Blijf hun namen noemen : een ontluisterende familiegeschiedenis in de Tweede Wereldoorlog
Simon Stranger
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Niet beschikbaar |
Van Goor, 2014 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : STRA |
31/07/2014
Het puberleventje van de zeventienjarige Emilie, dat volledig draait om hippe kleding, wilde feestjes met veel alcohol en oppervlakkige verliefdheden, maakt een bocht van 180 graden als ze tijdens het shoppen Antonio ontmoet. Via hem komt ze in contact met ‘De Wereldredders’, een door jongeren opgerichte organisatie die ‘de wereld wil verbeteren’. De wat naïeve Emilie pikt de goedbedoelde boodschap wel erg snel op: ze winkelt in een oogwenk enkel nog in tweedehandsshops en spreekt over ‘acute hulp’ bieden en ‘persberichten versturen’. Aanvankelijk blijft het bij onschuldige acties, zoals stickers met confronterende boodschappen op kleding en chocoladerepen kleven, maar geheel voorspelbaar vervallen de Wereldredders tot fanatisme en illegale activiteiten, die uiteraard volledig uit de hand lopen.
In een tweede verhaallijn geeft Simon Stranger de slachtoffers van de industrie een gezicht, zoals Reena uit Bangladesh die in een sweatshop werkt of Amadou uit Ivoorkust die als kindslaaf op de cacaoplantages zwoegt. De auteur trekt voortdurend geforceerde parallellen tussen de beide verhalen. Hoewel het meermaals aan nuance en diepgang ontbreekt, wordt daarmee de boodschap wel duidelijk: ondanks de verschillende leefomstandigheden van Emilie en Reena delen de meisjes universele gevoelens van verliefdheid, (wan)hoop en jaloezie.
Stranger koppelt in Wereldredders zoveel mogelijk wetenswaardigheden, die letterlijk uit non-fictie overgenomen lijken, aan een sterk moraliserend betoog. De auteur fulmineert weinig doelgericht tegen allerhande maatschappelijke wantoestanden, gaande van sweatshops en kindslaven over de bio-industrie tot de problematiek van elektronische communicatiemiddelen. Het nawoord met internetadressen om meer info te vergaren, versterkt die boodschap nog. Daarbij schijnt Stranger gemakshalve te vergeten dat het aankaarten van een problematiek één ding is; mogelijke oplossingen en antwoorden – afgezien van de illegale acties van enkele pubers – blijft de auteur schuldig. Niet toevallig eindigt het verhaal vrij bruusk wanneer enkele Wereldredders in contact komen met openbaar gezag, en een kritische invalshoek ten opzichte van de acties zich opdringt. Strangers stijl is weinig doordacht. Hij beperkt zich tot afstandelijke observaties en bedient zich van een geforceerde schrijftrant, met enkele uitschieters: ‘Van zo’n zeven miljard harten op aarde dragen zij ieder hun eigen dat hevig bonst in hun borst […]’. De dialogen blijven nietszeggende gesprekken, voortdurend begeleid door holle frasen als ‘zegt hij’ en ‘vraagt zij’.
Een inspiratieloze opsomming van maatschappelijke wantoestanden dat nergens een doorleefd, aantrekkelijk verhaal oplevert. [Jürgen Peeters]
Leny Verhoeven
Emilie (17) komt in contact met de Wereldredders, een groep jongeren die in actie komt tegen kinderarbeid. Dat doen ze door het voeren van acties, zoals het plakken van provocerende stickers op goedkope kleding. Emilie sluit zich bij hen aan, ook omdat ze Antonio, de leider van de groep, aantrekkelijk vindt. De actiegroep breidt zich uit en de acties worden harder. Parallel aan dit verhaal, leven we ook mee met Reena, een meisje dat werkt in een kledingfabriek in Bangladesh. De auteur heeft deze twee verhalen op een mooie manier met elkaar verweven. Het schrille contrast tussen het leven van Emilie en dat van Reena weet de auteur goed over te brengen. Je wordt bepaald bij het leed en de misstanden die er in de wereld zijn. Het verhaal over Reena en enkele andere passages zijn schuingedrukt, waardoor ze goed te onderscheiden zijn van de hoofdverhaallijn. Achter in het boek staan ‘eindnoten’ met informatie over de misstanden en wat je eraan kunt doen. Verschenen in de reeks ‘YA literair’. Omslag met grote zwarte letters en een zwart-witfoto van een staande, jonge vrouw. Vanaf ca. 15 jaar.
Lieve Raymaekers
ua/an/22 j
Op een dag botst Emilie in een grote kledingwinkel op een jongen die stickers plakt op kleding met daarop de tekst Veel plezier met je T-shirt! De slaven die het hebben genaaid, hadden dat niet. [www.verdensredderne.blogspot.com] (De Wereldredders). Emilie raakt geïntrigeerd door de jongen en zijn actiegroep en besluit zich bij hen aan te sluiten. Hun acties worden steeds grimmiger, tot het bevrijden van een volledige fokkerij kuikens toe. Tenslotte, na de ramp in de textielfabriek in Dhaka, Bangladesh, dringen ze binnen in een opslagplaats van H&M, waar ze niet alleen flinke schade aanrichten maar ook gepakt worden. Parallel loopt het verhaal van Reena, arbeidster in de bewuste fabriek in Bangladesh.
Het thema mag dan actueel zijn, de schrijfstijl doet denken aan geëngageerde boeken uit de jaren zeventig, waarin een maatschappelijk probleem aan de kaak gesteld wordt. Het probleem staat daarbij zodanig op de voorgrond dat er geen ruimt is voor iets anders. En de geforceerde dialogen binnen het opgefokte groepje actievoerders overtuigen op geen enkel moment.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.