Meneer Kandinsky was een schilder
Daan Remmerts de Vries
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Querido, cop. 2014 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Gevoelens - Gedrag |
30/06/2014
Een knuffel die kwijtraakt – dat is toch wel een van de grootste drama’s in een kleuterleven. Daan Remmerts de Vries geeft er in Soms laat ik je even achter een heel andere draai aan. De ‘je’ uit de titel is de knuffelbeer van een naamloos meisje, die ze soms even laat liggen, ‘zomaar, in z’n eentje’. Het is bepaald geen drama voor haar, want uit de tekst en het beeld blijkt dat ze het bewust doet: heel nonchalant laat ze hem vallen, en dan ‘doe ik net of ik een eekhoorn of een hertje zie’. En haar beer dan?
In een mooi samenspel van woorden en kleurige collageprenten komen de knuffelbeer en de wereld rondom hem tot leven. Het meisje heeft nog steeds het woord en richt zich tot de lezer: ‘Mijn beer is dan alleen. De takken ruisen anders’. Het beeld vult dit aan: waren de bomen op de prent ervoor nog gewone, onschuldige bomen, op deze collage hebben ze gekke gezichten gekregen. Beer tuurt rond en wandelt het paadje af, behoedzaam om zich heen kijkend. De tekst suggereert haast dat het meisje er plezier in heeft. We zien haar niet meer, maar horen nog steeds haar stem: ‘‘Hé kleine beer,’ zeg ik zacht. ‘Waar ben je nou gebleven?’ / Alles voelt dan of het leeg is… / En mijn beer, die mist me.’
De arme beer zit bibberend onder een struik. Dan komt hij tot overmaat van ramp indianen-beren tegen, die hem bang maken. Het meisje volgt het allemaal, alsof ze van achter een struik naar hem gluurt. Aan het eind van het verhaal lijkt ze tot inkeer te komen: ‘Een beetje bang is goed. Een beetje bang is leuk. Want daarna… / …daarna vind ik beer weer terug!’ Subversief aan dit boek is dat het hier niet gaat om een kind dat zelf iets moet leren van een enge situatie, maar om een klein meisje dat zoiets juist aan haar knuffelbeer lijkt te willen leren. Met die interpretatie is de slotzin van het verhaal bijna gemeen suggestief: kan de beer het meisje wel vertrouwen?
De jongste lezers zullen wellicht een eenvoudigere betekenis aan dit boek toekennen: als een knuffel kwijtraakt, beleeft hij misschien wel allerlei avonturen en wordt hij heus wel weer teruggevonden. Dat is het knappe van dit boek: bij een eerste lezing lijkt het verhaal eenvoudig, maar wie er anders naar kijkt, ontdekt dat het een gelaagd boek is dat op meerdere niveaus gelezen kan worden. Dat is vooral te danken aan het vertelperspectief dat Remmerts de Vries kiest: we kijken en leven mee met de beer, maar horen voortdurend de stem van het meisje dat de touwtjes in handen heeft. Soms laat ik je even achter is een bijzonder, intelligent en apart boek dat eenvoudig lijkt, maar het niet is. Schijn bedriegt soms – misschien wel net als de gespeelde onschuld van het meisje in dit verhaal.
[Marloes Schrijvers]
Toin Duijx
Een meisje (ik-figuur) heeft een speelgoedbeer die ze af en toe bewust in het bos laat liggen. Beer is dan alleen, wordt bang en gaat op zoek naar haar. Soms komt hij dan bij ‘indianenberen’ terecht die hem spannende dingen leren en hem meenemen uit jagen. Het meisje past goed op dat het niet te lang duurt voor Beer, maar 'een beetje bang is goed'. Uiteindelijk vindt beer het meisje weer en zijn ze erg blij elkaar te zien. Ontroerend prentenboek over de vriendschap tussen een meisje en haar speelgoedbeer. Gevoelens als angst, eenzaamheid (en het overwinnen daarvan) en ook vreugde en blijdschap worden goed uitgewerkt in een verhaal met een duidelijke, tot aan het slot volgehouden spanningsboog. Onder elke illustratie staat een enkele, kernachtige regel tekst waarvan de woorden zorgvuldig gekozen zijn; een tekst die zich prettig laat voorlezen. De illustraties in gemengde techniek van waterverf en collage sluiten goed aan bij het verhaal en geven er een extra dimensie aan door onder meer de details die toegevoegd zijn. Door het gebruik van de papiercollage als techniek krijgen de illustraties ook echt diepte. Deze techniek heeft de vaak bekroonde Remmerts de Vries al eerder succesvol in veel geprezen prentenboeken toegepast. Een aanrader. Zilveren Griffel 2015. Vanaf ca. 4 jaar.
Veroniek de Visser
ua/an/22 j
Een meisje laat haar knuffelbeer achter in het bos. Zomaar, om even alleen te kunnen zijn. Midden op een paadje laat ze hem liggen en ze doet net of hij niet meer bestaat. Ze bedenkt dan dat alles anders is zonder haar kleine beer, en dat die nu vast eenzaam is en op zoek gaat naar haar. Maar kleine beer is lang niet zo angstig als het meisje stiekem hoopt. Hij ontmoet indianenberen en leert jagen en heeft het best naar zijn zin. Dan vindt het meisje dat het welletjes is geweest: Een beetje bang is goed. Een beetje bang is leuk, maar het mag niet te lang duren. Ze wil haar beertje terug en het wordt een blij en opgelucht weerzien en dan zeggen ze tegen elkaar dat het nooit meer zal gebeuren.
Op een eenvoudige maar subtiele manier brengt auteur/illustrator Daan Remmerts de Vries een verhaal over angsten overwinnen, loslaten en elkaar terugvinden, helemaal op maat van kleine kinderen. Ook de prachtige illustraties in collagetechniek en de duidelijke mimiek van de personages maken de emoties heel herkenbaar voor kleuters. Zij zullen zich goed kunnen inleven in zowel de gevoelens van het beertje als die van het meisje, dat natuurlijk nooit van plan was om haar knuffel voorgoed achter te laten!
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.