De weg naar klassiek : een lees- en luistercursus muziekgeschiedenis. Deel 3, Classicisme
Kristin Van den Buys
Kristin Van den Buys (Auteur), Katia Segers (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
LannooCampus, 2013 |
VERDIEPING 3 : FEESTPALEIS : OVER MUZIEK-FILM : 786.91 BUYS |
15/01/2014
In de schoot van het (toen nog tweetalige) Nationaal Instituut voor Radio-Omroep (afgekort NIR) en de Franstalige zuster-omroep Institut National de Radiodiffusion (afgekort INR) werd in 1935 het Groot Symfonieorkest van het NIR-INR opgericht. Toen het NIR-INR in 1938 het nieuwe in Art Déco-stijl opgetrokken omroepgebouw aan het Flageyplein te Elsene (Brussel) betrok, telde het twee koren en meerdere orkesten, waarvan het Groot Symfonieorkest (en in 1978, na splitsing van het ‘nationaal’ instituut in een Franstalig en een Nederlandstalig instituut, het Groot Symfonieorkest van de BRT) het paradepaardje was dat met zijn hoogstaand niveau ook een stevige internationale reputatie bezat. Gerenommeerde componisten zoals Darius Milhaud, Sergei Prokofiev, Olivier Messiaen en Pierre Boulez spraken zich lovend uit over de kwaliteiten van dit orkest. Ontelbare uitvoeringen en klankopnames vonden plaats in Studio 1 van het Flagey-gebouw, die wereldvermaard was om zijn ‘regelbare akoestiek’, en in Studio 4, waarvan de akoestische kwaliteit aanvankelijk grote tekorten vertoonde maar die na diverse aanpassingen (de meest ingrijpende in 1962-63) tot de beste opnamestudio’s van Europa behoorde. Dank zij de hoogstaande creaties van nieuwe werken van wereldvermaarde componisten zoals Bartok, Messiaen en Stravinsky door dit Groot Symfonieorkest was Brussel van 1936 tot in de jaren zestig een echt internationaal centrum van de hedendaagse muziek. Verder was het Symfonieorkest ook een grote stimulator voor de eigen Vlaamse muziek.
Dit alles belette niet dat de VRT-N besloot om vanaf 1 januari 1998 het Groot Symfonieorkest te ‘verzelfstandigen’ (een blijkbaar mooiere uitdrukking dan ‘af te stoten’). Het ietwat verweesd achtergelaten Vlaams Radio-Orkest heeft het de eerste jaren erg moeilijk, zowel op materieel als op financieel vlak. Het verhuist naar Leuven, waar het een onderdak vindt in een voormalig fabrieksgebouw en nadien in een oude bioscoop. Maar langzaamaan herwint het zijn oude glorie, en wanneer het in 2005 kan terugkeren naar de zorgvuldig gerestaureerde Studio 4 van het Flageygebouw verandert het wederom zijn naam in Brussels Philharmonic.
De boeiende geschiedenis van de symfonische orkesten van de vroegere openbare omroepen tot het herboren Brussels Philharmonic van vandaag, wordt door diverse auteurs bevattelijk beschreven in deze mooi verzorgde en rijkelijk geïllustreerde publicatie. Zij hebben uitvoerig onderzoek verricht in diverse archieven en nog nooit geconsulteerde bronnen, en voerden vele gesprekken met musici, dirigenten en andere medewerkers. Musicologen hebben zich gebogen over de artistieke aspecten, terwijl communicatiespecialisten de omstandigheden waarin de orkesten werkten onder de loep namen. Last not least werd het ‘oude’ omroepgebouw aan het Flageyplein zorgvuldig doorgelicht. Een volledige en vlotgeschreven geschiedenis. [Toon Brouwers]
Martin van Trojen
De ontwikkelingsgeschiedenis van tachtig jaar Vlaams Radio-Symfonie-Orkest wordt in dit kloeke boek uitvoerig en gedegen verteld. Het schetst de enorme veranderingen in het publieke denken over functie en rol van de publieke omroep. Gestart in de vooroorlogse periode vanuit de gedachte van een maatschappelijke publieke taak met vooral informatie en hoge cultuur, is die opvatting na de jaren zeventig nagenoeg verlaten. Van vorming en educatie naar het bieden van gemakkelijke informatie en amusement. Het marktsegment klassieke muziek voor de intellectuele middenklasse is in de loop van de tijd te klein geworden om de hoge kostprijs ervan te rechtvaardigen. In de latere zenderprofilering is klassieke muziek gemarginaliseerd en het beleid gebaseerd op populaire en volksgenres. Deze ontwikkelingen hebben ertoe geleid dat het Vlaamse radio-orkest meermalen van naam en structuur is veranderd en in 1998 geheel van de omroepwereld is losgemaakt en als zelfstandig orkest, naast de andere, zijn plaats moet bevechten. Boeiende complexe cultuurhistorie, waarbij Vlaanderen Nederland anderhalf decennium blijkt voor te liggen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.