Waarom we niets van de Oriënt begrijpen en waarom we dat wel zouden moeten doen : reisverhalen en overwegingen over vijftig jaar revoluties en oorlogen in het Nabije en Verre Oosten
Dirk Tieleman
Dirk Tieleman (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2013 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 932 TIEL |
15/10/2013
In De durvers van de jaren 60 schetst Dirk Tieleman een tijdperk van voordien ongekende mogelijkheden. ‘De mensen “veramerikaniseren”. Ze aanbidden het gouden kalf, de golden sixties doen Vlaanderen zwelgen in de consumptie.’ Je kon het ver schoppen in die tijd en de actoren geloven graag dat dat vooral hun verdienste was en niet zozeer een gelukkige samenloop van omstandigheden. Dat is bitter voor de jongere generaties die geen andere dan crisistijden kennen. De belangrijkste kroongetuige is Louis Croonen, die mee onderhandelde over de vestiging van een Ford-fabriek in België. Tijdens de onderhandelingen toonde de grote baas van Ford Europe, John Andrews, veel belangstelling voor de vakbonden. ‘We know very, very well how to handle the unions’, verzekerde Croonen hem. Het verhaal van Croonen, die een mooie carrière bij elkaar breide in de financiële wereld, in het bedrijfsleven en in de media, kende wellicht zijn hoogtepunt toen hij directeur werd van Humo.
Het levert een ‘grumpy old man-boek’ op. Vroeger was het beter en als de jonge generatie een voorbeeld zou nemen aan de vorige, dan kwam het misschien nog wel goed. Tieleman weet dat te nuanceren door in de rand ook oud-minister Luc Dhoore en Fortis-boegbeeld Kathleen Steel hun zeg te laten doen. Er zijn in het verleden grove fouten gemaakt en die hebben mee geleid tot de huidige crisis met als symbolisch hoogtepunt de sluiting van Ford in Genk. In 1994 produceerden de autobouwers in België nog 1.291.829 auto’s. Het land heeft dan het hoogste aantal geproduceerde auto’s per inwoner. Als portret van een generatie is dit boek zeer herkenbaar. Jonge mensen van toen hebben hard gewerkt en daar ook de vruchten van geplukt. Het is voor hen pijnlijk om te zien dat een deel van wat werd opgebouwd zonder veel tromgeroffel weer verloren gaat. De conclusies die daaraan verbonden worden zijn ook niet mals. Onze huidige welvaartsstaat moet op de schop. Werkloosheidsuitkeringen kunnen niet langer onbeperkt in de tijd zijn. Er worden ook vragen gesteld bij dure behandelingen van zieken. Welke kunnen door de gemeenschap gedragen worden? Wat ooit vanzelfsprekend was, wordt zonder veel scrupules in vraag gesteld.
Echt gedurfd, innovatief of creatief zijn de suggesties van de ‘jaren zestigers’ niet. De jongeren stellen zich te veel vragen over duurzaamheid en ecologie. Dat immobiliseert en leidt tot debacles als die in het Oosterweeldossier en rond de grote shoppingcentra aan de rand van Brussel. De hele maatschappij komt tot stilstand. Niemand die zich lijkt af te vragen of de bezwaren tegen die projecten misschien terecht waren. Onder het genot van een dikke plak ganzenlever worden een hele resem platitudes geserveerd. Deze schets van een periode heeft aan de ene kant de diepgang van een platte schuit, maar is aan de andere kant een fraai en geloofwaardig portret van de huidige generatiekloof. Ondanks lichte ergernis is het toch boeiend leesvoer. [Isabel Vanzieleghem]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.