Mijn vriend Hitler
Piet De Loof
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Abimo, 2013 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DELO |
15/03/2014
Viola, de vijftienjarige dochter van de beroemde sopraan Tosca di San Gimignano, leeft op het ritme van muziek. Voor iedere stemming vindt ze wel een liedje op haar iPod. Ook anderen helpt ze met haar muziek: als troost, als oppepper, voor een feest...
Desondanks gaat het niet goed met Viola. Lusteloosheid, eenzaamheid en kelderende schoolresultaten sleuren haar mee in een neerwaartse spiraal. Dat ze haar vriendin Jana, die in coma raakt, niet kan helpen, deprimeert haar nog meer. Tijdens een reis naar Siena raakt Viola in de ban van de achttiende-eeuwse castraat Farinelli, de toeverlaat van de depressieve koning Filips V van Spanje. In zijn verhaal, ‘Het laatste lied’, zal Viola’s moeder een glansrol vertolken.
In Siena is Viola vooral op zichzelf aangewezen. In haar bodemloze dromen, opgewekt door stiekem weggenomen slaappillen, verschijnt Farinelli aan haar. Zijn onvoltooide laatste lied betovert haar zo danig dat ze tot het uiterste gaat om het einde ervan te horen.
In dit strak gecomponeerde verhaal stelt Piet de Loof de kracht van de muziek andermaal centraal. Sterker dan in vorig werk speelt zij een dubbelspel. Voor Viola is muziek een middel tot sociaal contact en communicatie, maar het is ook het enige middel. Zomaar onder mensen zijn ‘was voor haar een opdracht, geen ontspanning’.
Viola’s thuis biedt geen tegengewicht, daar ligt de focus op de muziekcarrière van haar moeder. Wanneer ook vriendin Jana wegvalt, sluit Viola zich af met haar muziek en verzandt ze in een depressie.
Viola’s groeiende verkommering is in sprekende beelden en heldere taal gevat: ‘Ze lijkt in een heel dikke slaapzak te zitten’; ’alsof ze in een kluis zit… je komt alleen maar binnen met de juiste muzikale code.' Witruimtes en vaak korte zinsbouw suggereren het onuitspreekbare.
Het sterkste beeld krijgt op het einde zijn volle betekenis: met haar webcam neemt ze al maanden iedere avond een foto van zichzelf. In de slotscène, net voor ze in de diepste slaap wegzinkt, ziet ze op de laptop haar fysieke aftakeling aan zich voorbijtrekken.
De waarschuwing van een toch enigszins verontruste moeder blijkt juist: ‘muziek kan je op de rand brengen, je volledig meeslepen.’ Gebruikt De Loof hier de muziek, zijn eigen grote liefde, als waarschuwing voor de destructieve kant van een obsessie?
De groeiende depressie van Viola is sterk gekaderd. Viola geeft het thema aan door in de proloog door haar 28.637 records op haar iPod te scrollen en te eindigen bij ‘Music was my first love / And it will be my last’. De Ouverture, met het verhaal van de depressieve koning Filips V, bereidt de lezer voor op de herkomst en betekenis van ‘Het laatste lied’. De eigentijdse versie ervan, Viola’s verhaal, structureert De Loof in vier aktes , onderverdeeld in korte en langere scènes. Ze coveren vier dagen waarin betekenisvolle gebeurtenissen, kundig doorkruist door flashbacks, zich opstapelen: ze leiden Viola stap voor stap door de obsessieve zoektocht naar het volmaakte, laatste lied. Uiteindelijk wordt de cirkel gesloten als Viola haar volledige collectie wist en samen met de tekst in een eeuwige droom vervaagt. Of misschien ook niet, misschien blijft haar eigen laatste lied toch niet volledig onleesbaar, dat kan de lezer zelf kiezen.
Het laatste lied is geen vrijblijvend verhaal. Achteraan is een hulppagina toegevoegd. Onmiddellijk daarna volgt een opsomming van Viola’s favoriete muziek. Ook de opeenvolging van die twee gegevens is dubbel: een waarschuwing en een aanmoediging. Dit suggestieve verhaal vraagt sterke, kritische lezers. [Jet Marchau]
Elizabeth Kooman
Viola (15) luistert veel muziek, in alle genres. Ze kiest bij elke gebeurtenis en stemming de juiste muziek en anderen vragen haar regelmatig tips. Viola voelt zich eenzaam en depressief, en dat wordt nog erger als haar vriendin Jara in coma raakt. Steeds vaker neemt ze een slaappil van haar moeder. Die is een beroemd zangeres. Ze betrekt Viola bij haar drukke leven door haar mee te nemen naar haar optredens. Als ze naar Italië gaan voor een concert en voor vakantie, gaat het steeds slechter met Viola. Als spiegelverhaal is er het verhaal dat haar moeder in Italië vertolkt, over de waanzinnige koning Filips V die door de muziek van zanger Farinelli geneest. De roman is opgebouwd als een opera, in aktes en scènes. De Loofs Vlaamse taal heeft iets archaïsch met woorden als ‘nochtans’ en ‘krenken’, maar de thematiek is zo aangrijpend dat dit geen belemmering in het lezen zal zijn. Dit is een geschikt, maar zwaar verhaal om met jongeren door te praten over depressie en zelfdoding. Achter in het boek is hierover informatie opgenomen, waarbij ook hulpdiensten worden genoemd. Daarna volgen tien liederen die in het boek een rol spelen. De auteur schreef eerder boeken waar muziek een belangrijke rol in speelt, zoals 'De cello van mevrouw Rozas' en 'Ssst!'. Vanaf ca. 15 jaar.
Hilde de Boeck
ua/an/22 j
28.637 liedjes staan er op de iPod van Viola. Daarin ligt alles, haar hele leven. Dit is de proloog van het boek. Hierop volgt het verhaal, cursief gedrukt, van de trieste koning: de waanzin van koning Filips V die al jaren duurde. Farinelli slaagt erin met zijn muziek het hart van de koning opnieuw te openen. Dit sprookje staat naast het verhaal van Viola. Zij is vijftien en dochter van een beroemde zangeres. Haar vader (een Italiaanse dirigent) liet haar moeder al vlug na haar geboorte in de steek na een knipperlichtrelatie. Viola is altijd met muziek bezig. Viola en haar vrienden, Michiel en Jana, laten elkaar elke week muziek beluisteren die hen heeft geraakt. Viola kiest muziek voor feestjes, om sporters op te peppen, bij een afscheid, ... Zo heeft ze muziek gekozen voor haar vriendin Jana die paardrijdt. Bij een wedstrijd raakt het paard in paniek en Jana komt ten val. Ze ligt in coma. Viola neemt de schuld op zich. Ze vermoedt dat het paard is opgeschrikt door de muziek. Tijdens een reis naar Sienna, de Italiaanse stad waar haar moeder optreedt, ontdekt ze de beroemde zanger Farinelli. Viola ontdekt het ontstaan van het laatste lied. Farinelli componeerde dit lied ooit, maar het geraakte nooit af. De mooiste muziek, denkt Viola, blijft misschien wel ongeschreven, zodat je er altijd naar op zoek kan gaan. Violla heeft het moeilijk.Haar gedachten worden somber. Ze eet nog weinig, slikt slaappillen en gaat volledig op in haar muziek. Geleidelijk wist ze het ene na het andere lied op haar iPod. Ze droomt: ze zijn hier met velen, muzikanten die nooit rust vinden, ze hadden nog zoveel plannen, nog zoveel te vertellen, maar toen kwam de dood. Zoals het leven uit Viola wegglipt, verdwijnt ook de inkt op de laatste bladzijden van het boek.
Achteraan in het boek vind je info over o.a. Farinelli. Ook een selectie uit de playlist van Viola vind je er terug. Er werd een nawoord geschreven over zelfbeschadigend gedrag bij jongeren: Viola is niet alleen. Je vindt gegevens over een aantal hulpcentra waar jongeren telefonisch of via chat terecht kunnen.
Je voelt het verdriet van Viola heel goed als lezer en dit gedurende het hele verhaal. Viola overloopt als het ware haar leven. Haar problemen worden steeds complexer. In het boek vind je regelmatig liedjesteksten terug, die Viola's sombere gedachten benadrukken. Als lezer wordt je meegesleept en toch blijf je als toeschouwer aan de kant staan. Je voelt je machteloos. De kracht van muziek heeft in dit boek een negatieve invloed.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.