De wiebelbillenboogie
Guido Van Genechten
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Clavis, 2014 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : Kleuter : gevoelens - gedrag
Vriendschap |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2014 |
KLEUTER : GEVOELENS - GEDRAG
Vriendschap |
31/05/2014
Een kleine bruine pony lijkt alles te hebben om volmaakt gelukkig te zijn. Hij heeft meer dan voldoende gras om te eten en elke dag krijgt hij vers water. De mooiste lentebloemen bloeien in zijn zonovergoten wei en vlinders dartelen er vrolijk rond. De pony heeft zelfs zijn eigen, knusse schuurtje. Zijn attente buurman, een koekoek, zegt hem elke morgen opgewekt goeiedag. Maar het mag allemaal niet baten: de pony is en blijft verdrietig. Totdat op een dag een klein meisje aan de hand van haar opa langs de wei wandelt. Onmiddellijk ziet ze dat de pony zich niet goed in zijn vel voelt. Troostend laat ze hem vers geplukt gras uit haar hand eten, dat ze zelfs eerst heeft voorgeproefd. Als toemaatje krijgt de pony nog een tedere aai over zijn neus en zijn neerslachtigheid verdwijnt als bij toverslag. Vanaf die dag komt het meisje elke dag langs, zodat ze al snel de beste maatjes worden. Op een mooie avond wordt hun vriendschap nog intenser. De boer laat het meisje een ritje maken op de pony, dwars door de wei. Hij zag namelijk meteen dat dit duo wel heel bijzondere vrienden waren.
Tussen jonge kinderen en dieren is er vaak een mysterieuze band, waar we als volwassenen maar moeilijk hoogte van kunnen krijgen. Die bijzondere, woordeloze band wordt hier mooi in de kijker gezet en zal ongetwijfeld herkenbaar zijn voor veel kleuters. Het kleine meisje weet vanuit een intuïtief buikgevoel trefzeker wat ze kan doen om de verdrietige pony weer gelukkig te maken. En ook de pony voelt meteen aan dat hij dit meisje voldoende mag vertrouwen om uit haar hand te eten. Door deze vriendschap groeien zowel het meisje als de pony in hun gevoel van eigenwaarde: ze ervaren namelijk dat ze de wereld zoveel mooier maken voor die ander. Die evolutie komt prachtig tot uiting in het verhaal, want pas op het laatste blad krijgen het meisje en de pony ook een naam. De boer vertelt dat de pony Duck heet en het meisje stelt zichzelf voor als Madeleine.
De manier waarop Guido van Genechten de essentie van dit verhaal in beelden weet te vatten, is pure klasse. Met zijn aquarellen in zachte pasteltinten geeft hij de lezer in één oogopslag een idee van hoe idyllisch de omgeving van de pony eigenlijk is. Hij schildert frisgroene weides barstensvol paardenbloemen en andere kleurige voorjaarsbloeiers onder een tere blauwe, geelachtige of roze lentehemel. Het weidse van de landschappen wordt nog extra onderstreept door het oblong formaat van het boek. De magische klik tussen het meisje en de pony komt subliem tot uiting in het identiek-zijn van hun gelaat. Zo hebben ze dezelfde helderblauwe ogen en dezelfde blozende appelwangen. Maar ze spiegelen ook perfect elkaars emoties. Zo kijken ze bij hun eerste ontmoeting op dezelfde manier verdrietig en bij hun ritje door de wei zijn ze op dezelfde manier dolgelukkig. Stiekem dromen we toch allemaal van zo’n diepe zielsverwantschap. [Katrien Maris]
Julienne van den Heuvel
Een pony heeft alles wat een pony nodig heeft. Een mooie bloemenwei, genoeg te eten, een gezellig schuurtje, en toch is hij niet gelukkig. Dat verandert als een meisje, Madeleine, hem ontdekt en elke dag terugkomt. Het oblong prentenboek vertelt het verhaal in woord en beeld. De eenvoudige, goedlopende tekst ondersteunt de paginagrote platen die vaak doorlopen over twee bladzijden. Door het zachte, frisse kleurgebruik, de dun omlijnde tekeningen en de vele bloemen en lieveheersbeestjes in de wei ogen de illustraties liever dan de stoerheid die we van deze auteur/illustrator gewend zijn. Fijne uitgave die duidelijk maakt dat iedereen iemand nodig heeft die van je houdt, of ten minste iemand die aandacht voor je heeft. En wat je bereikt door dat te geven. Het omslag met Madeleine te paard in de bloemenwei zal vooral meisjes aanspreken. Om samen te lezen, te bekijken en over te praten. Vanaf ca. 3 jaar.
Annelies Verbist
ua/an/22 j
Een pony staat droevig in de wei tot er een klein meisje voorbij komt. Zij geeft wat mals gras aan de pony en aait hem over zijn hoofd. Vanaf die dag wil het meisje steeds weer naar de pony. De pony wordt er vrolijk van en op het einde van het boek mag het meisje zelfs een ritje op zijn rug maken. Ze zijn de beste vrienden.
Een heel eenvoudig verhaal over vriendschap waarbij de tekeningen voor zich spreken. Toch is de pony niet mooi weergegeven wat jammer is omdat hij de hoofdrol speelt. Wel is er veel aandacht besteed aan de details, zoals een kleine vlinder die later in het boek nog eens terugkomt of het vogeltje dat steeds in de buurt is van de pony. Er worden zonnige kleuren gebruikt en de gebruikte taal is zeer eenvoudig. Een goed boek voor kleine paardenliefhebsters.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.