ach, was er maar een menselijke vrouw zo doortastend!
'Ik zoek een bruid en vind een pratende ezel': het is een Don-Quichot-achtige tournure halverwege het verhaal. Maar dan laat Benzakour zijn held gewoon doorgaan met zijn zoektocht naar meisjes: opnieuw vergeefse achtervolgingen en mislukte afspraakjes. Dat is te veel van hetzelfde. Met honderd pagina's minder was De koning komt een scherpe satire over een man met een dubbele moraal geweest. Ook stilistisch, hoe levendig vaak ook geschreven, had Benzakour strenger voor zichzelf kunnen zijn. Nu is het net te gemakzuchtig voor een schrijver die zoveel kan.
De Geus, 382 blz.
De auteur: schrijver, columnist, journalist en imker. In 2013 won hij de E. du Perronprijs voor zijn roman Yemma. Geregeld laat hij van zich horen als dwarse opiniemaker.
Het boek: een jongeman gaat in zijn moederland Marokko op zoek naar een levensgezellin.
ONS OORDEEL: soms hilarisch en goed getroffen, maar het sukkelt te lang door.
Maria Vlaar
il/pr/08 a
Mensen zijn niet te vertrouwen; je kunt het maar beter bij de dieren zoeken. De Nederlands-Marokkaanse Moebdi is al jong teleurgesteld in de mensen en in de liefde. Gelukkig wemelt het van de dieren rondom het leegstaande en half afgebouwde familiehuis, 'onze piso, ons roze-groene schuimblok' op het Marokkaanse platteland vanwaaruit hij zijn zoektocht naar een geschikte bruid onderneemt.
Terwijl hij de lezer vertelt over zijn avontuurtjes met Arabische kamermeisjes en andere eendagsvlinders, laat hij ons weten wat zijn ideale bruid, zijn 'bloem om te plukken', allemaal moet bezitten. Ze moet mooi zijn, van eenvoudige afkomst, geschoold, sexy en zedig, maagd natuurlijk en tegelijk bedreven in verleiding en amoureuze contacten. 'Een goede vrouw, geen slettenbak.' Kortom: Moebdi zoekt een vrouw die niet bestaat. Moebdi intussen is zelf een slimme, intellectuele maar naïeve jongeman die zich laat leiden door zijn lul. En die brengt hem natuurlijk niet naar zijn ideale bruid, maar naar hoertjes en andere promiscue vrouwen. Dat die eigenlijk zijn evenbeeld zijn, komt nooit bij hem op.
De koning komt van Mohammed Benzakour levert hilarische taferelen op van achtervolgingen door straatjes, glimpen van verleidelijke Berbermeisjes vanonder hun hoofddoek, vergeefse bemoeienissen door familie, vrienden en buren. Iedereen weet van Moebdi's zoektocht, maar Moebdi is veel te eigenwijs om hun hulp te aanvaarden. Stel je voor dat het lukt; dat is toch eigenlijk niet de bedoeling. Zoeken is mooier dan vinden.
Een ezel met bildung
Moebdi's leventje in Marokko is aantrekkelijk beschreven door Benzakour; vooral de scènes in het familiehuis, waar hij eerst de vogels, motten, sprinkhanen en vliegen moet verjagen die zolang de leegstaande villa hebben ingenomen, zijn innemend. Ook in de dialogen is er veel te genieten. Zo kletst zijn oom over zijn nieuwe handelsplannen: 'Paarden zijn goudstaven op vier poten!'
Moebdi wordt overvallen door zijn herinneringen aan het traditionele huis met patio waar hij geboren is en beseft dat hij 'drie decennia later nog steeds dat kind is dat zich veilig laat wiegen onder moeders warme vleugels'. Teleurgesteld door zijn eerste strooptochten naar een bruid zoekt hij opnieuw de moederlijke warmte: bij Gadoezj, de ezel van zijn buurvrouw. Niet zomaar een ezel: ze kan praten en heeft Goethe en Robinson Crusoë gelezen. Terwijl zelfs de stokoude buurvrouw wordt beoordeeld op haar wiebelende kont, maakt Moebdi met Gadoezj wel echt contact. Zij is uiteindelijk de enige 'vrouw' voor wie hij warm kan lopen en bij wie hij zich thuis voelt. Steeds meer zoekt hij genegenheid bij dieren, die immers niets van je vragen: zo beschrijft hij een 'wespachtig insect' met een 'dunne, messlanke taille, gracieus als van een koningsdochter' die desalniettemin genadeloos haar lancet in een rups steekt en haar verlamde prooi naar haar hol sleept. Ach, was er maar een menselijke vrouw zo doortastend!
'Ik zoek een bruid en vind een pratende ezel': het is een Don-Quichot-achtige tournure halverwege het verhaal. Maar dan laat Benzakour zijn held gewoon doorgaan met zijn zoektocht naar meisjes: opnieuw vergeefse achtervolgingen en mislukte afspraakjes. Dat is te veel van hetzelfde. Met honderd pagina's minder was De koning komt een scherpe satire over een man met een dubbele moraal geweest. Ook stilistisch, hoe levendig vaak ook geschreven, had Benzakour strenger voor zichzelf kunnen zijn. Nu is het net te gemakzuchtig voor een schrijver die zoveel kan.
De Geus, 382 blz.
De auteur: schrijver, columnist, journalist en imker. In 2013 won hij de E. du Perronprijs voor zijn roman Yemma. Geregeld laat hij van zich horen als dwarse opiniemaker.
Het boek: een jongeman gaat in zijn moederland Marokko op zoek naar een levensgezellin.
ONS OORDEEL: soms hilarisch en goed getroffen, maar het sukkelt te lang door.
Jan Timmermans
Wat opvalt, is het hyperrealisme en het nietsontziende karakter van het boek. De hoofdpersoon gaat in zijn geboorteland Marokko op zoek naar een bruid. Al doende beschrijft de auteur op een absurdistische en hilarische toon de cultuur, de gewoontes en de gebruiken van Marokko, gezien door iemand die het land kent maar tegelijk vanaf een afstand kijkt. Tijdens zijn zoektocht komen vele herinneringen uit zijn jeugd naar boven. Hij is in feite op zoek naar het ware en het schone, maar komt hij ook voorbij het banale en alledaagse? Centraal staat het gegeven dat de koning van Marokko op bezoek komt in het dorp. Dit dient als een scharnierpunt voor het verhaal en als symbool voor de hoop die mensen putten uit een dergelijke gebeurtenis en het verlangen naar een beter leven. De mensen in zijn boek zijn steeds op zoek naar een beetje geluk en liefde in het leven. Moebdi raakt bevriend met een sprekende ezel met wie hij interessante gesprekken voert, maar of hij uiteindelijk de bruid vindt? Een satire op de eeuwige queeste van mensen naar geluk, die hier gestalte krijgt door het zoeken naar de ideale vrouw en de komst van de koning. Wint de ANV debutantenprijs 2016.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.