Achter het station
Arno Camenisch
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2013 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 11761 |
15/03/2014
Sez Ner bestaat uit een trilogie, die zich afspeelt aan de voet van de gelijknamige berg, in een zwitsers dorp waar nog rätoromaans gesproken wordt. Het leven wordt er omschreven als een 'circus'; de figuranten zijn een kaasmaker, een varkenshoeder, een knecht, diverse dagjesmensen en koeien. Af en toe valt er een koe in het ravijn, of moet er een varken geslacht worden. Een houten kruis met een Jezus zonder rechterhand siert iedere berghut. Dit is Heidi’s wereld ontdaan van iedere opsmuk. Er wordt hard gewerkt, op zaterdagavond gezopen in de enige kroeg genaamd Helvetia en op zondag naar de kerk gegaan. Soms komen er inspecteurs langs om de zuurtegraad van de kaas te controleren en soldaten verschuilen zich tussen de alpenrozen. Ze hebben hun auto achter het station geparkeerd. Soldaten? Zijn die zich soms aan het mobiliseren voor een mogelijke inval van nazi-Duitsland? Maar de lezer wacht vergeefs op een clue, op een dreiging van buitenaf, die het verhaal meer Schwung zal geven. Ook de soldaten vormen slechts het decorum voor het alpenweide-universum van Arno Camenisch. De regen dan, die lijkt eindelijk in het derde deel een serieuze bedreiging te vormen voor deze van alle franje ontdane idylle, maar evengoed een idylle. Vroeger in de jaren zestig, zo vertellen de bewoners, (aha, eindelijk een tijdsaanduiding!) waren er tenminste nog lawines, die hele dorpen van de kaart veegden; nu dreigt 'slechts' de Rijn over te lopen. Maar voor de bewoners is het van groter belang dat hun Helvetia moet sluiten. Traditiegetrouw bezatten ze zich op de laatste avond en vertellen elkaar verhalen uit de oude doos. Een apocalyps blijft uit en weer gebeurt er niets.
Sez Ner is een bezoeking om te lezen: het bestaat uit louter beschrijvingen in ultrakorte zinnen waar ik me doorheen moest worstelen en waarvan, vrees ik, de helft mij is ontgaan, zo moegebeukt was ik van dat staccato-achtige Niets. Evengoed is het boek in maar liefst twintig talen verschenen. Mij is het een raadsel waarom de wereld geïnteresseerd zou zijn in deze gortdroge beschrijvingen van het alpenleven. Laten we het maar op folklore houden.
[Jolies Heij]
J. IJbema
Als setje uitgegeven trilogie van een Zwitserse auteur (1978) die het leven in een Zwitsers bergdorp beschrijft. Het betreft hier puur het levensechte landleven, zonder idyllische romantisering of ironische distantie. In een groot aantal korte scènes roept de auteur vooral een sfeer op, die van een rauwe zuiverheid is. Het zijn observaties die in een laconieke stijl verteld worden en een vorm hebben die lijkt op een aaneenschakeling van scènes in een toneelstuk. Zo ontstaat een soort microkosmos van stugge boeren met een wat triviaal gemeenschapsleven, dat door een consistente sfeertekening een eenheid vormt. Stilistisch knap, maar door de fragmentarische aanpak mist het de spanning van een dragende handeling. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.