Ik wil niet meer : waarom we met elkaar moeten praten
Anna Van der Cruyssen (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij Antwerpen, 2013 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 416.1 CRUY |
Besprekingen
31/05/2013
‘You love it, or you hate it’: een tot op de draad versleten cliché, maar wel heel typerend voor dit boek van Anna Van der Cruyssen. Een cliché dat niet toevallig ook geregeld in de mond werd genomen bij besprekingen over het tv-programma De Bleekweide, waarin je de auteur live aan het werk kon zien. Ik wil niet meer zou volgens de achterflap een taboedoorbrekend boek zijn voor iedereen die worstelt met de zin en de onzin van het leven. Van der Cruyssen beschrijft aan de hand van korte stukjes het leven zoals het zich afspeelt binnen de vier muren van haar praktijkruimte in De Bleekweide van Lut Celie. Geen diepgaande psychologische analyses, maar eerlijke, zelfs ietwat naïeve schetsen van haar cliënten, waarin één principe zich als een soort van mantra lijkt te herhalen: treed je emoties tegemoet met open vizier. Er wordt in deze maatschappij nauwelijks over gesproken, en dit halsstarrige doodzwijgen van het emotionele leven leidt tot problemen. Mensen rijden zich vast in het leven, emoties stapelen zich op en ooit loopt de emmer over.
Van der Cruyssen schrijft aangenaam en kiest voor een zachte, begripvolle houding. De lezer zit als het ware mee in de therapiekamer en kan een bemoedigende schouderklop haast niet onderdrukken. Anderzijds heeft het boek iets pathetisch: de cliënten van Van der Cruyssen lijken soms wel op hulpeloze kleintjes, die aan niets anders behoefte hebben dan aan knuffels en aanmoedigingen. Psychotherapeut en auteur Peter Rober schreef in een van zijn kritieken aan het adres van Van der Cruyssen dat therapeuten niet over hun patiënten moeten waken als een goede moeder, maar hen coachen met zelfredzaamheid, zelfkennis en inzicht voor ogen. In dat opzicht is dit boek allesbehalve taboedoorbrekend, het bevestigt eigenlijk datgene wat Martin Seligman ooit ‘aangeleerde hulpeloosheid’ noemde. Wij blijven liggen en wachten op hulp, in de vorm van medicijnen of therapieën die ons voorhouden dat het de schuld is van onze emoties, onze ouders, onze genen.
[Johan Cluyts]
J. Hofte
Iedereen krijgt in zijn leven te maken met ingrijpende gebeurtenissen. Vaak proberen we dan door te gaan alsof er niets aan de hand is, omdat we het moeilijk vinden om erover te praten. Van der Cruyssen wil met dit boek dat taboe doorbreken en pleit ervoor er juist wél over te praten en onze emoties onder ogen te zien. 'Ik wil niet meer' bevat veel kleurentekeningen die door kinderen gemaakt zijn. Ieder hoofdstuk behandelt een thema en begint met een fragment uit een gesprek, waarna Van der Cruyssen voorbeelden geeft van problemen waarmee volwassenen en vooral ook kinderen binnen komen in haar praktijkruimte. Op het einde van het hoofdstuk geeft zij in een uitgeleide haar visie en wat achtergrondinformatie. Ze geeft niet echt antwoorden of praktische tips. Het boek is gebaseerd op de columns die Van de Cruyssen wekelijks schrijft in het dagblad De Morgen. Anna Van der Cruyssen is psychotherapeute bij De Bleekweide in Gent, deze praktijk vormt ook het onderwerp van de gelijknamige tv-docuserie van Annemie Struyf.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.