Een soep met vier poten
Peter Henderix
Peter Henderix (Auteur), Anne Westerduin (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Clavis, 2012 |
THEMACOLLECTIE ENKEL VOOR ONDERWIJS EN DIENST ROUW : GEELGROEN : HEND |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Clavis, 2012 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : HEND |
31/05/2013
Peter Henderix, een jonge journalist bij de krant Het Nieuwsblad, debuteerde met Bloemetjes voor Jolien als jeugdboekenauteur. Het thema, de naderende dood van een ouder, is al geen gemakkelijk onderwerp, maar staat bovendien ook nog eens zeer dicht bij de ervaring van de auteur. Jolien vertelt over de laatste maanden uit het leven van haar ongeneeslijk zieke moeder en over haar goede verstandhouding met hun Irakese buurvrouw Yildiz. Als het ernaar uitziet dat haar moeder niet meer terugkeert uit het ziekenhuis, verhuist Jolien naar Yildiz. De bloemetjes uit de titel zijn de bloemetjes op de hoofddoek van Yildiz. Jolien krijgt de hoofddoek nadat Yildiz die liefdevol om haar hoofd heeft gedaan, zodat Jolien niet nog natter, en misschien wel ziek wordt van de regen. Jolien doet de hoofddoek soms op. Hoewel Joliens moeder het niet zo op hoofddoeken heeft, kent ze er op haar sterfbed wel een bijzondere betekenis aan toe.
Henderix schreef een geslaagd debuut, waarin hij zonder veel omhaal van woorden de gedachten en gevoelens van Jolien weergeeft, de liefdevolle relatie met haar moeder en Yildiz, alsook het verdriet en de uiteindelijke berusting van de moeder. En passant doorbreekt hij met Yildiz het stereotiepe beeld van de onmondige, passieve moslimvrouw. De interculturele relatie tussen Jolien en Yildiz levert aan het eind van het verhaal een mooi beeld en troostrijke gedachten op van twee hemelen waarin Jolien haar mama later zal kunnen vinden: 'Turend uit het raam kijk ik samen met mijn mama naar de lucht, die langzaam blauw en licht wordt, en ik vraag haar of ze straks, hoog boven de wolken, God en Allah zal zien. En bij wie ze dan zal blijven. "Ik weet het niet," antwoordt ze zacht, "maar ik beloof je dat ik de twee hemelen zal proberen te vinden. En af en toe zal ik van de ene naar de andere gaan. Zo weet ik zeker dat ik je ooit zal vinden, later, als jij zelf gekozen hebt naar welke hemel jij wilt gaan".'
De rustige lay-out en de illustraties van Anne Westerduin, waaronder regelmatig terugkerende vlinderachtige bloemetjes, sluiten perfect aan bij zowel de soberheid als de lichtheid van het verhaal en bieden soms de nodige adempauzes. [Karen Ghonem-Woets]
K. Ghonem-Woets
Jolien vertelt over de laatste maanden uit het leven van haar ongeneeslijk zieke moeder en haar goede verstandhouding met haar buurvrouw, de Irakese Yildiz. Als het ernaar uitziet dat haar moeder niet meer terugkeert uit het ziekenhuis, verhuist Jolien naar Yildiz. De bloemetjes uit de titel zijn de bloemetjes op de hoofddoek van Yildiz. Jolien krijgt de hoofddoek nadat Yildiz die liefdevol om haar hoofd heeft gedaan, zodat ze niet nog natter, en misschien wel ziek wordt van de regen. Henderix, journalist bij de Vlaamse krant Het Nieuwsblad, debuteert met dit verhaal als jeugdboekenauteur. Een zeer geslaagd debuut, waarin de auteur zonder veel omhaal van woorden de gedachten en gevoelens van Jolien weergeeft, de liefdevolle relatie met haar moeder en Yildiz, als ook het verdriet en de uiteindelijke berusting van de moeder. En passant doorbreekt hij met Yildiz het stereotype beeld van een moslimvrouw. De illustraties van Anne Westerduin en de (bijna) lege pagina’s tussendoor sluiten perfect aan bij de soberheid van het verhaal en bieden tegelijkertijd een adempauze. Voorlezen vanaf ca. 7 jaar.
Lieve Raymaekers
ua/an/22 j
Jolien beleeft de meest afschuwelijke vakantie van haar leven. Haar vader is aan de deur gezet, omdat hij “… altijd wankelde toen hij elke avond veel te laat thuiskwam van zijn werk.” (p. 8). En haar moeder huilt, draagt een pruik, hoest haar longen uit haar lijf, geeft de hele dag over, en treft regelingen voor haar dochter voor de dag dat zij er zelf niet meer zal zijn. Het is de Iraakse buurvrouw Yildiz die Jolien onder haar hoede zal nemen. Daar is Jolien blij om, want Yildiz betekent samen brood bakken, naar muziek luisteren, dansen, en andere leuke dingen doen. Maar het maakt het afscheid daarom natuurlijk niet minder zwaar.
Het boek kaart op een heel voorzichtige manier een loodzwaar thema aan voor jonge kinderen. Er wordt meer gesuggereerd dan gezegd, zowel tegen het hoofdpersonage als tegen de lezer. In de scène waarin Jolien in de klas vertelt over de voorbije vakantie en over haar mama die is weggegaan, is dit omfloersen ronduit storend: “ik weet alleen dat ze ergens heel ver hiervandaan is. Op een plek waar ik nog niet kan komen. Daarom woon ik nu bij een nieuwe mama.” (p. 46). Anderzijds is de afscheidsscène met haar moeder behalve bijzonder ontroerend ook wel heel duidelijk over het feit dat haar moeder sterft. De keuze voor het meisje zelf als standpunt maakt natuurlijk wel dat je haar onvermogen om alles te begrijpen, deelt. En het zo net weer aantrekkelijk maakt voor een kind van een jaar of acht. De keuze om hier nog een hoofddoekenkwestie bovenop te gooien, vind ik dan wel weer vreemd. De zwarte tussenbladen voor elk hoofdstukje dragen bij tot de trieste en onheilspellende sfeer, en ook de sobere zwart-witillustraties van Anne Westerduin zijn een verrijking.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.