Wespennest
William Shaw
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Luitingh-Sijthoff, cop. 2013 |
VOLWASSENEN : ROMANS : SHAW |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Luitingh-Sijthoff, cop. 2013 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9186 |
John Vervoort
rt/aa/07 m
Het is een klassieke openingsscène, clichématig zo u wilt. Het kan een jogger overkomen die in Central Park in New York zijn rondjes loopt, een au pair die met een kind gaat wandelen in Hyde Park in Londen of twee mannen in het Antwerpse Stadspark die elkaar net gevonden hebben en een plekje zoeken om elkaar wat beter te leren kennen. Iedereen is bezig met zijn of haar besognes. Tot het lijk wordt gevonden, opvallend vaak een halfnaakte vrouw, die zonder twijfel op een gewelddadige manier om het leven is gekomen.
InLied van een dode, het thrillerdebuut van de Engelse journalist William Shaw, wordt het lijk gevonden in een steeg. Het is een jonge vrouw, ze is naakt en ze is gewurgd. De steeg ligt achter de befaamde Abbey Road Studios in Noord-Londen. Het is 1968 en voor de studio, eigenlijk een onopvallend herenhuis in een rustige straat, kamperen voortdurend horden hippies in de hoop een glimp op te vangen van de beroemde artiesten die er hun nieuwste hits inblikken. Geregeld worden de leden van de Beatles er gespot.
Ook het speurdersduo dat Shaw introduceert, voldoet aan alle clichés van het genre. Hij is Cathal 'Paddy' Breen, een harde flik met Ierse roots die net zijn vader heeft verloren. Het is zijn schuld dat een collega gevaarlijk gewond raakte tijdens een actie en daarom is hij de risee van het bureau. Zij is Helen Tozer, een jonge vrouw die grootgebracht werd op een boerderij en nu het felle leven in de Engelse hoofdstad ontdekt. Toch lijkt ze amper geïntimideerd door de cynische inspecteurs die raar opkijken wanneer een relatief onervaren vrouwelijke collega plots een belangrijke rol krijgt in een moordonderzoek. Het lijkt wel of seksistische grappen zijn uitgevonden in een Londens politiebureau in 1968.
Yoko Boko-mokkel
Goede schrijvers gebruiken de clichés van het genre in hun voordeel. William Shaw is er zo een. Zijn personages zijn complex en geloofwaardig. Bovendien is zijn evocatie van het swingende Londen van de sixties buitengewoon boeiend. Een van de politieagenten noemt de stad 'het vervloekte hippe Londen'. Breen en zijn generatie, veelal dertigers, voelen dat ze net de boot hebben gemist. Het was, overdenkt Breen bij de zoveelste noodzakelijke pint, 'alsof er een staatsgreep had plaatsgevonden'. Plots kon en mocht alles. De tieners hadden hun eigen tv-programma's, hun eigen muziek, hun eigen kleren, hun eigen taal. Kortom, ze hadden een eigen leven waarin ze zich durfden af te zetten tegen de generatie van hun ouders. En dat bij John Lennon en 'dat Yoko Boko-mokkel', zoals een collega van Breen de nieuwe vriendin van de Beatle denigrerend noemt, drugs zijn aangetroffen, vinden de fans juist cool.
Minder getalenteerde auteurs dan Shaw laten hun verhaal vaak uitdijen tot een te complex kluwen van verdachten, sporen en misleidingen, zodat de uiteindelijke afwikkeling ontgoochelt. Shaw slaagt erin om zijn plot helder en spannend te houden. Bovendien trekt hij het verhaal open naar een politieke en maatschappelijke realiteit die destijds vaak haast elke dag de wereldpers haalde: de gruwelijke burgeroorlog in Biafra. In de tweede helft van de jaren 60 scheurde de provincie Biafra zich af van Nigeria. De daaropvolgende oorlog kostte aan ruim een miljoen mensen het leven, maar werd door de VN nooit officieel erkend als genocide. Een van de migranten die de gruwel konden ontvluchten, zegt het puntig zo: 'De Britten hebben de lijnen getrokken die niet horen bij een modern Afrika, en daar betalen we met onze levens voor.' De tragedie van de kolonisatie en de groeipijnen van de jonge onafhankelijke Afrikaanse landen samengevat in één krachtig citaat.
Tegencultuur
Lied van een dode is een sterke thriller die niet alleen boeit vanwege zijn overtuigende plot en de intrigerende personages, maar ook omdat Shaw zijn verhaal op verschillende manieren verbreedt. Het boek tekent mooi de sfeer van verandering die door de historicus Theodore Roszak de 'tegencultuur' werd genoemd, maar ook hoe de Engelse goegemeente daar met veel onbegrip op reageerde. Bovendien vertelt Shaw relevante dingen over migratie, racisme en de harde realiteit van een nietsontziende burgeroorlog die onder de ogen van het Westen, dat niet durfde, kon of wilde reageren, uitgroeide tot een zoveelste tragedie. Het zou niet de laatste genocide op het Afrikaanse continent zijn.
Lied van een dode toont aan dat het genre van de misdaadroman in de handen van een getalenteerde schrijver hoogwaardige literatuur kan opleveren. Het boek is het eerste deel van een trilogie. Als de twee resterende delen dit hoge niveau kunnen aanhouden, is er een klassieker in de maak.
WILLIAM SHAW
Lied van een dode.
Vertaald door Frank Lefevere, Luitingh/Sijthoff, 366 blz., 19,95 ? (e-boek 9,99 ?). Oorspronkelijke titel: 'A song from dead lips'.
De auteur: Engelse journalist en non-fictieauteur die als met dit boek als fictieschrijver debuteert.
Het boek: het eerste deel van een misdaadtrilogie. Londen, 1968. Een vrouwenlijk wordt gevonden achter de Abbey Road Studios. De zoektocht naar de dader leidt naar de gruwel van de burgeroorlog in Biafra.
ONS OORDEEL: een droomdebuut. Plot, personages en historische achtergrond zijn samengesmeed tot een spannend en vooral een relevant verhaal.
¨¨¨¨è
John Vervoort ■
31/05/2014
Lied van een dode speelt zich af in het 'swinging Londen' van de late sixties, met de popmuziek van vooral The Beatles op de achtergrond. Het was een kleurrijke periode waarin de jonge en mooie mensen de macht hadden gegrepen met hun eigen radiostations, winkelstraten, mode en liefdesboodschap. In de maatschappij van de volwassenen bleven echter de aloude vooroordelen bestaan. Veel is er sindsdien niet veranderd want dertig jaar geleden was er bij de meerderheid van de bevolking ook racisme, homofobie, corruptie en onverschilligheid ten opzichte van de genocide in Afrikaanse landen.
William Shaw heeft een spannende thriller geschreven, waarbij hij feitelijke gebeurtenissen in de plot heeft verwerkt. De aanhouding van John Lennon door een corrupte narcotica brigadier die zijn slachtoffers afperst voor overtredingen van de Opiumwet en de verzameling van de fans voor de opnamestudio van Abbey Road zijn levensecht. De afscheidingsoorlog in Biafra, destijds ook met de oliebelangen als werkelijke inzet, wordt op een bepalende wijze in een schijnbaar klassiek moordonderzoek verwerkt.
Ook zonder de voor de oudere lezers nostalgische sfeerschepping van de revolutionaire sixties is Lied van een dode een knappe roman vanwege twee interessante protagonisten. Brigadier Cathal, 'Paddy', Breen is dertig, wat conservatief en begrijpt de nieuwe tijden niet helemaal. Na een steekincident met een collega wordt hij door de anderen van de moordbrigade het mikpunt van hun misplaatste humor. Breen is de eerlijke, toegewijde politieman die wat uit de toon valt in het machowereldje en nog moet overgeven als hij met een lijk geconfronteerd wordt. Hij is de man die voor een kind een poes uit een boom probeert te halen en daarbij in het ziekenhuis belandt.
Als het lijk van een jong meisje wordt gevonden in een steegje achter de Apple studio’s, wordt Breen voor het onderzoek gekoppeld aan de aspirant rechercheur Helen Tozer. In een tijd dat vrouwelijke politieagenten nog geen dienstwagen mochten besturen en verondersteld werden aangenomen te zijn om thee te zetten, is zij het plattelandmeisje dat naar de hoofdstad is gekomen om te ontsnappen aan haar milieu en verleden. Tozer is alles wat Breen niet is: een Beatlesfan, open voor de veranderende tijden, maar ook een kletskous die veel dingen in de soep laat lopen. Toch werken ze goed samen en geleidelijk aan groeit een nauwe band tussen de twee loners. Wat begint als een klassiek moordonderzoek, zonder de huidige technische hulpmiddelen, brengt hen naar het ook al niet idyllische platteland. Net zoals de beschrijving van de grootstad schetst de auteur ook een knap beeld van de natuur en het leven in landelijk Cornwall. De afscheidingsstrijd in Nigeria wordt op knappe wijze in het verhaal verwerkt, maar het is onmogelijk om hierop in te gaan zonder te veel van de plot te verklappen.
Lied van een dode is een originele, knap geschreven thriller met een sterke maatschappelijke betrokkenheid en, hoewel het einde het niet doet vermoeden, het eerste deel van een trilogie. [Julien Schmit]
Manu Manderveld
In het Londen van 1968 wordt in een steegje het lijk gevonden van een jonge vrouw, gewurgd en gedumpt op een afvalberg. Wie ze is en waarom ze werd vermoord zijn twee moeilijke vragen voor rechercheur Cathal Breen, die gelukkig snel hulp krijgt van een nieuwe collega, meteen de eerste vrouw op de afdeling, Helen Tozer. Waar Breen gesloten en afstandelijk overkomt, is Tozer een eigengereide, babbelzieke en ondernemende tante, die niet altijd de regeltjes wil volgen. Maar ze komen wel de dader op het spoor. Dit is meer dan zomaar een politieroman. Er is een knap sfeerbeeld van de jaren zestig van de 20e eeuw, met de Beatles maar ook met het drama van de Biafraanse oorlog en met een snel veranderende samenleving. Daarnaast zijn er de intrigerende hoofdpersonages die een eigen weg zoeken binnen een star en behoudzuchtig politieapparaat. En er is de schrijfstijl met spitse dialogen en hier en daar een zinnetje om te onthouden. En, ten slotte, er is de volgehouden spanning. Kortom: grote klasse!
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.