De geheime levens van Pippa Lee
Rebecca Miller
Rebecca Lee (Auteur), Saskia van der Lingen (Vertaler), Caroline Meijer (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Nijgh & Van Ditmar, 2015 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 13788 |
Sofie De Smyter
i /un/10 j
Met Honingdauw, haar eerste in het Nederlands vertaalde bundel, bewijst de 78-jarige Amerikaanse Edith Pearlman dat ze het metier in de vingers heeft. In de twintig verhalen van haar vijfde bundel toont ze dat je geen kunstgrepen moet uithalen om te scoren: gewoon is spectaculair genoeg.
Het beeld van het dagelijkse leven als een vat met dubbele bodem loopt dan ook als een rode draad door het boek, en ook door het titelverhaal. Het beschrijft een zwangere alleenstaande docente, bekvechtende ouders en een meisje met anorexia dat gefascineerd is door insecten. Haar uiteenzetting over het spijsverteringsstelsel van mieren geeft een bijtende toets aan haar magerzucht. Wanneer ze uitlegt dat honingdauw, het Bijbelse manna, eigenlijk uit het achterste van schildluizen komt, wordt ze zowat de messias van alle verhalen: wat stront is voor de een, is voedsel voor de ander, het hangt er maar van af hoe je het bekijkt.
Uitgepuurd
Vele van de misleidend eenvoudige verhalen spelen zich af in het fictionele Godolphin. Ze voeren jonge en (vooral) oudere vrouwen op, maar ook een bijna-onzichtbare anesthesist, een tweeling op een cruiseschip en een bijzonder muf koppel. Er zijn vrouwen met andere mannen dan hun eigen man en vrouwen zonder mannen. Mannen die luisteren en zwijgen, en vrouwen die alleen maar spreken, zoals in 'Doodlopende straat', een van de sterkste verhalen in de bundel. Het schetst het stereotiepe beeld van de babbelzieke buurvrouw die alle vrouwen in de straat ontlopen. Ze verwijten haar dat ze hen tot één oor gereduceerd lijkt te hebben, terwijl ze zelf nergens oor voor heeft. Tot een van hen bij de vrouw thuis over de vloer komt en haar ziet 'dampen van geluk' tussen de verhalen van haar huisgenoten. En dan, het besef dat zij, de andere buurvrouwen, 'zo weinig voor elkaar betekenden'.
Veel van Pearlmans verhalen doen wat goede korte verhalen doen: met welgebouwde zinnen en scherpe opmerkingen komen ze over als uitgepuurde romans. Pearlman had er goed aan gedaan net zo kritisch te zijn in haar selectie van de verhalen zelf: twintig is te veel voor één bundel.
Walgelijk eerlijk
Op dat vlak is Lynx en andere verhalen van Rebecca Lee (48) spaarzamer en sterker. Lee scoorde eerder met de roman The City Is a Rising Tide en verzamelde in deze bundel slechts zeven verhalen. In tegenstelling tot Pearlman eindigt ze niet met het titelverhaal, maar begint ze ermee. Die keuze vergt lef: het is makkelijker de lezer te laten geloven dat het beste nog moet komen. 'Lynx' zet echter de trend voor wat volgt en laat zien dat de Amerikaanse zowel formeel als thematisch vuur in de pen heeft.
Het verhaal start sterk met een zootje dinerende egotrippers in een New Yorks appartement. Een van de gasten is een vrouw wier arm is afgebeten door een lynx, een verhaal waar meerdere mensen hun twijfels bij hebben. Ook Susan, de vermangelde vrouw in kwestie, laat in het midden of het nu een echt of denkbeeldig beest was. Al vindt de zwangere gastvrouw haar uitlatingen net iets te new age, Susans overlevingstips misstaan niet bij de bijna onzichtbare gevechten tijdens het diner: de strijd om een manuscript, de strijd om de waarheid en de eeuwenoude strijd tussen man en vrouw.
De kracht van Lee zit in de manier waarop ze het leven telkens weer als een ui van zijn schillen ontdoet. Ze schenkt haar vertellers de gedachten die enkel tijdens slapeloze nachten komen en is walgelijk eerlijk en onverbiddelijk ambigu. Er is de vrouw die op haar elfde een depressie kreeg en het geluk dat ze in zich had zag wegvliegen 'als vogels die opvliegen uit een boom'. Er is de architectuurstudent die de vrouw die hij begeert moet afstaan aan zijn leermeester, die hem steeds de schitterende behoefte gaf 'zo hard als hij kon te rennen om zijn idee van wat hij zou kunnen bereiken in te halen'.
Eén deel verlangen
Waar het beide auteurs uiteindelijk om gaat, is dat er altijd iets groters is dan onszelf én dat we onszelf kunnen overstijgen. In 'Min', een van de mooiste verhalen uit Lees bundel, beschrijft ze hoe een Amerikaanse studente in China een vrouw moet kiezen voor haar beste vriend. Ze vindt er de notities van zijn grootmoeder, die een waardige vrouw beschreef als een combinatie van 'twee delen tevredenheid en één deel verlangen'. Als ze de vluchtelingen ziet over wiens lot Mins vader moet beschikken, vraagt ze zich af of de wereld zelf ooit zo'n evenwicht zal kennen.
Allicht niet, maar deze twee bijzonder fijne bundels dragen er wel aardig toe bij.
SOFIE DE SMYTER ■
Kathy Mathys
i /ul/03 j
Laten we beginnen met de onbekende naam.Rebecca Lee won the National Magazine Award for Fiction, de Believer Book Award en ze schreef eerder een roman. Haar eerste bundel Lynx en andere verhalen begint wervelend met het titelverhaal. Een jaloerse echtgenote voelt zich bedreigd door de schrijversvrienden van haar man, ook een schrijver. Wat zit er een donkere onderstroom in dit verhaal vol vaart en humor. Tijdens het dinertje praten de personages over een Rushdie-biografie die op het internet zou circuleren, over het huwelijk, ouderschap. Het klinkt gewoontjes misschien, maar het is Lee's toon die de adem beneemt. Net als Lorrie Moore combineert ze ironie met ernst en net als bij Jennifer Egan spreekt er iets stoers uit haar woorden. Ook het slotverhaal gaat over een etentje, of beter over enkele etentjes. 'Huisje, boompje, beestje' is geestig en droevig.
Enkele verhalen spelen in een academisch milieu, op minder glorieuze campussen in het Midwesten van de Verenigde Staten. In 'Aan de oever van de Wisla' breekt het plagiaat dat een eerstejaarsstudente pleegt haar zuur op. 'Wereldbanket' gaat over een geschiedenisdocente die na een echtscheiding de liefde meent te vinden. 'Ik was als het ware al bezig mijn feestjurken tussen vloeipapier in een la op te bergen' en dan dient de liefde zich aan - of niet. Het verhaal speelt tegen de achtergrond van studentenprotest en verrast door de ingenieuze manier waarop de schrijfster politiek, ouderschap en liefde verkent.
Wat doe je om je geliefde aan je zijde te houden? In 'Latland' krijgt een vrouw deze vraag op haar bord. Ze leert zichzelf kennen op een manier die haar niet bevalt.
Lee is erudiet en speels, scherp en bevreemdend. Soms beschrijft ze gewone mensen alsof ze aliens zijn. Lynx en andere verhalen is één groot leesavontuur.
Moord op de premier
Net als Lee isHilary Mantel een schrijfster die haar zinnen weet op te spannen tot ze haast knappen. Humor, daar kan de Britse ook wat van, zoals iedereen weet die haar romans over Thomas Cromwell,Wolf Hall en Het boek Henry las. Met het titelverhaal uit De moord op Margaret Thatcher ontketende Mantel een rel in haar thuisland. Gortdroog en spitsvondig is deze vertelling over een scherpschutter die binnendringt in het huis nabij de oogkliniek waar Thatcher zich liet opereren. 'Ze leeft op de walm van whisky en op het ijzer in het bloed van haar prooi', schrijft Mantel over de heerseres. Het fysieke en zintuiglijke gaan hier hand in hand met dialogen die uit een satire lijken gevist.
Het titelverhaal toont Mantels politieke en sociale engagement. Simplistisch wordt het nooit: de armen zijn niet altijd heiligen en de underdog kan niet steeds rekenen op sympathie. Zelfs in 'Het Engelse instituut', waarin een rijke, verwende tienerjongen de huishoudhulp verkracht en mishandelt, is er geen sprake van prekerigheid.
Sommige verhalen hebben een autobiografische grondlaag. 'Hoe herken ik u?' toont een niet zo populaire auteur die een lezing geeft en in een gruwelijk hotel strandt. Er was een tijd dat Mantel geen volle zalen kreeg en het misschien ook moest stellen met loensende lezers. 'Anderen hadden een wandelstok en velen (ook vrouwen) hadden een baard,' schrijft Mantel.
Humor verzacht
Mantel kampt al lang met gezondheidsproblemen, is vertrouwd met de binnenkant van ziekenhuizen en lacht om menselijke aftakeling. In 'Op een gegeven moment houdt het hart er gewoon mee op' lijdt een van twee zusjes aan anorexia, de andere beschimpt haar omdat ze alle aandacht opeist. Het verhaal krijgt een spookachtige wending.
Bij ons is Mantel bekend als schrijfster van epische romans, niet van miniaturen. Nochtans bereikt ze ook op enkele bladzijden het maximum. 'Eindpunt' is zo'n verhaal; het gaat over de doden onder de levenden en over de rekbare grens tussen die twee categorieën. Heel anders van toon is het ultrakorte 'Hartsgeheim', dat in één vloeiende beweging lijkt geschreven. Het is het verhaal van een overspelige kus met verstrekkende gevolgen.
De verhalen in deze bundel laten mensen zien die niet echt blijf weten met de situatie die zich aandient. Humor verzacht, een beetje toch.
REBECCA LEE
Lynx en andere verhalen.
Vertaald door Saskia van der Lingen en Caroline Meijer, Nijgh & Van Ditmar, 204 blz., 21,99 euro (e-boek 9,99 euro).
HILARY MANTEL
De moord op Margaret Thatcher.
Vertaald door Ine Willems, Meridiaan, 207 blz., 19,99 euro (e-boek 9,99 euro).
Kathy Mathys ■
Drs. Catharina B.E. de Koster-Schneider
De bekroonde auteur Rebecca Lee (VS, 1967) schrijft in deze bundel met wat langere verhalen over vormende gebeurtenissen en de impact die deze op betrokkenen hebben. Een elfjarig meisje leert omgaan met haar verdriet over de scheiding van haar ouders, handig als ze later door haar vriend wordt bedot. Een studente pleegt plagiaat en verdedigt daarmee ongewild haar foute docent. Stellen lijken te baden in huiselijk geluk, terwijl ontrouw, miskramen en andere rampspoed hun zekerheden ondermijnen. Een meisje wordt gevraagd voor haar beste vriend, een Chinese medestudent, een vrouw te zoeken. Lee verweeft in het decor van haar verhalen actuele ontwikkelingen en gebeurtenissen, bijvoorbeeld de Vietnamese vluchtelingenproblematiek in de jaren ’80 in Hongkong en de overlevingsstrategieën van immigranten in de VS. Sommige verhalen zijn uit het leven gegrepen (Latland; Huisje, boompje, beestje), andere zijn eerder surrealistisch en allegorisch (Fialto). Lee schrijft goed: karakters komen tot leven en de verhalen intrigeren. De vertaling is goed.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.