De vergeetput : opgroeien in de bijzondere jeugdzorg : getuigenissen, feiten, cijfers
Lorin Parys (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Manteau, 2014 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 323 PARY |
Besprekingen
15/10/2014
Lorin Parys is samen met zijn echtgenoot pleegouder van een jongen van vier en een meisje van één. Heel binnenkort komt daar nog een adoptiebroertje of -zusje bij. In De vergeetput bespreekt hij op een erg kritische en persoonlijke manier de hele (ingewikkelde) procedure van het adopteren.
Het boek is opgebouwd uit verschillende hoofdstukken die antwoorden geven op vragen over adoptie. Parys bespreekt hoe het voelt om pleegouder te zijn en welke bekommernissen er allemaal bij komen kijken, hoe een adoptie concreet verloopt en wat de verschillen zijn met een pleegoudergezin enz.
Aan de hand van de verhalen van Ada, hun tweede pleegkind, laat Parys goed aanvoelen wat het is om een kind te moeten afstaan. Het is een aangrijpend verhaal. Hij verwoordt verder ook hoe het voelt om een kind te adopteren of in de pleegzorg te hebben. Bij het aangrijpende relaas van Vanessa komt het systeem van de jeugdzorg aan bod en de moeilijke taak die de jeugdrechter te vervullen heeft. Parys onderstreept ook het grote belang van de hulpverleners. Volgens hem zou zestig procent van het succes van een begeleiding te maken hebben met de ‘klik’ tussen hulpverlener, cliënt en familie. Vanwaar dit percentage komt, is echter niet helemaal duidelijk. Hier dient de auteur toch mee op te letten, want hij vermeldt data zonder wetenschappelijke evidentie. Zeer uitgebreid gaat Parys in op de cruciale rol van de (algemene) pleegzorg. Heel nauwkeurig beschrijft hij de praktische kant van het pleegouder-zijn. Voor hem is het van groot belang dat pleegzorg in de wereld van het vrijwilligerswerk blijft. Het boek wordt afgesloten met de aangrijpende bijdrage over Max, Lieze en Jean, die als minderjarige lang in een instelling geleefd hebben.
Parys bundelt zijn ervaringen in een vrij clichématig actieprogramma voor de kwetsbaarste kinderen in onze samenleving. Jammer dat het boek geen bibliografie en (web)adressen bevat voor wie het overweegt om een kind te adopteren of op te nemen als pleegkind. [Karl Baert]
G. Brandorff
Het boek van Lorin Parys (ondernemer, politicus, columnist) wil de positie van kinderen in de (Vlaamse) jeugdzorg onder de aandacht brengen. Vanuit de eigen situatie als pleegouder bood hij samen met zijn partner Bert zorg en begeleiding aan twee pleegkinderen. Maar wat gebeurt er met al die kinderen die geen plaats in een pleeggezin kunnen vinden? Deze meest kwetsbare, vergeten kinderen wil hij een stem bieden, de 'vergeetput' van hen openen. Vanuit de praktijk en in een toegankelijke schrijfstijl schetst de auteur het Belgische systeem van de jeugdzorg, waarbij vooral het toeval bepaalt waar een kind terechtkomt. De meest betrokkenen, kinderen en hun ouders, komen aan bod, maar ook de onthutsende werkelijkheid van ontwrichte jonge levens. Het boek biedt een alternatief systeem voor jeugdzorg en is een hartelijk en meeslepend pleidooi voor de versterking en uitbouw van pleegzorg. Zeker ook van toepassing voor de Nederlandse situatie! Interessant voor gebruikers/cliënten van en professionals in de Vlaamse en Nederlandse jeugdzorg.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.