Een ware held
Martin Michael Driessen
Angi Maté (Auteur), Anikó Daróczi (Vertaler), Ellen Hennink (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Wereldbibliotheek, cop. 2013 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 8872 |
31/05/2014
Wie een novelle, die in dit geval op een half uurtje is uitgelezen, als zelfstandige uitgave wil publiceren, moet met niets minder dan zinderend vuurwerkproza komen. Alessandro Baricco kon dat met Zijde. Ook Alejandro Zambra, de jonge Chileen, slaagde con brio met Bonsai. Angi Maté, een Hongaarse kleuteronderwijzeres die eerder ook kinderboeken schreef, probeert met Mamo hetzelfde, maar slaagt niet in haar opzet.
Wat we te lezen krijgen, is niet meer dan een sfeerschets. In kleine hoofdstukjes, van soms maar een pagina, vertelt de auteur over het leven van het kleine meisje Angica op het armetierige Roemeense platteland. Haar moeder is dood en een vader zou ze nooit hebben gehad. Ze woont bij Mamo, haar strenge grootmoeder, in het bouwvallige blauwe huis. Ze is een tikkeltje naïef, droomt veel en is verder vooral heel erg eenzaam. Ze zou ook een broer of zus moeten hebben, maar daar lezen we verder niets over. Het platteland is zoals het platteland bijna overal is: ons kent ons, God en Kerk, fantasie en bijgeloof, de seizoenen komen en gaan. Er verschijnen talrijke tantes en ooms, die even snel ook weer uit het verhaal zijn verdwenen. Met weinig zinnen probeert Maté grote en universele thema’s, zoals liefde en dood, tastbaar te maken. Het is jammer dat ze daarvoor, zoals velen al voor haar en veel beter hebben gedaan, de fantasie als middel gebruikt om de grove kinderlijke werkelijkheid te overstijgen. Angica leeft immers voornamelijk in haar hoofd: 'Klein was het blauwe huis, klein was de hof, klein was de tastbare wereld om me heen, waarin mijn kleine lichaam mocht bewegen. Daarom zocht ik de dingen vooral bij mezelf en in mijn hoofd.' (Ook in haar verhalen voor kinderen plaatst Máté de fantasiewereld van de kinderen tegenover de wereld van de volwassenen.)
Angi Maté pent dit alles neer in een sobere, elegante, zintuiglijke en soms poëtische taal. Het boek ademt afwisselend een treurige en hoopvolle sfeer. Ze doet af en toe ook een poging om het boek wat diepgang te geven door aforistisch aandoende wijsheden rond te strooien, maar echt geloofwaardig zijn die niet. Sommige zinnen klinken ook erg eigenaardig uit de mond van de kleine Angica. 'Noch zij, noch de liefde, noch de kennis, noch het leven wilde mij', is niet meteen een zin die door het hoofd van een kind spookt. Mamo is jammer genoeg een boekje dat snel is uitgelezen en even snel ook weer vergeten zal worden. [Kris Velter]
Dr. E. Agoston-Nikolova
Angi Mate ( 1971) beschrijft in haar eerste roman het leven op het platteland in Transsylvanië door de ogen van de kleine Angica. Zij groeit alleen op met haar grootmoeder Mamo, de vrouw met de vele rimpels en zorgelijke ogen. Met kinderlijke onschuld bekijkt Angica de wereld en de natuur om haar heen. Stilzwijgend zoekt ze een verklaring voor haar alleen zijn met Mamo en de onverklaarbare woede en zwijgzaamheid van Mamo. Het eerste schooljaar valt samen met de ziekte van Mamo, het verdwijnen van Mamo in het ziekenhuis en de begrafenis. Nu moet ze echt ontdekken wie ze is zonder Mamo. De Hongaarse schrijfster, onderwijzeres op een kleuterschool in Roemenië, voert de lezer in de betoverde wereld van een kind dat liefde en geborgenheid zoekt. Voor een ruim publiek. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.