Een vermissing
Tineke Beishuizen
Tineke Beishuizen (Auteur)
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Vermist |
Mistral, 2014 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : BEIS |
15/10/2014
In 1988 kocht Tineke Beishuizen in het Franse Parc naturel régional du Morvan een klein boerenhuis. Het was liefde op het eerste gezicht: ‘gevoel en werkelijkheid [vloeiden] samen: dit was de plek!’. In Het huis op de heuvel vertelt de auteur (die afwisselend in Nederland en Frankrijk woont) over de voorbereidingen die zij treft iedere keer dat ze zich opmaakt om naar Frankrijk te trekken, en over het langzame wennen aan de eigenheden en eigenaardigheden van de Franse cultuur. Zo verwondert Beishuizen zich over het dagelijks stilvallen van het publieke leven tussen twaalf en halfdrie voor de lunch. Of over de grote volksverhuizingen in augustus, wanneer iedere Fransman op vakantie trekt en zijn woonplaats voor verlaten achterlaat.
Ook de werkmentaliteit van de Fransen verbaast Beishuizen regelmatig. Het onderhoud van het huisje in de Morvan is veeleisend: herstelwerken, het huisje vrijhouden van couleuvres (ongevaarlijke slangen) en andere onwelkome gasten ‘die zich […] graag in hoog gras nestelen’. Het strikken van een vakman blijkt echter allesbehalve vanzelfsprekend — net zoals hen aan het werk krijgen. Ook hen overtuigen van je eigen wensen is niet gemakkelijk, want ‘vernieuwen om te vernieuwen’ is een idee dat de Franse vakmannen resoluut van de hand wijzen. Toch erkent Beishuizen meermaals dat eens ze aan het werk gaan, ze onovertroffen zijn in hun toewijding en ijver.
Het wonder van en de verwondering over de natuur is een wederkerend onderwerp in Beishuizens overpeinzingen. Vanaf haar terras geniet ze van de ongerepte natuur rondom haar. Een genot dat algauw een ander cultuurverschil blootlegt, namelijk dat tussen een stadsmens en iemand van het platteland. Wanneer zij protesteert bij de tuinder die haar gras komt afrijden omwille van de bloemen, de bijen en vlinders, kijkt deze haar vreemd aan. Niettemin spreidt deze tuinder een ander typisch Frans kenmerk tentoon: innemendheid. Sinds Beishuizens protest ‘draait hij […] op zijn tractor vreemde figuren op het weiland. Het resultaat is glad geschoren gras met eilandjes vol kleurige bloemen.’
Het huis op de heuvel is toegankelijk geschreven, ontspannende lectuur. De liefde van Beishuizen voor haar Franse huisje, de omgeving en de Franse cultuur werkt aanstekelijk. Lezers die vertrouwd zijn met Frankrijk zullen bij diverse passages een glimlach van herkenning niet kunnen onderdrukken. [Jonathan Lambaerts]
C.M. Manni
Sinds 1988 bezit de auteur, bekend Libelle-columniste en schrijfster, een huis in het Franse Parc Regional du Morvan, een groen natuurgebied ten noordwesten van Dijon. Met haar echtgenoot verblijft ze er met een zekere regelmaat. In het begin vooral om dingen te doen die nu eenmaal gedaan moeten worden, later meer ter ontspanning nadat ze geleerd hebben voor bijvoorbeeld het gazon een lokale tuinman in te schakelen. Haar notities over hun indrukken van het lieflijke land en hun contacten met de uitdunnende lokale bevolking heeft ze eerder in korte columns verwerkt. Dit boekje bevat ruim zestig korte verhalen in een poging een sfeerbeleving te geven van het Franse platteland gezien door de ogen van een stadsmens. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.