De Minna-mannen
Jonathan Lethem
Jonathan Lethem (Auteur), Ton Heuvelmans (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Meulenhoff, cop. 2014 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 13380 |
Vicky Vanhoutte
2/ei/02 m
Lionel Essrog, de verweesde privédetective met tourette uitMotherless Brooklyn, is een van de onvergetelijkste personages uit de Amerikaanse literatuur van de twintigste eeuw. Niemand anders dan Jonathan Lethem had hem kunnen bedenken. Outsiders met cartooneske trekken die tegelijk op je lachspieren en je traanklieren werken, Lethem heeft er een patent op.
Ook Rose Zimmer, de razende middelpuntvliedende kracht inDe dissidenten, is een randgeval. Ze is een communistische Jodin van de tweede generatie uit Brooklyn die in Sunnyside Gardens, een communistische gemeenschap in een uithoek van Queens, iedereen overschaduwt. Haar man Albert, een welgestelde Duitse Jood die door de communistische partij wordt teruggestuurd naar Oost-Duitsland om er te spioneren. Haar dochter Miriam, die haar moeder ontvlucht naar de hippies in Manhattan, trouwt met een tweederangsfolkzanger en naar Nicaragua trekt om met de sandinisten de 'poëtische' revolutie te steunen. En Cicero, de zoon van Roses minnaar, een zwarte politieagent, die uitgroeit tot een homoseksuele, cynische en obese professor met dreadlocks. Behalve Albert, die kan vluchten, blijft iedereen rondom Rose gevangenzitten in de dictatuur van haar revolutionaire ideologie.
Zelf zit Rose ook gevangen, in de 'dode twintigste eeuw'. Europa is haar navelstreng, die onherroepelijk is doorgeknipt, maar ook een keten die ze niet kan afwerpen. New York is haar nieuwe thuis, maar net zoals het communisme nooit voet krijgt op Amerikaanse bodem, blijft Rose een outsider, een immigrante die nooit aardt, een 'bannelinge in eigen stad'.
Oven
'Als je zwarte smerissen blijft neuken, word je uit de communistische partij getrapt', is het dreigement waarmee de roman aanvangt. Een onmiskenbare knipoog naar Philip RothsSabbaths theater, die opent met: 'Je zweert dat je geen anderen meer neukt, of de verhouding is uit.' Net zoals Mickey Sabbath, Roths hoofdpersonage, verwerpt Rose Zimmer alles wat naar conformisme neigt, wordt ze gedreven door woede en hangt de dood als een schaduw om haar heen. 'In haar moeder bevond zich een vulkaan vol dood', zegt Miriam ergens.
Maar terwijl Mickey Sabbath net zoals Lionel Essrog onvergetelijk is, wordt Rose Zimmer nooit echt tastbaar. Ze houdt iedereen in haar rancuneuze greep, maar veeleer dan door haar daden en woorden leren we haar kennen door de ogen van anderen. Ze vertellen dat ze een helleveeg is en dat moeten we dan maar geloven. Lethem wekt haar zelden tot leven. Op één magistrale scène na, waarin Rose haar tienerdochter Miriam betrapt terwijl ze een vruchteloze poging onderneemt om ontmaagd te worden. Rose begint een revolutionaire donderpreek - 'Jij gaat blijkbaar liever naar de school voor geslachtsgemeenschap' -, steekt eerst haar eigen hoofd in de oven (oven, Joden, hebt u 'm?) en dan dat van haar dochter.
Doolhof
Even ambitieus en mislukt als zijn poging om een vrouw neer te zetten dielarger than life is, is Lethems opzet.De dissidenten overspant tachtig jaar en drie generaties van linkse revolutionairen in Amerika, van 1940 tot nu. Rose is een communiste, Miriam een hippie en would-be sandinist en haar zoon een quaker die zich bekeert tot de Occupy-beweging.
Op zinsniveau is Lethem zoals altijd onovertroffen. Roses gigantische borst 'droop als pannenkoekbeslag op de keukenvloer'; een wispelturige hippievriendin van Miriam heeft 'een kwikzilveren karakter' en mensen draaien rondjes 'als rond een afvoerputje'. Maar te vaak verliest hij zich in oeverloos getheoretiseer en wordt de chaos van de 20ste eeuw ook voor de lezer een doolhof. Lethem schrijft nog altijd meesterlijk tragikomisch over etnie, klasse en religie, maar het raakt je zelden.
Zijn eerdere boeken waren een feest;De dissidenten is vaak een kwelling. De linkse revolutie is mislukt, zegt Lethem. Dit boek is dat eveneens.
JONATHAN LETHEM
De dissidenten.
Vertaald door Ton Heuvelmans, Meulenhoff, 432 blz,, 22,50 ? (e-boek 12,99 ?). Oorspronkelijke titel: 'Dissident Gardens'.
De auteur: Amerikaanse auteur van het onvergetelijkeMotherless Brooklyn enDe burcht van eenzaamheid.
Het boek: ambiteuze roman over drie generaties linkse revolutionairen in het 20ste-eeuwse New York.
ONS OORDEEL: een mislukking.
¨¨èèè
Vicky Vanhoutte ■
L. Torn
Jonathan Lethem (1964), bekend door zijn romans ‘De burcht van eenzaamheid’ en ‘De chronische stad’, schrijft in de traditie van Don DeLillo en Philip Roth, auteurs met aandacht voor de sociale geschiedenis van de Verenigde Staten en met interesse voor grootstedelijke subculturen. In ‘De dissidenten’ beschrijft Lethem de communistische beweging in New York gedurende de tweede helft van de 20e eeuw. Hij brengt drie generaties van de joodse familie Zimmer ten tonele, die de Amerikaanse geschiedenis ondergaan vanuit het perspectief van hun communistische idealen en de invloed hiervan op hun persoonlijk leven. Rose Zimmer is een communist van de oude stempel die haar omgeving tiranniseert met haar fanatieke standpunten. Haar dochter Miriam omarmt de hippiecultuur van de jaren zestig en engageert zich met de revolutie in Nicaragua. Miriams zoon Sergius vindt zijn heil in de Occupy-beweging. Naast de beschrijving van links Amerika is deze roman een hilarische familiesaga waarin kleurrijke en eigenzinnige personages hun weg door het leven zoeken. Prima vertaling. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.