Vier soldaten : roman
Hubert Mingarelli
Hubert Mingarelli (Auteur), Reintje Ghoos (Vertaler), Jan Pieter van der Sterre (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Meulenhoff, cop. 2014 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : MING |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Meulenhoff, cop. 2014 |
VOLWASSENEN : ROMANS : MING |
30/06/2014
‘We besloten datgene te doen waarvoor onze commandant ons had laten vertrekken. Vooral uit erkentelijkheid. We voelden ons dankbaar omdat we waren ontsnapt aan het fusilleren.’ Drie soldaten vertrekken in Een maaltijd in de winter voor dag en dauw op Jodenjacht. Ze maken deel uit van een Sondercommando dat in het Poolse Galicië de Joodse bevolking systematisch uitmoordt. Het dagelijkse ‘karwei’ kan enkel worden vermeden als je je ziek meldt of wanneer je de opdracht krijgt in de bosrijke omgeving op zoek te gaan naar Joden die zich verstopt hebben. Het is de enige manier om je eventjes te onttrekken aan het geestloos doden. Maar dan moet je wel Joden vinden en mee terugbrengen. Hoe kunnen je bevelhebbers anders weten of je werkelijk hebt gezocht?
De tocht door het Poolse platteland werpt de drie mannen terug op zichzelf, op hun kleine bekommernissen en povere dromen. Er is het praktische probleem van zich in de ijzige kou een weg te banen door die ‘spierwitte zee’ omzoomd door berijmde bossen. Maar hun belangrijke zorg blijft toch een slachtoffer vinden, want anders worden ze de dag erop opnieuw ingeschakeld bij de liquidaties.
De tocht zelf — met de Jood die ze uiteindelijk opsporen —, en vooral de tijd die ze doorbrengen in een verlaten Pools boerderijtje, waar ze een oude kachel lang genoeg gaande moeten houden om een maaltijdsoep te kunnen bereiden, neemt het verhaal geheel in beslag.
Een maaltijd in de winter hakt er stevig in. Het is geschreven in korte, staccato zinnetjes, als ware het een verslag, maar dan wel vol sprekende details, pakkende beelden en indringende dialogen. De lezer wordt zonder pardon meegesleept in de even banale als bloedstollende wereld van massamoordenaars, een ervaring die hem pas echt naar de keel grijpt wanneer enkelen onder hen medemensen blijken te zijn die tijdens hun ‘laatste avondmaal’ zelfs even tot bezinning dreigen te komen: ‘Waarom laten we hem niet vertrekken?’ ‘Waarom dat?’ ‘Als we aan hem denken, zal ons dat goed doen.’
Schokkend als de geschriften van Herta Müller, waar Een maaltijd in de winter in al zijn beknoptheid en intensiteit aan herinnert.
[Jan Baes]
Menno Gnodde
Liever dan weer een lading Joodse gevangenen te moeten fusilleren, trekken drie Duitse soldaten in de Tweede Wereldoorlog, veertigers al, er in de Poolse vrieskou een dag tussenuit onder het mom van een jacht op Joodse onderduikers. Als ze al dwalend, honger en kou verbijtend, dan toch toevallig op een bewoond hol stuiten, lijkt hun missie alsnog succesvol. Op de terugweg kraken ze een krot, stoppen hun buit, een Joodse jongeman, in het berghok en proberen een magere maaltijd in elkaar te flansen. Er groeit een huiselijke sfeer, samen dollen, aandacht voor elkaar, geen spookbeelden meer. Tot een Poolse boer, een onverbloemde antisemiet, met hond en geweer hun paradijs binnenvalt en de rauwe werkelijkheid en hun morele dilemma's weer opdoemen. Welke keuzes resten nog, hoe te overleven, morgen, maar ook overmorgen? Evenals in enkele voorgaande romans (m.n. in 'Quatre soldats', Prix Médicis 2003) weet de Franse schrijver (1956) ook hier in sobere, trefzekere taal de lotsverbondenheid, de kameraadschap, de pijn en warmte onder extreme omstandigheden invoelbaar weer te geven.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.