De zee zien
Koos Meinderts
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
De Fontein, cop. 2014 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : IK EN DE WERELD : VERHALEN : MEIN |
15/09/2014
‘Ben ik nog wie ik was toen ik vier was? Ik kan me er niks bij voorstellen. Raar is dat. Alsof ouder worden een voortdurend verdwijnen is, net zolang tot je echt bent verdwenen.’
Dit is een overpeinzing van de zestienjarige Eva, als ze op bezoek is bij mevrouw De Graaf. Ze heeft de bejaarde dame op een vreemde manier leren kennen: ze trok haar van de spoorwegovergang, waar mevrouw De Graaf op de aanstormende trein wachtte. Een heldendaad, zegt iedereen in Eva’s omgeving. Ze krijgt er zelfs een oorkonde en een bronzen penning voor.
Van Eva hoeft al die poespas niet. Wanneer mevrouw De Graaf haar vertelt dat ze met opzet op het spoor was blijven staan, is dat een hele schok. Zij heeft het leven gered van iemand die dood wil!
Lang zal ze leven beschrijft het aarzelende contact tussen een pubermeisje met nog een heel leven voor zich en een vrouw van bijna 84, voor wie het allemaal niet meer hoeft. Ida de Graaf is niet depressief of dement, maar ze heeft gewoon geen zin meer in het leven. Elke dag die om is, is er weer eentje.
Maar ook het leven van iemand van zestien blijkt niet altijd een feest. Eva wordt geleefd door haar omgeving. Haar ouders, de directeur van de school en haar vriendin Sanne hijsen haar op een voetstuk en ze heeft het lef niet om te protesteren. Zelfs als Sanne haar behoorlijk in de steek laat voor een vakantie met haar nieuwe vriendje, is Eva amper in staat voor zichzelf op te komen. Pas als het onvermijdelijke is gebeurd, kan ze een knoop doorhakken. Eindelijk gaat ze naar de kapper om zich — als enige meisje van de klas — een kort kopje te laten aanmeten.
Het was waarschijnlijk de bedoeling van Koos Meinderts om de levens van Eva en mevrouw De Graaf aan elkaar te spiegelen. Jammer genoeg komt dat niet zo goed van de grond. Wel een mooie extra is de bijna terloopse manier waarop Meinderts zijn jonge lezers laat kennismaken met klassiekers uit de Nederlandse poëzie. Mevrouw De Graaf leest en citeert graag gedichten en leent aan Eva een boek van Herman Gorter. Hoewel Eva zegt niet van poëzie te houden, raakt ook zij in de ban van ‘Zie je ik hou van je’. De volledige gedichten staan achterin het boek afgedrukt.
Lang zal ze leven is de eerste jongerenroman van Koos Meinderts. De verteltoon is prettig, rustig, soms laconiek, soms wat ironisch. Hoewel het misschien niet voor de hand ligt voor jonge lezers om zich te identificeren met een oude dame die dood wil, is dit een boek om te koesteren.
[Lidewij Wijnhoven]
Gerben Pelgrom
Koos Meinderts richt zich met dit boek voor het eerst tot jongvolwassenen. Dat doet hij bijzonder goed en met een thema dat bijzonder en actueel is. Eva (16) ziet een oude mevrouw op het treinspoor staan. Net voordat de trein komt, redt Eva haar. Het meisje wordt een held tegen wil en dank. Als ze later mevrouw De Graaf leert kennen, krijgt de redding een nare bijsmaak. Mevrouw De Graaf stond daar niet voor niets: ze wil dood. Het verhaal combineert op sterke wijze de levens van een tiener en een oudere. Twee kleurrijke levens, waarvan het ene eigenlijk net begint en het andere naar het einde toeloopt. Dat verschil maakt de schok voor Eva ook zo groot. Het einde is niet iets waar ze over na wil denken. Het verhaal legt genadeloos de vinger op de zere plek. Er is een verschil tussen kwantiteit van leven en kwaliteit. De tijdssprongen in het leven van mevrouw De Graaf, tonen dat haarfijn aan. De lezer reist mee door een mooi leven dat simpelweg voltooid is geraakt. Daarmee ontstaat een fijnzinnig geschreven overdenking voor de jongere generatie in deze vergrijzende samenleving. Vanaf ca. 13 jaar.
Tanja Maes
ua/an/22 j
De 84-jarige Ida is het leven moe. Ze vindt geen plezier in de koffiepauzes in de serviceflat, heeft een hekel aan de weduwes, die zich blindstaren op de foto’s van hun kleinkinderen en voelt enkel nog bitterheid. Zelf is ze niet getrouwd geweest en heeft ze geen familie die haar komt bezoeken. Ze vindt dat niet erg en berust al lang in het feit dat de medebewoonsters haar daarvoor veroordelen. Ondanks haar gemoedstoestand komt Ida toch niet over als een zielig persoon. Ze heeft een sterke persoonlijkheid en een krachtige wil, die wel verheven lijkt boven haar leeftijdsgenoten. Ze heeft afstand genomen van het dagelijkse leven en wacht enkel nog op de dood. De auteur schrijft over Ida in de derde persoon en in de verleden tijd. Daarnaast heb je de zestienjarige Eva. Een doorsnee-puber, vol leven en energie. We maken kennis met haar dagelijkse beslommeringen: haar vriendschappen die door verliefdheden wat beginnen te wankelen, het gezeur van haar ouders en de onzekerheid die zo eigen is aan opgroeiende meisjes. De hoofdstukken waarin Eva aan het woord is, zijn geschreven in de ik-vorm en in de tegenwoordige tijd. In flashbacks krijgt de lezer een zicht op het mooie en goedgevulde leven van Ida. We ervaren haar emoties als ze tot het besef komt dat schoonheid en het leven haar niet meer kunnen beroeren. Als Ida op een dag een wandelingetje maakt en ze moet wachten voor een gesloten overweg, besluit ze dat ze op de sporen gaat staan en de trein een eind mag maken aan haar leven. Op dat moment is ook Eva, op weg naar school, in de buurt. Ze twijfelt geen moment en trekt net op tijd Ida weg. Al snel krijgt Eva een heldenstatuut, waarvan ze niet goed weet wat ze ermee moet. Eva blijft met veel vragen zitten en zoekt toenadering tot Ida. Dat verloopt moeizaam, want Ida houdt het liefst iedereen op een afstand. Voor Eva is het erg schokkend om te moeten ontdekken dat Ida niet langer wil leven en dat het een bewuste keuze was om op de treinsporen te blijven staan. Er groeit vanaf dan een bijzondere band tussen Eva en Ida. ‘Lang zal ze leven’ is een gevoelig en erg mooi boek over tegenstellingen: een fris leven vol beloften en het verlangen naar de dood. Koos Meinderts legt met veel gemak een fragiele sfeer in het verhaal en combineert dat met poëzie. Ida is een belezen vrouw, die veel van gedichten houdt. De auteur laat haar geregeld citeren uit werk van J.C. Bloem en Herman Gorter. Deze gedichten zijn achteraan in het boek ook opgenomen. Meinderts heeft het talent om veel te zeggen met weinig, maar zorgvuldig gekozen woorden. Dit boek zal je niet onberoerd laten. Een absolute aanrader, die nog lang zal nazinderen ...
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.